Από το 2006, όπως καταγγέλλουν κάτοικοι του Απαλού, με επιστολή που έστειλαν προς τα ΜΜΕ, είχαν καταθέσει αιτήματα στις Υπηρεσίες του Δήμου και στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, επισημαίνοντας τα προβλήματα που προέκυπταν, από τότε ακόμη, στον οικισμό τους, με τις έντονες βροχοπτώσεις. Παρ’ όλα αυτά, όπως λένε αγανακτισμένοι, «παρατηρήσαμε να μεταφέρεται η ευθύνη από τη μια υπηρεσία στην άλλη».
Στην επιστολή τους, οι κάτοικοι της περιοχής κατακρίνουν την στάση των αρμοδίων, οι οποίοι «προσπαθούν για μια ακόμα φορά να κρυφτούν πίσω από την δικαιολογία ότι τα καιρικά φαινόμενα ήταν «ασυνήθιστα έντονα» και δεν μπορούσαν να προβλεφτούν, ώστε να ενεργήσουν έγκαιρα για να προστατέψουν εμάς και τις περιουσίες μας από τις πλημμύρες. Τον παραπάνω ισχυρισμό τον απορρίπτουμε ως ανυπόστατο αφού κυρίαρχο στοιχείο για την ευθύνη είναι η απουσία έργων».
Ολόκληρη η επιστολή:
Με πόνο ψυχής και έντονη ανησυχία αλλά και απογοήτευση παρακολουθούμε οι κάτοικοι του οικισμού του Απαλού τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα εδώ στην περιοχή μας.
Πονάμε γιατί μέσα σε δύο εβδομάδες ζήσαμε τον ίδιο εφιάλτη και ακόμα φοβερότερο αφού και τις δύο φορές είδαμε να εκκενώνεται το Δημοτικό Σχολείο και το Νηπιαγωγείο για να μη κινδυνέψουν οι ζωές των παιδιών μας που φοιτούν σε αυτά. Είδαμε γέροντες να τρέμουν από το φόβο τους όταν τους έβγαζαν τα παλληκάρια της γειτονιάς στην πλάτη τους γιατί μέσα στο σπίτι τους το νερό είχε φτάσει το ένα μέτρο και ήταν ανήμποροι να κινηθούν. Είδαμε ηλικιωμένους πιασμένους χέρι χέρι να προσπαθούν να περάσουν μέσα από τα ορμητικά νερά για να γλιτώσουν. Γονείς με τα παιδιά στην πλάτη τους να προσπαθούν να διασχίσουν το δρόμο που είχε μετατραπεί σε χείμαρρο. Αλλά περισσότερο πονάμε γιατί δυστυχώς την τελευταία φορά χάθηκε μία ανθρώπινη ζωή, ενός πυροσβέστη, νέου ανθρώπου, που δεν λογάριασε τον κίνδυνο και πιστός στο καθήκον του, προσπαθώντας να βοηθήσει τους πληγέντες, βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στο νερό.
Πονάμε γιατί για πολλοστή φορά μέσα στις τελευταίες τρεις δεκαετίες βλέπουμε τις περιουσίες μας, που με πολύ κόπο και στερήσεις τις έχουμε αποκτήσει, να καταστρέφονται και να χάνονται κάτω από όγκους νερού που πλημμυρίζει τα σπίτια μας όταν οι βροχοπτώσεις είναι έντονες στην περιοχή μας.
Ανησυχούμε γιατί βλέπουμε τα έντονα καιρικά φαινόμενα να γίνονται ολοένα και συχνότερα και έχουμε αρχίσει να χάνουμε τον ύπνο μας κάθε φορά που οι προγνώσεις των μετεωρολογικών δελτίων δείχνουν βροχοπτώσεις στην περιοχή μας.
Ανησυχούμε γιατί όλη αυτή η καταστροφή γίνεται τόσο γρήγορα που φοβόμαστε μήπως την επόμενη φορά θρηνήσουμε και ζωές μικρών παιδιών αφού το Δημοτικό σχολείο βρίσκεται στο σημείο όπου συναντώνται τα νερά από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις, από δυτικά, βόρεια και βορειοανατολικά και δεν βρίσκουν διέξοδο προς τη θάλασσα.
Ανησυχούμε και φοβόμαστε πως αν το κακό συμβεί μέσα στη νύχτα δεν θα προλάβουμε να αντιδράσουμε για να σωθούμε και θα θρηνήσουμε περισσότερες ζωές.
Νιώθουμε όμως και απογοήτευση γιατί τόσα χρόνια που οι άρχοντες του τόπου, η Τοπική Αυτοδιοίκηση (Δήμος και η Περιφέρεια) αλλά και τα αρμόδια Υπουργεία, εδώ και δεκαετίες δεν ασχολήθηκαν σοβαρά και αρμοδίως για να δώσουν λύση στις επαναλαμβανόμενες πλημμύρες με αποτέλεσμα να καταστρέφονται κατ’ επανάληψη οι περιουσίες μας και τον κίνδυνο απώλειας της ζωής μας που στην τελευταία πλημμύρα το ζήσαμε και αυτό.
Νιώθουμε απογοήτευση γιατί από το 2006 με αιτήματα που καταθέσαμε στις Υπηρεσίες του Δήμου και αρμοδίως στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης επισημαίνοντας το πρόβλημα που δημιουργείται κάθε φορά που έχουμε έντονες βροχοπτώσεις και προτείνοντας και συγκεκριμένες παρεμβάσεις παρατηρήσαμε να μεταφέρεται η ευθύνη από τη μια υπηρεσία στην άλλη.
Είμαστε Έλληνες πολίτες και μόνιμοι κάτοικοι σε αυτή την ακριτική περιοχή του Έβρου, στον Απαλό Αλεξανδρούπολης, και οι οικογένειες των περισσότερων από μας βρίσκονται εδώ από το 1922 και αγαπάμε αυτόν τόπο και έχουμε επενδύσει τη ζωή μας ολόκληρη αλλά και το μέλλον των παιδιών μας στην ευημερία αυτού του τόπου.
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι η Πολιτεία και οι Ο.Τ.Α. (Δήμος και Περιφέρεια) έχουν την υποχρέωση να προβλέπουν και να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να αποφεύγεται η πρόκληση ζημιών σε πρόσωπα και πράγματα από φυσικές καταστροφές όπως εδώ σε μας από τις πλημμύρες.
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι το Κράτος έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει με νόμους και κανονισμούς, στη διευθέτηση του χώρου, ακόμη και με την αναγκαστική απαλλοτρίωση, αν αυτό επιβάλλεται, για την εκτέλεση των κατάλληλων τεχνικών έργων, ώστε να μας παρέχει την αναγκαία προστασία τόσο της ζωής μας όσο και των περιουσιακών μας στοιχείων.
Γνωρίζουμε επίσης όλοι μας ότι η μη λήψη των προβλεπόμενων μέτρων από τους αρμόδιους φορείς αποτελεί παράνομη παράλειψη και στην περίπτωση του Απαλού συνιστά ευθύνη του Δημοσίου και Ο.Τ.Α.
Δυστυχώς με μεγάλη μας θλίψη βλέπουμε τους αρμόδιους φορείς δια των εκπροσώπων τους στα ΜΜΕ να προσπαθούν για μια ακόμα φορά να κρυφτούν πίσω από την δικαιολογία ότι τα καιρικά φαινόμενα ήταν «ασυνήθιστα έντονα» και δεν μπορούσαν να προβλεφτούν, ώστε να ενεργήσουν έγκαιρα για να προστατέψουν εμάς και τις περιουσίες μας από τις πλημμύρες. Τον παραπάνω ισχυρισμό τον απορρίπτουμε ως ανυπόστατο αφού κυρίαρχο στοιχείο για την ευθύνη είναι η απουσία έργων.
Θέλουμε να τονίσουμε και να υπογραμμίσουμε την τεράστια κρατική ευθύνη και των Ο.Τ.Α. λόγω έλλειψης των κατάλληλων αντιπλημμυρικών έργων εκατέρωθεν του Απαλού, των μπαζωμένων ρεμάτων και γεφυρών που υπήρχαν, που σε πολλά σημεία φαίνονται ακόμα, της υπερύψωσης της σιδηροδρομικής γραμμής που φράζουν την ροή προς τη θάλασσα, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζονται οι μεγάλοι όγκοι νερού από τις βροχοπτώσεις και να πλημμυρίζουν οι συγκεκριμένες περιοχές με τραγικές συνέπειες.
Ζητούμε από το Κράτος και τους Ο.Τ.Α. (Δήμο και Περιφέρεια):
• Την άμεση αποζημίωση όλων των πληγέντων για τις ζημιές που έχουμε πάθει.
• Να μελετήσουν, οι αρμόδιες καθ’ ύλην υπηρεσίες, άμεσα το πρόβλημα των πλημμυρών του οικισμού μας σε βάθος και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
• Να υλοποιηθούν χωρίς καμία καθυστέρηση με κρατικά κονδύλια, όλα τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα, τα απαραίτητα έργα διάνοιξης και εμβάθυνσης και διευθέτησης των χειμάρρων και τα αντιδιαβρωτικά έργα.
Όλοι εμείς οι κάτοικοι του οικισμού του Απαλού νιώθουμε εξαντλημένοι και δηλώνουμε αγανακτισμένοι. Αγωνιζόμαστε πλέον για την ίδια μας τη ζωή και για τη ζωές των παιδιών μας και για την διάσωση των νοικοκυριών μας».
