Γυναίκες του Έβρου στα όπλα της αλληλεγγύης…Γιατί υπάρχει ακόμα ελπίδα.

Ήταν αργά χθες το απόγευμα όταν δέχτηκα ένα μήνυμα από φίλη σε κοινωνικό δίκτυο. Μου ζήτησε να ενταχθώ σε μια ομάδα κλειστή που δημιουργήθηκε από μητέρες και στόχο έχει να βοηθά συνανθρώπους μας που έχουν μεγάλη ανάγκη.

Μπήκα λοιπόν με την υπόσχεση της εχεμύθειας. Όταν άρχισα να βλέπω το έργο που έχουν κάνει μια χούφτα γυναίκες ένιωσα ταυτόχρονα συγκίνηση αλλά και ντροπή. Ένιωσα λίγος. Μια χούφτα γυναίκες της διπλανής πόρτας, μάνες, νοικοκυρές, όχι εύπορες, χτυπημένες και οι ίδιες από την κρίση, έχουν καταφέρει να κάνουν πράξη αυτό που συνήθως μένει μόνο στα λόγια. Την αλληλεγγύη. Την πραγματική βοήθεια στον συνάνθρωπο. Με ταπεινότητα, άκρα μυστικότητα και προσοχή.

Είναι η απόδειξη ότι σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία όπου ακόμα η ύπαρξη της γυναίκας δεν είναι ισότιμη, όπου αρκετοί συμπολίτες μας κάνουν τα σεξιστικά τους σχόλια με την πρώτη ευκαιρία… κάποιες γυναίκες μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Είναι η απόδειξη ότι χρειαζόμαστε περισσότερες γυναίκες παντού. Γυναίκες που έχουν αφήσει πίσω τους τις όποιες ιδεολογικές διαφορές… που έχουν βάλει έναν κοινό στόχο και σκοπό και που δεν μένουν στις ανούσιες συζητήσεις αλλά προχωρούν σε έργα.

Διαβάστε ακόμη  Haber Global: Η Ρωσία πιέζει τον Μητσοτάκη για την Αλεξανδρούπολη

Έργα που δεν θα αναφέρω γιατί δεν πρέπει και γιατί δεν υπάρχει λόγος. Οι γυναίκες αυτές δεν ζητούν ούτε δημοσιότητα, ούτε αναγνώριση. Δεν ενδιαφέρονται για προβολή και ίσως καλά κάνουν. Δρουν μόνες τους, δρουν χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς να παρακαλούν, χωρίς να ζητούν από τους άλλους να κάνουν κάτι.

Μπροστά σ αυτές τις γυναίκες πρέπει να υποκλιθούμε όλοι και να παραδειγματιστούμε. Είναι η ελπίδα ότι σ αυτή τη χώρα η φλόγα ακόμα δεν έσβησε και υπάρχουν ακόμα άνθρωποι σκεπτόμενοι, άνθρωποι με τσαγανό, με θέληση και καθαρότητα.

Θα αναρωτηθείτε πολλοί ποιες είναι οι γυναίκες αυτές. Δεν χρειάζεται να ξέρετε. Αν χρειαστεί θα βρεθεί τρόπος να σας δοθεί η ευκαιρία να βοηθήσετε. Ας κρατήσουμε μόνο το γεγονός ότι στην καταθλιπτική ελληνική κοινωνία που έχει χτυπηθεί βάναυσα από την κρίση… υπάρχει ακόμα ελπίδα.

Ανδρέας Χονδρός