Του Μενέλαου μαλτέζου
Στη μεταπολεμική εποχή προτεραιότητα είχε η δημοσιονομική σταθερότητα και η ανάπτυξη, το κράτος πρόνοιας, που εκείνα τα χρόνια αναπτυσσόταν στην Ευρώπη, θα περίμενε στην χώρας μας τη Μεταπολίτευση.
Το ΕΣΥ οργανώθηκε στη δεκαετία του 1980 και φέρνει τη σφραγίδα του πνεύματος εκδημοκρατισμού, των αγώνων των γιατρών και την υπογραφή των Αυγερινού και Γεννηματά.
Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταργεί την αποκλειστική απασχόληση των ιατρών στο ΕΣΥ και άρα ανοίγει με τον νόμο την πόρτα έτσι ώστε οι ασθενείς να πληρώνουν για υπηρεσίες που μέχρι σήμερα παρείχε το δημόσιο σύστημα.
Μία από τις ποιο τρομακτικές μορφές φτώχειας είναι η υγειονομική φτώχεια. Να μην μπορείς να καλύψεις δηλαδή υγειονομικές σου ανάγκες.
Απο αύριο πλέον η Υγεία είναι επί πληρωμή
Η κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών του ΕΣΥ και η δυνατότητα να διατηρούν ιδιωτικά ιατρεία ανοίγει τον δρόμο μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Ένας ασθενής που παρακολουθείται από γιατρό του ΕΣΥ πιθανότατα θα ωθείται στο ιδιωτικό ιατρείο του με το αντίστοιχο χρηματικό αντίτιμο.
Υπάρχει ήδη η εμπειρία των πολυιατρείων του ΙΚΑ. Ο γιατρός μετέφερε τους ασθενείς στο ιδιωτικό του γραφείο.
Επίσης, οι μεγάλες λίστες αναμονής για ένα χειρουργείο -οι οποίες διογκώθηκαν μέσα στην πανδημία- οδηγούν αναγκαστικά τον ασθενή στις αγκάλες των ιδιωτικών δομών.
Επί πληρωμή, όμως, θα είναι και το χειρουργείο στη δημόσια δομή αν είναι απογευματινό.
Μάλιστα, ακόμα και για μια εξέταση η αναμονή είναι τεράστια, επομένως ο ασθενής που αγωνιά για την υγεία του θα σπεύσει είτε σε ιδιωτική κλινική είτε στο ιδιωτικό ιατρείο για να κερδίσει χρόνο.
Όλες οι παραπάνω περιπτώσεις έχουν ως κοινό παρονομαστή ότι ο ασθενής θα βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη αν θέλει να έχει αξιοπρεπή υγειονομική κάλυψη.
Δουλειά τους δεν είναι να νιώσουν και να υποστηρίξουν τους πολίτες αλλά να διασφαλίσουν την κερδοφορία των μεγάλων συμφερόντων για τα οποία δουλεύουν.
Το ίδιο κάνουν στην ενέργεια, στα εργασιακά, στην παιδεία.
Στο δικό μας χέρι είναι να μην επιτρέψουμε η Ελλάδα να γυρίσει κοινωνικά αλλά και σε όρους δημοκρατίας στην δεκαετία του 50 και του 60. Να διεκδικήσουμε τα σύγχρονα δικαιώματα μας και όχι έναν σύγχρονο σκοταδισμό.
Η ζωή θα νικήσει!!!
