Οι καταστροφές στη Σαμοθράκη, τη Σύμη και την Δ. Αττική έχουν φέρει στο προσκήνιο και πάλι τον ρόλο των Πυροσβεστών που σε κάθε περίπτωση βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Πυροσβέστης από τον Έβρο μπροστά στις εικόνες αυτές έγραψε ένα σχόλιο – κατάθεση ψυχής σε κοινωνικό δίκτυο, για τις στιγμές αυτές που το καθήκον σε καλεί να σώσεις ανθρώπινες ζωές. Ας το διαβάσουμε:
Είναι και αυτές οι άχαρες και τραγικές στιγμές στην πορεία κάθε πυροσβέστη που μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη… Η πιο τραγική στιγμή…για κάθε Πυροσβέστη, χαράζεται ανεξίτηλα στη μνήμη της ψυχής του, -αβάσταχτο φορτίο, – μια ζωή που χάθηκε, είτε γιατί είχε ήδη χαθεί σαν έφθασαν, ή γιατί δεν κατέστη δυνατόν να τη σώσουν, αν και κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες.
Κι ενώ το να σώσει μια ζωή, η πρώτη φορά χαράζεται πιο έντονα από τις επόμενες, στην αντίθετη περίπτωση, κάθε φορά είναι σαν τη πρώτη και ακόμη πιο οδυνηρή. Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις τι σημαίνει Πυροσβέστης, όπως δεν είναι επίσης εύκολο, ο Πυροσβέστης, να περιγράψει τις συνθήκες ενός συμβάντος, καθώς, κάποιες καταστάσεις μόνο αν τις ζήσεις τις καταλαβαίνεις σε όλη τους την έκταση και βέβαια μόνο όταν νιώθεις τα συναισθήματα τα κατανοείς και όχι όταν τα φαντάζεσαι.
Οι Πυροσβέστες δεν είναι υψηλόμισθοι Υπάλληλοι, απλά αγαπούν αυτό που κάνουν και η πλειοψηφία, αμείβεται ηθικά, μέσα από την ευχαρίστηση που λαμβάνουν, έχοντας ως επάγγελμα, αυτό που αγαπούν. Και όταν επαγγέλλεσαι αυτό που αγαπάς, δεν μπορείς παρά να το υπηρετείς ευσυνείδητα……
