Μία υπερχρεωμένη χώρα, η Ελλάδα, προσπαθεί με επιδοματικές πολιτικές να αντιμετωπίσει μία πολύ σοβαρή ενεργειακή κρίση, αντί να εντοπίσει τη γενεσιουργό αιτία της και να βρει λύσεις στην καρδιά του προβλήματος, επεσήμανε στο ράδιο Χρόνος 87.5 fm και τον Δήμο Μπακιρτζάκη ο Διονύσης Χιόνης, καθηγητής Οικονομικών ΔΠΘ.
Αναλύοντας το οικονομικό κλίμα της χώρας μας, στον απόηχο των εξαγγελιών της ΔΕΘ, ξεκίνησε από μία γενικότερη παρατήρηση: «από 01/01/2023 είμαστε υποχρεωμένοι πλέον να έχουμε δημοσιονομικό πλεόνασμα, επομένως ένα εύλογο ερώτημα είναι πως θα βγούμε από τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα του 2022, που ανέρχονται σε 7 με 8 δις ευρώ, σε ένα πλεόνασμα 1μιση με 2 δις ευρώ. Είναι απορίας άξιο πως θα το καταφέρουμε».
Λύνουν το πρόβλημα τα επιδόματα;
Σχολιάζοντας αναλυτικά τα νέα επιδόματα που έγιναν γνωστά από τον πρωθυπουργό, δεν έκρυψε πως… ό,τι δίνεται σε αυτούς που το έχουν στοχευμένα ανάγκη είναι σε καλή κατεύθυνση μεν, αλλά το θέμα είναι να υπάρχει γενικότερο σχέδιο και στρατηγική αντιμετώπισης του πυρήνα της ενεργειακής κρίσης, κι όχι μόνο διαχείριση των αποτελεσμάτων της.
Αναλυτικά δήλωσε τα εξής: «Διαχειριζόμαστε τις επιπτώσεις του προβλήματος κι όχι την καρδιά του προβλήματος. Το θέμα επιδοτήσεων και ενισχύσεων των νοικοκυριών, που αναμφισβήτητα χρειάζονται συγκεκριμένες εισοδηματικές ομάδες, χρειάζεται αλλά δεν επιλύει το πρόβλημα. Γιατί εάν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, θα το είχαν αντιμετωπίσει από την Άνοιξη του ’22, όταν άρχισε η επιδοματική ενίσχυση για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Δεν έγινε,
αλλά συνεχίζουμε να κινούμαστε στην ίδια λογική […]. Θα έπρεπε να δώσουμε μεγαλύτερη
βαρύτητα στη διάρθρωση της αγοράς, του αερίου, πως τιμολογείται η κιλοβατώρα. Αυτά τα θέματα μας επηρεάζουν.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη έχει την πιο ακριβή τιμή χονδρικής της
κιλοβατώρας. Αυτό πρέπει να συζητήσουμε και για πιο λόγο συμβαίνει. Πρέπει να μας
απασχολήσει η διάρθρωση της αγοράς ενέργειας, δηλαδή εάν υπάρχουν ολιγοπωλιακές ή μονοπωλιακές καταστάσεις που καθορίζουν τις τιμές. Αυτά τα θέματα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν περισσότερο το θέμα του πληθωρισμού από το να δίνουμε συνέχεια επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις».
Μιλώντας για τον πληθωρισμό, ο οικονομολόγος εξήγησε πως ζητούμενο είναι πόσο έχουν αυξηθεί οι δαπάνες που άμεσα μας αφορούν κι όχι γενικώς κι αόριστα όλα τα προϊόντα και οι υπηρεσίες στη χώρα μας. Εδώ παρατήρησε πως επιβαρύνονται δυσανάλογα τα νοικοκυριά μεσαίας και κατώτερης οικονομικής τάξης, γιατί πολύ απλά το σούπερ μάρκετ και η ενέργεια έχουν αυξηθεί πολύ παραπάνω. Ενώ ο πληθωρισμός είναι 11%, τα είδη ευρύτατης κατανάλωσης έχουν αυξηθεί παραπάνω από 25%. Άρα ο πληθωρισμός γι’ αυτά τα οικονομικά στρώματα είναι 25% όχι 11%, εξήγησε.
Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να βρεθούν και δοθούν πειστικές απαντήσεις από την ελληνική κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση ενόψει ενός δύσκολου χειμώνα, τόνισε ο οικονομολόγος, ασκώντας κριτική στην πολιτική ηγεσία της ΕΕ για αδράνεια στη λήψη αποφάσεων. Επικουρικά, παρουσιάστηκε καχύποπτος για το εάν οι αποφάσεις της ΕΕ για την ενεργειακή κρίση θα μπορέσουν τελικά να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στον πυρήνα του.
«Η λογική του… αφού γίνεται το πρόβλημα τρέχουμε πίσω από αυτό, είτε λέγεται πληθωρισμός είτ αύξηση ενέργειας, δεν βγάζει κάπου, εάν δεν είναι μέρος μίας συγκεκριμένης στρατηγικής παρεμβάσεων» κατέληξε στο συμπέρασμά του.
