Έργα υποδομής, όπως αυτό του πολυδιαφημισμένου πλωτού τέρμιναλ στην Αλεξανδρούπολη, δεν μπορούν να υλοποιηθούν, αν δεν υπάρχουν αγορές που θα τα στηρίξουν. Αυτό αναφέρει σε δημοσίευμά της η οικονομική ιστοσελίδα euro2day.gr. Στο άρθρο που υπογράφει ο Μιχάλης Καϊταντζίδης, σημειώνεται πως παρά την στήριξη που παρέχει η κυβέρνηση, (αλλά σημειώνουμε εμείς και από τους τοπικούς φορείς της Αλεξανδρούπολης) όσοι γνωρίζουν την αγορά είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί, λέγοντας πως «το να μιλά κανείς για παρόμοιες επενδύσεις είναι σαν να βάζει το άλογο μπροστά από το κάρο».
Όπως αναφέρεται, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η στήριξη της κυβέρνησης στο σχέδιο του πλωτού τέρμιναλ υγροποιημένου αερίου της Αλεξανδρούπολης, μέσω του οποίου, θεωρητικά πάντα, θα τροφοδοτούνται τα δίκτυα Ελλάδας και Βουλγαρίας με αμερικανικό αέριο. Εκτός από τον αρμόδιο υπουργό Πάνο Σκουρλέτη, θετικά τοποθετείται καταρχήν στην προοπτική αυτή και ο Γ.Γ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του ΥΠΕΞ Γιώργος Τσίπρας. Ωστόσο, διαπιστώνουμε ότι ο δεύτερος είναι ιδιαίτερα συγκρατημένος και προσεγγίζει το θέμα από πιο ρεαλιστική σκοπιά. Μιλώντας σε συνέδριο, συνέδεσε την υλοποίηση του συγκεκριμένου έργου με την ανάγκη ανάπτυξης συνεργειών στις οποίες δεν έχει συνηθίσει η ελληνική πλευρά, όπως είπε. Ενώ εμφανίστηκε προβληματισμένος απέναντι σε μια άκριτη συμμετοχή της χώρας σε ενεργειακούς σχεδιασμούς, οι οποίοι δεν προσφέρουν όφελος στη χώρα. Με την ευκαιρία, ο κ. Γ. Τσίπρας αποκάλυψε ότι οι πωλητές του αμερικανικού αερίου ψάχνουν και άλλες «διόδους» για την εισαγωγή του στα ευρωπαϊκά δίκτυα, όπως η Κροατία.
Πάντως, ασχέτως των αμερικανικών σχεδιασμών και όσων εγχώριων κέντρων τους προωθούν, αυτό που τονίζουν οι γνωρίζοντες είναι ότι παρόμοια έργα υποδομής, όπως του πλωτού τέρμιναλ, δεν μπορούν να υλοποιηθούν, αν δεν υπάρχουν αγορές που θα τα στηρίξουν.
Επιπλέον, στην προκειμένη περίπτωση, εάν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον για διοχέτευση επιπλέον ποσοτήτων αερίου στην Ελλάδα ή και στη Βουλγαρία, η Ρεβυθούσα διαθέτει αρκετή δυναμικότητα για να καλύψει ανάγκες.
Ωστόσο και επειδή στην Ελλάδα ελάχιστα και με πολλές αγκυλώσεις λειτουργεί η αγορά φυσικού αερίου και στη Βουλγαρία δεν λειτουργεί καθόλου, το να μιλά κανείς για παρόμοιες επενδύσεις είναι σαν να βάζει το άλογο μπροστά από το κάρο, λένε οι επαΐοντες. Τέλος και για να μην ξεχνιόμαστε, για τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό, με κόστος αντίστοιχο του πλωτού τέρμιναλ, η επενδυτική απόφαση καθυστερεί και θα καθυστερεί όσο δεν εξασφαλίζεται ότι οι ποσότητες που θα περάσουν δεν διασφαλίζουν τη βιωσιμότητά του.
