Η οδός και το μνημείο στο όνομα της Ελένης, είναι δράσεις ελπίδας, για τα παιδιά και όχι απλά ένα μνημόσυνο
«Μέσα από τον πόνο που βιώνουμε, που δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν, είτε τέσσερα όπως είναι μεθαύριο, είτε δεκατέσσερα, ως που να πεθάνουμε, προσπαθούμε όσο μπορούμε να δώσουμε κάτι σ’ αυτή την κοινωνία. Να δώσουμε κάτι στα παιδιά μας, να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο, ένα ασφαλέστερο περιβάλλον. Αυτό σημαίνουν για μας οι σημερινές δράσεις στη μνήμη της Ελένης μας…».
Με αυτές τις φράσεις, ο πατέρας της Ελένης Τοπαλούδη, της 21χρονης φοιτήτριας, που η δολοφονία της στην Ρόδο πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, στις 28 Νοεμβρίου 2018, είχε συγκλονίσει την κοινωνία, εξηγεί τι σημαίνουν για την οικογένειά του, οι δράσεις στη μνήμη της κόρης του, που έλαβαν χώρο χθες στο Διδυμότειχο, στην ιδιαίτερη πατρίδα της Ελένης, μετά από την ομόφωνη απόφαση, της δημοτικής Αρχής.
Μία οδός και ένα μνημείο που φέρουν το όνομα της Ελένης, μία ενημερωτική για την έμφυλη βία εκδήλωση με τη συμμετοχή μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αποτελούν μια αφορμή, που σύμφωνα με τον κ. Τοπαλούδη στοχεύει στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας.
Με μια απαράμιλλη δύναμη ψυχής, ο κ. Τοπαλούδης, ευχαριστώντας τον Δήμο Διδυμοτείχου και ιδιαίτερα τον δήμαρχο Ρωμύλο Χατζηγιάννογλου καθώς και τον προκάτοχό του Παρασκευά Πατσουρίδη, τονίζει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ότι δεν πρόκειται για ένα μνημείο μνημοσύνου αλλά ελπίδας για τα παιδιά.
Ο κ. Τοπαλούδης δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Θέλαμε ως οικογένεια να συμμετάσχουν σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής μας, τα οποία να έχουν κάποια ενημέρωση από ειδικούς επιστήμονες, από φορείς του Έβρου αλλά και τα ίδια να κάνουν κάποιες βιωματικές δράσεις.
Αυτά είναι η ελπίδα του τόπου και εύχομαι αυτή η αυριανή γενιά να αποτελέσει κάτι καλύτερο, να δημιουργήσει ένα ασφαλέστερο περιβάλλον. Προσπαθούμε να δώσουμε κάτι στα παιδιά μας και θα είμαστε εδώ παρόντες όπως και πολλοί άλλοι από την ελληνική κοινωνία, αρκεί και οι εκάστοτε κυβερνώντες να έχουν τη διάθεση να ακούσουν και να πράξουν αναλόγως».
Και τόνισε ότι τόσο για την οικογένειά του όσο και για όλες τις οικογένειες που βίωσαν ή βιώνουν αντίστοιχη απώλεια η διαχείριση των συναισθημάτων, του πόνου είναι μία κατάσταση ανυπέρβλητης δυσκολίας.
«Όλοι μας προσπαθούμε να ξεπεράσουμε αυτή την ανυπέρβλητη δυσκολία, να ανέβουμε αυτόν τον ψυχολογικό γολγοθά. Ώσπου να πεθάνουμε αυτός ο γολγοθάς δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ, ούτε θα μπορέσουμε να ανεβούμε στην κορυφή και να ξαποστάσουμε. Ως προς το τι μηχανισμούς άμυνας διαθέτει ο κάθε ένας άνθρωπος για να μπορέσει να το διαχειριστεί θα έλεγα ότι πρωτίστως η μάνα και ο πατέρας δίνει ο ένας στον άλλο κουράγιο και τα άλλα παιδιά τα αδέλφια του θύματος, αν υπάρχουν, όλοι μαζί προσπαθούν ενωμένοι ν’ αντιμετωπίσουν αυτή τη δυσκολία.
Από εκεί και μετά προσπαθείς μέσα από κάποιες τέτοιες δράσεις που γίνονται να ευαισθητοποιήσεις την ελληνική κοινωνία και όπως προανέφερα τους κυβερνώντες για να κάνουμε ότι καλύτερο για τα παιδιά μας, για να κάνουμε και να πετύχουμε κάτι που όπως είπαμε απ’ την πρώτη στιγμή “Καμιά ‘Αλλη Ελένη” αλλά να μην είναι μόνο ευχές δικές μας.
Εμείς προσπαθούμε εκτός από τις ευχές, με τις δράσεις μας να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε όσο και όπως μπορούμε και θα είμαστε εδώ σ’ αυτές τις επάλξεις του κοινωνικού αγώνα».
