Την στιγμή που ο Έβρος και η ΑΜΘ «βράζουν» από τα διαρκώς αυξανόμενα κρούσματα κορωνοϊού και τα νοσοκομεία γεμίζουν από ασθενείς, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποφασίζει να δώσει τη χαριστική βολή στην πρωτοβάθμια περίθαλψη. Με απόφαση της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας, θα μείνουν κλειστά περιφερειακά ιατρεία και θα υπολειτουργούν Κέντρα Υγείας για περίπου δυο μήνες. Η απόφαση έχει προκαλέσει κινητοποιήσεις, επιστολές διαμαρτυρίας κι δηλώσεις αγανάκτησης από τοπικούς φορείς και κατοίκους, ενώ οι κυβερνητικοί βουλευτές και η διοίκηση της Περιφέρειας ΑΜΘ παρακολουθούν απαθείς τις εξελίξεις.
Με συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΤ Ορεστιάδας ο διοικητής της 4ης ΥΠΕ Δημήτρης Τσαλικάκης επιχείρησε να δικαιολογήσει την εξωφρενική αυτή απόφαση, βάζοντας στο ζύγι τα νοσοκομεία των πόλεων της ΑΜΘ με τα ιατρεία των –κυρίως- απομακρυσμένων οικισμών, η λειτουργία των οποίων, έστω με προβλήματα, πέρα από το αίσθημα ασφάλειας, εξυπηρετούσε τους κατοίκους, γλιτώνοντάς τους από την ταλαιπωρία των μετακινήσεων προς πιο κεντρικές δομές υγείας. Ο παραλογισμός της απόφασης αυτής είναι πρωτοφανής, αφού όπως δήλωσε ο κ. Τσαλικάκης, «η μάχη θα δοθεί στα Νοσοκομεία και όχι στα Περιφερειακά Ιατρεία και ΚΥ, όσοι νοσήσουν θα τρέξουν στα Νοσοκομεία και αυτά πρέπει να ενισχύσουμε». Πέρα από το γεγονός ότι αυτή η δήλωση αποτελεί παραδοχή της επιχείρησης απαξίωσης της πρωτοβάθμιας φροντίδας, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον τέτοιων δομών σε χωριά και οικισμούς, προκύπτει ο εξής προβληματισμός:
Επειδή είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει μόνο ο κορωνοϊός και οι επείγουσες καταστάσεις, με την απόφαση να κλείσουν τα περιφερειακά ιατρεία, είναι απολύτως αναμενόμενο ότι οι πολίτες που εξυπηρετούνταν από αυτά, για λιγότερο σημαντικά ζητήματα, θα αναγκαστούν, σε αρκετές περιπτώσεις, να προστρέξουν στα νοσοκομεία, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο τη λειτουργία τους.
Το «κερασάκι» στην τούρτα, ήταν η ευχή του Διοικητή της 4ης ΥΠΕ, στο τέλος της συνέντευξής του, «να μην φθάσουμε στο σημείο να επιλέγουμε τους ασθενείς που θα εισάγουμε στα Νοσοκομεία». Αν το ευχηθούμε όλοι μαζί, ίσως και να πιάσει η ευχή, τι λέτε;
