Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα αγνοούμενων 30 Αυγούστου, η ιστοσελίδα thepressproject παρουσίασε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα για τις τραγικές ιστορίες μεταναστών στον Έβρο. “Οικόγενειες, συχνά σέρνοντας μαζί τους παιδιά και ηλικιωμένους, διασχίζουν αυτή την υδάτινη πύλη προς την Ελλάδα και συνεπακόλουθα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μερικοί χρησιμοποιούν ξεχαρβαλωμένες βάρκες που διατίθενται από διακινητές” αναφέρει στο ρεπορτάζ η ιστοσελίδα ενώ φιλοξενεί και δηλώσεις όπως αυτή του Ιατροδικαστή Παθολόγου του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, Παύλου Παυλίδη που επισημαίνει: «Ο Έβρος έχει τον μεγαλύτερο αριθμό μη ταυτοποιημένων μεταναστών που τάφηκαν στην Ελλάδα,»
Πολλοί από τους μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν όταν η στάθμη είναι υψηλή, δεν ξεφεύγουν από το πολύ γρήγορο ρεύμα, λέει ο Δρ. Παυλίδης. Τα σώματά τους ανακαλύπτονται όταν η στάθμη του ποταμού πέφτει πάλι.
Οι στατιστικές για τον αριθμό των ανθρώπων που διασχίζουν το ποτάμι είναι σπάνιες, και αξιόπιστες πληροφορίες για αυτούς που πεθαίνουν είναι ακόμα πιο σπάνιες. Ο ΟΗΕ λέει ότι περίπου 6.500 μετανάστες περιμένουν να περάσουν τον Έβρο από την Τουρκία, ένα πέρασμα που έγινε ακούσια πιο δημοφιλές μετά την συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία για τον περιορισμό των δια θαλάσσης αφίξεων στα ελληνικά νησιά.
Τους καλοκαιρινούς μήνες οι περισσότεροι θάνατοι μεταναστών οφείλονται σε πνιγμό. Τον χειμώνα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η υποθερμία, λέει ο ιατροδικαστής παθολόγος Παυλίδης.
«Όταν οι άνθρωποι διασχίζουν τον ποταμό και φτάνουν στην όχθη, νομίζουν ότι είναι ασφαλείς επειδή τα χειρότερα πέρασαν. Τις περισσότερες φορές βρίσκουν καταφύγιο σε εγκαταλελειμένες φάρμες για να περάσουν την νύχτα, κοιμούνται με τα βρεγμένα ρούχα και δεν ξυπνούν ποτέ» λέει ο Παυλίδης.
Είναι ακριβώς αυτές οι περιπτώσεις που προκαλούν ανατριχίλα στην Πόπη Λαζαρίδη, βοηθό στο νεκροτομείο. Ένας πατέρας, μια μητέρα και ο γιος τους πέρασαν τον Έβρο τον χειμώνα. Η μητέρα, της οποίας τα άκρα είχαν παγώσει, δεν μπορούσε να περπατήσει άλλο, οπότε ο πατέρας τους άφησε και πήγε να φέρει βοήθεια. Όταν όμως επέστρεψε δεν μπορούσε να τους βρει. Όταν τελικά τους εντόπισαν, ήταν και οι δύο νεκροί. Είναι το χειρότερο που έχει δει η Λαζαρίδη στην εργασία της. «Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από ένα παιδί που πρέπει να μείνει με την νεκρή μητέρα του έξω στο κρύο τη νύχτα», λέει. «Έκλαιγα για τρεις μέρες μετά από αυτή την περίπτωση. Προσευχόμουν στο Θεό και ήλπιζα το αγόρι να πέθανε πριν τη μητέρα του.» Όλα τα μη ταυτοποιημένα σώματα στην περιοχή εξετάζονται στο Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, της πλησιέστερης μεγάλης πόλης στο πέρασμα του ποταμού. Δείγμα DNA συλλέγεται και φυλάσσεται σε μια εθνική DNA βάση δεδομένων.
Δείτε αναλυτικά όλο το ρεπορτάζ του thepressproject εδώ
