Όλοι κατά καιρούς έχουμε γίνει μάρτυρες κακοποίησης η έχουμε κατά κάποιο τρόπο κακοποιηθεί. Τι είναι άραγε η κακοποίηση; Οι περισσότεροι ξέρουμε ότι κακοποίηση είναι το ξύλο και ο βιασμός. Ίσως κάποιοι θα σκεφτείτε… Σιγά μωρέ έτσι είναι η κακοποίηση; Κακοποίηση είναι να σε σπάσει ο άλλος στο ξύλο. Ίσως κάποιοι άλλοι πείτε ότι γραφούμε μόνο για γυναίκες. ΟΧΙ κάθε μορφή βίας είναι κακοποίηση. Λεκτική, συναισθηματική, σωματική και δυστυχώς κάποιες συμπεριφορές μένουν για πάντα μέσα στην ψυχή και σε πληγώνουν για πάντα, διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά σου και δεν έχει σημασία εάν είσαι γυναίκα η άνδρας.
Κακοποίηση εγώ θα έλεγα είναι ότι δεν θες να σου κάνουν για αυτό ας δούμε μερικές πολύ σύντομες ιστορίες που περιέχουν κάποια είδη κακοποίησης.
Ένα εξάχρονο αγοράκι στο ολοήμερο σχολείο των παιδιών μου δεν έχει ποτέ μολύβια γόμα και ξύστρα τα άλλα παιδία τον κοροϊδεύουν και κάποια άλλα τον βρίζουν. Ο μικρός αντιδράει και μερικές φορές κλαίει.
Η Ρένα ακούει τον άνδρα της να την προσβάλει της λέει ότι δεν ξέρει να κάνει σωστά τις δουλείες της. Σχεδόν κάθε μέρα μαλώνουν για το φαγητό και το καθάρισμα. Η Ρένα προσπαθεί να μην δείχνει έξω το τι συμβαίνει στην σχέση τους. Τι συμβαίνει άραγε; Απλά η Ρένα δεν αγαπά και δεν μπορεί να ποθεί τον άνδρα της όπως μας λέει, είναι σχεδόν αποκρουστικός αφού μέσα από την προσβλητική συμπεριφορά του αισθάνεται ταπεινωμένη και πολύ άσχημα, παρ όλες τις προσπάθειες της να διατηρεί καθαρό το σπίτι με δυο μικρά παιδία ενώ εκείνος δεν κάνει ποτέ τίποτα για να την βοηθήσει.
Απ τα πρώτα κουτσομπολιά που άκουσα στην γειτονιά μου είναι για τον κυρ Αναστάση έναν γέροντα που όλα του τα χρόνια τρώει ξύλο από την γιαγιά η οποία τον διώχνει και από το σπίτι του. Ο καημένος πάει ψωνίζει πάει στον γιατρό για τα φάρμακα και βοηθά στο σπίτι στις δουλειές, ακούει και τις κόρες να τον βρίζουν το ίδιο κάνει και ο ένας από τους γαμπρούς του. Όχι δεν είναι κάποιος κακός γέρος …
Η γιαγιά ήταν ψυχικά ασθενής και εκείνος έμεινε μαζί της να μεγαλώσει τα παιδιά τους. Αν φανταστούμε την ζωή του παππού απ τα λεγόμενα της γειτονιάς θα δούμε μια σύζυγο να κακοποίει τον άνδρα και τα παιδιά της. Τα παιδιά σαφώς δεν μπορούσαν να καταλάβουν το πρόβλημα υγείας της μητέρα τους εκείνη την εποχή αλλά ποιο παράδειγμα πήραν τα παιδιά τους και πως διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας τους ώστε να συνεχίσουν να φωνάζουν και να βρίζουν έναν μεγάλο άνθρωπο ο οποίος είναι και ο πατέρας τους;
Η Λίζα αφού διαπίστωσε ότι ο άνδρας της την απατά ναι μεν δεν χώρισε αλλά δεν είναι πάντα ανεκτική στο να την αγκαλιάζει η να την φιλάει . Όταν εκείνος επιμένει γίνεται αφόρητος και αισθάνεται συναισθηματική πίεση αφού τέτοιες στιγμές όπως λέει κάθε συζήτηση μαζί του είναι ματαία.
Πρόσφατα έγινα και εγώ η άλλη στόχος βομβαρδισμού ερωτήσεων. Ήμουν σε χώρο όπου απαιτείται σεβασμός αφού υπήρχε πένθος. Ερωτήσεις από φιλικά πρόσωπα του γνωστού μου και αποθανόντος με έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση όχι βέβαια γιατί είχα πρόβλημα να απαντήσω αλλά γιατί η αδιακρισία τους μπορεί να έφερνε σε δύσκολη τους ανθρώπους του περιβάλλοντος του νεκρού τους οποίους θεωρώ και δικούς μου ανθρώπους. Παρόλα αυτά απάντησα σε όλες της ερωτήσεις με χιούμορ. Έτσι θυμήθηκα σήμερα κάποιους εφήβους που προσπαθούν να αλλάξουν την ζωή τους αλλά η αδιακρισία και το κουτσομπολιό δεν τους αφήνει να ξεχάσουν.
Η Μ. Το κορίτσι που ήταν χρήστης ναρκωτικών και στιγματίστηκε στην πόλη μας αν και πέρασαν πολλά χρόνια από την απεξάρτηση της την φωνάζουν ακόμα πρεζόνι. Η Μ. έχει δυο παιδιά και είναι παντρεμένη.
Η Λ. Το κορίτσι που μεγάλωσε μόνο του και αναζητώντας μέσα στην εφηβεία της τον εαυτό της τόλμησε να κάνει έρωτα με αρκετούς συντρόφους και την φωνάζουν ακόμα πόρνη. Η Λ είναι επίσης παντρεμένη και έχει δυο παιδιά.
Ο Ν. Το αγόρι που μπήκε και έκλεψε για να αποσπάσει την προσοχή των γονιών του αν και πέρασαν δεκαπέντε χρόνια ακόμα τον φωνάζουν κλέφτη. Ο Ν είναι παντρεμένος εργάζεται και έχει ένα παιδί.
Και ναι όλοι αυτοί έχουν δεχτεί ερωτήσεις για το παρελθόν τους που τους έφεραν και φέρνουν σε δύσκολη θέση και ναι είναι κακοποίηση όταν σε αναγκάζουν να θυμηθείς όλα όσα παλεύεις να ξεχάσεις από το παρελθόν σου.
Μόλις πριν λίγο κάνοντας μια στάση να διαβάσω όσα έγραψα για εσάς και το alexopi.gr είπα στα παιδιά μου κάντε ησυχία. Εκείνα βέβαια συνέχισαν να μιλούν δυνατά σχολιάζοντας την παιδική ταινία που έβλεπαν και αντί να κάτσω να τους εξηγήσω για πιο λόγο χρειάζομαι αυτή την στιγμή ησυχία είπα θα κλείσω την τηλεόραση. Ουσιαστικά απείλησα τα παιδιά και όσο και υπερβολικό εάν φαίνεται το να απειλείς η να εκβιάζεις ακόμα και για έναν ασήμαντο καθημερινό συμβάν είναι κακοποίηση.
Όσο γράφω τα παραπάνω δίπλα μου έχω ακόμα σε ένα κουτί το κουνελάκι που πέθανε από κακοποίηση πριν λίγο. Μόλις χτες το βράδυ βρέθηκε από φιλόζωους και το πήρα να το περιθάλψω. Ο σκύλος μου εδώ και μια ώρα είναι κλεισμένος στο box προς χάριν και αυτός της ησυχίας και σκέπτομαι ότι η κακοποίηση είναι μια αλυσίδα που μόνο εάν συνειδητοποιήσουμε το πώς φερόμαστε στους άλλους μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτήν.
Το να ρωτάμε να κρίνουμε να επιβάλουμε τα θέλω μας να κοροϊδεύουμε και να κουτσομπολεύουμε τους άλλους είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να βάλουμε στα πόδια μας παπούτσια μεγαλύτερα και να τρέξουμε ή μικρότερα και να χορέψουμε. Ας αναλογιστούμε εάν οι παραπάνω ιστορίες αφορούσαν εμάς η τα παιδιά μας πως θα νιώθαμε.
Κάποιες συμπεριφορές διορθώνονται, κανείς δεν είναι τέλειος ούτε μπορεί όμως να γίνει εάν δεν φερθεί με συναίσθηση μπαίνοντας στην θέση του άλλου. Μπορεί κάποιες συμπεριφορές μας να μην είναι ακραία κακοποιητικές αλλά αν δεν θέλουμε να πουν η να μας κάνουν αυτό που μας ενοχλεί εμείς γιατί να το κάνουμε στους άλλους;
Εγώ η άλλη Ζέτα Γκούσκου
Η στήλη Αληθινές Ιστορίες έρχεται κοντά σας με την υποστήριξη των χορηγών:
