Γράφει ο Θόδωρος Ορδουμποζάνης
Τον Απρίλιο του 2006 στην στήλη «Χαιρετίσματα» της τότε εκδιδόμενης εβδομαδιαίας εφημερίδας «Πολίτης της Θράκης», είχα γράψει το παρακάτω άρθρο που αφορούσε τον δρόμο Αλεξανδρούπολης Παλαγίας. Δέκα επτά ολόκληρα χρόνια μετά, όλα όσα αναφέρονται σ΄ αυτό το άρθρο είναι και σήμερα επίκαιρα. Σαν να μη πέρασε ούτε μία μέρα.
«Χρόνια τώρα εκλιπαρούν να τους φτιάξουν το δρόμο. Τρία μόνο χιλιόμετρα είναι… Αρκούν όμως να κάνουν όλους τους κατοίκους της Παλαγίας να καρδιοχτυπούν μέρα και νύχτα! Χειμώνα – καλοκαίρι! Δρόμος στενός με επικίνδυνες στροφές, με κατωφέρειες και ανωφέρειες, με χόρτα δεξιά και αριστερά, χωρίς ερείσματα, σήμανση και φωτισμό. Παγωμένος και ολισθηρός τον χειμώνα, επικίνδυνος το καλοκαίρι.
Δρόμος που ανεβοκατεβαίνουν εκατοντάδες παιδιά του οικισμού που πάνε στα σχολεία τους. Δρόμος που οδηγεί τους νέους σε δύο δημοτικά γήπεδα και σε συγκρότημα ιδιωτικών μίνι γηπέδων. Δρόμος για τις μαυροφορεμένες χήρες στο καθημερινό προσκύνημα των αγαπημένων τους που θάφτηκαν λίγο πιο κάτω. Δρόμος για περιπατητές και φυσιολάτρες. Δρόμος που καθημερινά διέρχονται δεκάδες νταλίκες, στρατιωτικά φορτηγά γεμάτα με πυρομαχικά και καύσιμα, πυροσβεστικά και φορτηγά! Δρόμος που περιδιαβαίνουν και οδηγοί με αμφιβόλου προελεύσεως άδειες οδηγού και κυκλοφορίας (εκδόσεως χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης) και αμφιβόλου νηφαλιότητας (η χρήση οινοπνευματωδών σύνηθες φαινόμενο σε αρκετούς απ΄ αυτούς). Δρόμος «καρμανιόλα», με τρεις νεκρούς, πολύ περισσότερους τραυματίες και άπειρες υλικές ζημίες τα τελευταία χρόνια.
Πρώτο θέμα και αίτημα σ΄ όλους, όσοι προεκλογικά, έκαναν τον κόπο να ανηφορήσουν μέχρι τον οικισμό για να ζητήσουν την ψήφο τους. Υποψήφιοι Βουλευτές, Νομάρχες, Δήμαρχοι Σύμβουλοι! Και οι υποσχέσεις σύννεφο! Μέχρι και ποδηλατοδρόμους τους είχαν υποσχεθεί! Πρώτο θέμα και μετά τις εκλογές, όταν επισκέπτονται όσους απ΄ αυτούς ντύθηκαν τον μανδύα των υψηλών αξιωμάτων.
Αρμόδια είναι η Νομαρχία, έλεγαν οι μεν. Όχι αρμόδιος είναι ο Δήμος, απαντούσαν οι δε. Και όταν τους απαντούσαν «βρείτε τα επιτέλους», «είναι αγροτικός δρόμος η δικαιολογία! Αγροτικός δρόμος, ο μοναδικός δρόμος που ενώνει από το 1923 τον οικισμό (πρώην Κοινότητα μέχρι το 1971) με τον Δήμο τους; Το έλεγαν σοβαρά και ήθελαν να τους πιστέψουν;
Και ο δρόμος παραμένει εκεί ατόφιος και …απείραχτος για να θυμίζει ότι «εδώ είναι Βαλκάνια» και ο καθένας λέει και κάνει ότι του γουστάρει! Ναι, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις παρυφές της μεγάλης πόλης, και δίπλα από την πολυδιαφημισμένη λεωφόρο της «ΕΓΝΑΤΙΑΣ» και των πλουσιοδάπανων παρακάμψεών της! Που δεν καταδέχθηκαν οι αρμόδιοι ούτε μια ανισόπεδο διάβαση της προκοπής να φτιάξουν! Για να τους τιμωρήσουν γιατί αντέδρασαν στη χάραξή της και την καθυστέρησαν στις επιλογές τους!
Ευτυχώς που κάθε Ιούλιο, στις 27, ο Άγιος Παντελεήμονας, προστάτης Άγιος του Οικισμού, κάνει το θαύμα του και καθαρίζει εκατέρωθεν του δρόμου τα αγριόχορτα για να μη χάσουν το δρόμο οι άρχοντες που ανηφορίζουν στο χωριό για να ..προσευχηθούν σ΄ αυτόν, να προστατέψει τη δική τους υγεία και να βοηθήσει … ν΄ αβγατίσουν οι ψήφοι τους στις εκλογές. Για την υγείας όμως, την ασφάλεια και την σωματική ακεραιότητα των άμοιρων κατοίκων του οικισμού, ούτε ο ίδιος ο Άγιος ενδιαφέρεται… Γιατί λοιπόν να ενδιαφερθούν οι άρχοντές μας;
Το καλοκαίρι του 2003, όταν στον δρόμο αυτόν έχασε τη ζωή του ένα παλικάρι 18 χρόνων, που ετοιμαζόταν να αρχίσει λαμπρές σπουδές, στο καφενείο του χωριού, όπου ήταν το πρώτο θέμα συζήτησης, ένας αγράμματος γέρος μου είπε: «Για τους απλούς ανθρώπους ένας θάνατος είναι πάντα μια τραγωδία! Για τις υπεύθυνες αρχές και τους υπεύθυνους άρχοντες οι θάνατοι είναι μόνο στατιστικά στοιχεία»
Φαίνεται ότι κάπως έτσι θα σκέπτονται οι υποσχεσιολόγοι της κατασκευής στο ..άπειρο μέλλον, ενός σύγχρονου δρόμου. Οι στατιστικές για αυτούς είναι …χαμηλού εκλογικού ενδιαφέροντος…
Αυτή πρέπει μάλλον να είναι η αλήθεια! Αλλά ποιος θα τολμήσει να την πει στους οικείους και τους φίλους των άτυχων νεκρών του δρόμου και των δεκάδων τραυματισμένων πολιτών;
Ο Frank Wright, Αμερικανός αρχιτέκτονας είχε πει: «Η αλήθεια είναι πιο σημαντική και από τα γεγονότα»! Και οι κάτοικοι της Παλαγίας πιστεύουν ότι η αλήθεια είναι πως τους κοροϊδεύουν για πολλά – πολλά χρόνια. Και αυτό είναι πιο σημαντικό και από τα ίδια τα γεγονότα!».
Το 2010 ο αποχωρών τότε Δήμαρχος Γιώργος Αλεξανδρής πραγματοποίησε απαλλοτρίωση προκειμένου να κατασκευαστεί επιτέλους ένας υπερσύγχρονος δρόμος από την Ηροδότου μέχρι την ανισόπεδη γέφυρα της ΕΓΝΑΤΙΑΣ έξω από το χωριό. Ο αναλαβών στις αρχές του 2011 νέος Δήμαρχος Βαγγέλης Λαμπάκης όμως ακύρωσε την απαλλοτρίωση αυτή, ως πολύ ακριβή, όπως είχε δηλώσει στο Δημοτικό Συμβούλιο, και υποσχέθηκε ότι θα φτιάξει ένα άλλο υπερσύγχρονο και φτηνότερο δρόμο που να οδηγεί στη Παλαγία. Μετά από αυτήν την απόφαση οι δικηγόροι των ιδιοκτητών έβγαλαν δικαστική απόφαση για την καταβολή των δικαιούμενων αμοιβών τους από την απαλλοτρίωση (αν δεν κάνω λάθος 10% επί της αξίας των ακινήτων), τις οποίες (αμοιβές) κατέβαλε ο Δήμος. Παραμονές των προηγούμενων δημοτικών εκλογών προσωπικά έδωσα στον σημερινό Δήμαρχο Γιάννη Ζαμπούκη τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις. Τόσα χρόνια μετά , με την κατασκευή του περιφερειακού και της ανισόπεδης διάβασης του, η κατάσταση έγινε ακόμη πιο τραγική, αφού οι κάτοικοι της Παλαγίας αναγκάζονται να περνούν από έναν στενό αγροτικό δρόμο δίπλα από την Πυροσβεστική Υπηρεσία. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο πληθυσμός του Οικισμού έχει ξεπεράσει τις 2.000 κατοίκους. Φαίνεται ότι ούτε ο Προστάτης του οικισμού Άγιος Παντελεήμονας, που γιορτάζει στις 27 Ιουλίου και γιατρεύει όλες τις ασθένειες, μπόρεσε να γιατρέψει αυτό το πρόβλημα του οικισμού…. που έχει μετατραπεί σε ανίατη ασθένεια… και κάποιες φορές ..θανατηφόρα!
