Επισκέφθηκα σήμερα το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη για να δω ο ίδιος την κατάσταση την οποία βιώνουν νοσηλευτές, γιατροί και υγειονομικό προσωπικό. Τη Θεσσαλονίκη, που όπως όλη η βόρεια Ελλάδα, είναι για μια ακόμη φορά το επίκεντρο της πανδημίας, δυστυχώς όμως πολύ νωρίτερα από ό,τι πέρυσι.
Στη χρονική αντιστοίχιση, φέτος αρχές του Νοέμβρη είμαστε με σχεδόν διπλάσια επιβάρυνση από την αντίστοιχη που είχαμε πέρυσι τέτοιο καιρό. Τα κρούσματα ανεβαίνουν και έχουμε μπροστά μας μία πολύ δύσκολη χειμωνιάτικη περίοδο.
Δυστυχώς, μετά από δύο χρόνια και ενώ είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι βγαίνουμε από τις πιο σκοτεινές μέρες, βρισκόμαστε τώρα στις πιο σκοτεινές μέρες της πανδημίας. Και, δυστυχώς, με την κυβέρνηση να έχει παραιτηθεί.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει κηρύξει από τον περασμένο Φλεβάρη δυο-τρεις φορές τη λήξη της πανδημίας και βρισκόμαστε τώρα όχι στο τελευταίο μίλι, αλλά σε έναν Γολγοθά που φαίνεται ότι είναι ατελείωτος.
Αναρωτιέμαι, πότε θα αναλάβει την πολιτική ευθύνη η κυβέρνηση να πάρει δύσκολες αποφάσεις και κυρίως να σταματήσει μία επικίνδυνη κατά την άποψή μου αντίληψη την οποία διαχέει στην ελληνική κοινωνία, ότι αυτό που ζούμε είναι «η πανδημία των ανεμβολίαστων».
Επισκέφθηκα ένα Νοσοκομείο που έχει 4 συμπολίτες μας διασωληνωμένους εκτός Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Και μια πόλη όπου έχει γίνει δωρεά 18 κλινών ΜΕΘ από την Επιτροπή 2021 και αυτές οι κλίνες δεν μπορούν να λειτουργήσουν γιατί δεν υπάρχει προσωπικό. Αναρωτιέμαι, έχουν περάσει δύο χρόνια, δεν μπορούσε η κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει την ανάγκη να προχωρήσει σε προσλήψεις γιατρών συγκεκριμένων ειδικοτήτων και υγειονομικού προσωπικού;
Είναι απόλυτη η αποτυχία της κυβέρνησης να διαχειριστεί την πανδημία. Κάθε εβδομάδα χάνουμε ένα μικρό χωριό. Ο Οκτώβρης έφυγε με 1.200 συμπολίτες μας που χάθηκαν από την πανδημία.
Η κυβέρνηση οφείλει να παραδεχθεί ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Ο Πρωθυπουργός να μην είναι αρνητής της πραγματικότητας, να παραδεχθεί τη δυσκολία, να πάρει κρίσιμες και δύσκολες αποφάσεις. Εάν δεν μπορεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις, εάν δεν μπορεί να πείσει τους πολίτες να προχωρήσουν στον εμβολιασμό, εάν δεν μπορεί να διαχειριστεί την πανδημία με όρους προστασίας απέναντι στη δημόσια Υγεία και τους πολίτες, τότε καλύτερα να αποχωρήσει για να σώσουμε όσους περισσότερους συμπολίτες μας μπορούμε να σώσουμε.
Αυτή η τριτοκοσμική κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία μας δύο χρόνια μετά και με προσωπικό το οποίο έχει υποστεί τεράστια κόπωση και πια δυστυχώς ούτε καν χειροκροτείται αλλά καμιά φορά ξυλοκοπείται κιόλας όταν διαμαρτύρεται, δεν μπορεί άλλο να συνεχιστεί.
