Η στρατηγική θέση της Αλεξανδρούπολης της δίνει όλες τις προϋποθέσεις ώστε να αναδειχθεί σε κεντρική εναλλακτική πύλη της Ευρώπης προς την Ανατολική Μεσόγειο και την Ασία.
Να γίνει ένας εμπορικός και ενεργειακός κόμβος, όπως λέγεται συχνά, λειτουργώντας ως βασικός μοχλός για την οικονομική ανάπτυξη του Εβρου και ευρύτερα της Θράκης.
Προτάσεις
Να ενταχθεί σε ένα συνολικό αναπτυξιακό σχέδιο για τον Εβρο και τη Θράκη που θα περιλαμβάνει τον εκσυγχρονισμό και την κατασκευή νέων οδικών, σιδηροδρομικών και τηλεπικοινωνιακών υποδομών που θα συνδέουν το λιμάνι με τα διευρωπαϊκά δίκτυα.
Να δώσει κίνητρα στους νέους Θρακιώτες όχι απλά να παραμείνουν στον τόπο τους, αλλά και να επιστρέψουν από τους τόπους όπου μεταναστεύουν μαζικά τα τελευταία χρόνια και να δώσουν έτσι πνοή ζωής στον Εβρο.
Ολα αυτά είναι γνωστά και μάλιστα επαναλαμβάνονται σε επίπεδο ρητορικής και από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ωστόσο, εκεί σταματά οποιαδήποτε συσχέτιση με τον σχεδιασμό και το όραμα της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για την Αλεξανδρούπολη και τη Θράκη.
Στο δικό μας σχέδιο, η αναβάθμιση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης δεν ήταν παρά το πρώτο βήμα για τη μείζονα αναβάθμιση των εμπορικών υποδομών της πόλης.
Το βάρος έπεφτε σε όσα έπρεπε να ακολουθήσουν: ειρηνικές δραστηριότητες που θα απελευθέρωναν το πλούσιο δυναμικό της περιοχής και θα έδιναν προοπτική προκοπής στους πολίτες.
Για τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του όλα σταματούν στην ουσιαστική παραχώρηση άνευ όρων του λιμανιού και των εγκαταστάσεών του στον Εκτο Αμερικανικό Στόλο και γενικότερα στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ.
Από εναλλακτική ενεργειακή και εμπορική πύλη της Ευρώπης, η Αλεξανδρούπολη εξελίσσεται ταχύτατα στον βασικό σταθμό συγκέντρωσης, συναρμολόγησης και μεταφοράς αμερικανικού πολεμικού υλικού προς τη Μαύρη Θάλασσα.
Μας λένε ότι αυτό ενισχύει την αμυντική θωράκιση της χώρας και τη γεωπολιτική μας ισχύ, αλλά δεν μας εξηγούν πώς, ακριβώς, θα γίνει αυτό.
Την απάντηση, όμως, την έχει ήδη δώσει η όχι και τόσο μακρινή Ιστορία της χώρας.
Το θεώρημα του μονίμως πρόθυμου και δεδομένου «συμμάχου» εφαρμόστηκε με ευλάβεια από τις κυβερνήσεις της μετεμφυλιακής Δεξιάς.
Το πόσο αυτό ενίσχυσε την αμυντική θωράκιση της χώρας φάνηκε, μεταξύ άλλων, το 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Ανάλογης αξίας θα είναι και η «ενίσχυση» που ευαγγελίζονται και τώρα τα κυβερνητικά στελέχη μέσω των πάγια υποστηρικτικών ΜΜΕ. Φαίνεται, άλλωστε, ήδη από την κατακόρυφη αύξηση της δραστηριότητας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στο Αιγαίο, συμπεριλαμβανομένης της πτήσης τουρκικών μαχητικών σε απόσταση μόλις 2,5 μιλίων από την ίδια την Αλεξανδρούπολη.
Η κυβερνητική ρητορική ότι αυτό οφείλεται στον «εκνευρισμό» του Ερντογάν είναι απλοϊκή, στην καλύτερη περίπτωση. Δεν γίνεται με τέτοιους όρους στρατηγική διεθνών σχέσεων.
Αυτές οι διαπιστώσεις είναι σημαντικές, όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο. Δεν αφορούν μόνο τους πολίτες της Αλεξανδρούπολης και τους Θρακιώτες.
Είναι ενδεικτικά της εκ διαμέτρου αντίθετης θεώρησης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και της Ν.Δ. όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Παρά τις βαρύγδουπες επικοινωνιακές κορόνες περί δήθεν καινοτομίας και πρωτοπορίας στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση, το οικονομικό μοντέλο της Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη θυμίζει έντονα περασμένες εποχές.
Οταν η Ελλάδα ήταν αγαπημένος τόπος για τις εξωτικές διακοπές του διεθνούς τζετ σετ, ενώ οι Ελληνες αδυνατούσαν όχι να κάνουν οι ίδιοι διακοπές, αλλά και να εξασφαλίσουν τη δική τους οικονομική επιβίωση.
Οταν κάποιες συνοικίες του Πειραιά, όπως η διαβόητη Τρούμπα, ανέμεναν με ανυπομονησία την άφιξη του Αμερικανικού Στόλου, για «να κινηθεί η τοπική οικονομία».
Οταν η χώρα εξαρτιόταν οικονομικά αλλά και πολιτικά από την «έξωθεν αμερικανική βοήθεια». Εκεί μας επιστρέφουν οι πολιτικές της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη.
Στου νέους Θρακιώτες –και σε όλους τους νέους Ελληνες– αξίζει μια καλύτερη προοπτική από το να είναι τα γκαρσόνια της Ευρώπης –ή, έστω, του Ναυτικού των ΗΠΑ.
Ο Δημήτρης Βίτσας είναι αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Δυτικής Αθήνας
Πηγή armyvoice