Άρθρο του Δημάρχου Αλεξανδρούπολης Γιάννη Ζαμπούκη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα η Γνώμη. Διαβάστε αναλυτικά :
Αφορμή για το σημερινό άρθρο αποτελεί ένα προγενέστερο άρθρο του Γιάννη Λασκαράκη, με τίτλο «Ζητείται Όραμα-Μία Πρόταση προς το Δημοτικό Συμβούλιο Αλεξανδρούπολης» που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ» στις 11-2-2022, και τον ευχαριστώ θερμά γιατί με τη δημιουργική του γραφή και τα πολιτικά του επιχειρήματα, έδωσε το έναυσμα για το ξεκίνημα ενός γόνιμου και δημιουργικού διαλόγου ως προς το όραμα, τη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου και το μέλλον του Δήμου Αλεξανδρούπολης.
Ζούμε σε μία ιστορική χρονική συγκυρία. Η Αλεξανδρούπολη γεωστρατηγικά αναβαθμίζεται συνεχώς και αναγνωρίζεται ο μητροπολιτικός της χαρακτήρας στην ευρύτερη περιοχή. Η Αλεξανδρούπολη αποκαλύπτεται. Καλούμαστε, λοιπόν, όλοι ανεξαιρέτως να συμβάλλουμε στην αξιοποίηση αυτού του συγκριτικού πλεονεκτήματος με θετικό τρόπο, αναδεικνύοντας, ανανεώνοντας και αξιοποιώντας όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου μας.
Ο ΔΗΜΟΣ δεν είναι ένα κομμάτι γης φραγμένο και κτισμένο με σκοπό να εξυπηρετήσει τα προσωπικά οφέλη ανάγκες, αλλά ένας χώρος στον οποίο πρέπει να κυριαρχεί η δικαιοσύνη, η ευγένεια, η ομόνοια για να διατηρηθεί να προστατευτεί και να εξελιχθεί η πόλις . Είναι το κέντρο της διεκδίκησης στον αγώνα επιβίωσης και της αναβάθμισης της ζωής σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Ο Γενικός Πολεοδομικός Σχεδιασμός που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι πράγματι ο Καταστατικός Χάρτης του «αύριο», που μαζί με το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ) αποτελούν το πιο δυνατό καθοδηγητικό μας εργαλείο για να δούμε εμάς, την πόλη μας στο μέλλον, σχεδιασμένη με τρόπο που θα προσαρμόσει το περιβάλλον στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και κινητικότητας. Και μάλιστα να αλλάζει και σε επίπεδο υποδομών αλλά και νοοτροπιών σύμφωνα με το όραμα δημιουργίας μιας πόλης ελκυστικής, «έξυπνης», φιλικής και προσβάσιμης με επίκεντρο τον Άνθρωπο. Μια πόλη με τοπικά χαρακτηριστικά αλλά με διεθνή εμβέλεια, με προοπτικές και ευκαιρίες έρευνας, γνώσης και καινοτομίας με οδηγό και την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και τον κάθε ένα που νοιάζεται για τον τόπο του, τον τόπο μας.
Για να επιτευχθεί, αυτό, επιβάλλεται άμεση ανάληψη ευθύνης από όλες τις παρατάξεις, από όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους. Από την πρώτη ημέρα της εκλογής μου, εργάστηκα σκληρά προς την κατεύθυνση αυτή. Πρώτος επέδειξα τη διάθεση αυτή.
Αξίζει μόνο να αναφέρω ότι από την πρώτη στιγμή της εκλογής μου – η οποία σημειωτέων διεξήχθη με έναν ιδιόμορφο εκλογικό Νόμο, αυτόν του «Κλεισθένη», της απλής αναλογικής, σε πλήρη αντίθεση με απερχόμενους Δημάρχους, οι οποίοι εκλέγονταν με 50% + 1 και προέκυπταν πλειοψηφικά Δημοτικά Συμβούλια από τον πρώτο σε σταυρούς συνδυασμούς – από την πρώτη ημέρα της εκλογής μου, λοιπόν, αναζήτησα συνεργασίες και συμμαχίες και πέτυχα να ενώσω Δημοτικούς Συμβούλους από διαφορετικές παρατάξεις προκειμένου να συνεργαστούμε όλοι για το κοινό καλό. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στην πορεία αποκαλύφθηκαν προσωπικά συμφέροντα, ιδιοτελή κίνητρα και μονομερείς πολιτικές προσεγγίσεις. Και επειδή «το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν» κατά τον Ισοκράτη, δεν θα γίνω αποδέκτης εκβιαστικών – φοβικών διλλημάτων και απατηλών πολιτικών υποσχέσεων. Δεν πρέπει, δε θα ενδώσω στον εκμαυλισμό και τη συναλλαγή και σε αυτά όσα με πολιτικό θράσος διεκδικούν ως συνδαιτυμόνες σε κοινό φαγοπότι. Δεν ενδίδω σε συντεχνιακές συμπεριφορές με αξιακό τους κώδικα που είναι ο “παρτακισμός” ως απάντηση στις ανάγκες και τις αναμονές μιας κοινωνίας. Συντεχνιακές συμπεριφορές επικίνδυνες για τη συλλογικότητα οι οποίες δηλητηριάζουν το σώμα μιας κοινωνίας που οφείλει και πρέπει να διεκδικεί την κοινωνική και πολιτισμική συνοχή, την οικονομική ευμάρεια και τη βιώσιμη ανάπτυξη ως βάσεις για την τοπική δημοκρατία. Χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια ευρωπαϊκή αστική πολιτική.
Το όραμά μου για την πόλη, για το «αύριο» του τόπου, για να δω τον Δήμο της Αλεξανδρούπολης να αλλάζει και να αποτελεί Ευρωπαϊκή πόλη πρότυπο και σε υποδομές αλλά και σε συλλογικές νοοτροπίες και συμπεριφορές, αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη για να ξεγλιστρήσω από καθιερωμένα παιχνίδια εξουσίας και να δουλέψω για έναν Δήμο συνθέσεων που θα σέβεται το σύνολο και θα αποδέχεται τη διαφορετικότητα με αλληλοσεβασμό και με ένα λόγο συναινετικό που πραγματικά θα πετύχει την κινητοποίηση των ενεργών πολιτών και των συλλογικοτήτων.
Οι Άλλοι ακολουθούν μία παρωχημένη στρατηγική και μάλιστα πολλές φορές αρέσκονται να μπαίνουν σε ρόλους δασκάλου-μαθητή, πιστεύοντας ότι με την δικομανία, τη συνεχή επίπληξη, τη διαρκή σύγκρουση, επιτελούν σωστά τον ρόλο τους και παράγουν πολιτική. Η στάση αυτή πέρα από άκαρπη, ανούσια, αδιέξοδη είναι και καθ’ όλα παρωχημένη.
Το όραμά μου, το «φθάσε όπου δε μπορείς», που προτρέπει ο Νίκος Καζαντζάκης στην «Αναφορά στο Γκρέκο», αυτές τις 4 λέξεις που μπορεί να ακούγονται ουτοπικές, κρύβουν όμως μέσα τους τις αντοχές για να ξεπεράσουμε τα όρια των δυνατοτήτων μας και να μάθουμε να κτίζουμε όνειρα εκεί, που τελειώνουν οι ελπίδες. Να διεκδικήσουμε αληθινή δημοκρατία, που θέλει να μας στερήσει η ανακύκλωση από τους παρωχημένους εξουσιαστικούς μηχανισμούς που «χτίζονται» μέσα από τη δημιουργία μιας συμπεριφοράς όπου η συγκολλητική της ουσία είναι το ατομικό συμφέρον.
Το «αύριο» του τόπου μας, μας καλεί όλους. Ο Γενικός Πολεοδομικός Σχεδιασμός είναι η ιστορική μας ευκαιρία να ξεγλιστρήσουμε όλοι από το «μίζερο εγώ μας» και να προχωρήσουμε στο «Υπεύθυνο Εμείς». Καλώ, λοιπόν, με όλη τη ευθύνη που με διακρίνει όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, όλους τους φορείς του τόπου, όλους τους Δημότες να ακολουθήσουμε, όλοι μαζί, μία εκ βάθρων και εκ θεμελίων διαφορετική προσέγγιση και να δουλέψουμε με γνώμονα τον «τόπο» μας και όχι την «πάρτη» μας. Είναι θέμα πια κοινής, συλλογικής ευθύνης. Είναι πολιτικά και ηθικά ανεπίτρεπτο να επιτρέψουμε μία ιστορική ευκαιρία να πάει χαμένη για τις προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός. Το οφείλουμε στον Δήμο μας. Είναι συλλογικό χρέος απέναντι στους Δημότες μας, γιατί μια κοινωνία χωρίς Συνοχή και Συνέχεια δεν έχει μακροχρόνια βιωσιμότητα.
Στο στοίχημα λοιπόν, του «αύριο» κανένας μας δεν περισσεύει. Κανενός τα όνειρα από τα πιο απλά έως τα πιο σύνθετα δε είναι άπιαστα!
Πηγή Εφημερίδα Η ΓΝΩΜΗ
