Έχω την αίσθηση ότι αν υπάρχει ένας υπουργός ο οποίος είναι ιδιαιτέρως ενισχυμένος αυτόν τον καιρό, για πολλούς λόγους, αλλά χωρίς να το «φωνάζει», είναι ο επί των Οικονομικών, Κωστής Χατζηδάκης. Συστηματικός, αθόρυβος, κάνει τη δουλειά του, σε απευθείας γραμμή με τον πρωθυπουργό πάντα
Σημειώστε το, γιατί θα σας χρειαστεί. Και το αναφέρω για έναν λόγο: η άποψή του περνάει. Τάχθηκε εξαρχής κατά των έκτακτων επιδομάτων (Πάσχα κ.λπ.), μολονότι έρχονται εκλογές, και η εισήγησή του έγινε δεκτή. Κι αυτό είναι μόνο ένα δείγμα της δουλειάς του, αλλά και του ενδοκυβερνητικού εκτοπίσματός του, τελευταία.
Πρόκειται για ένα έργο το οποίο θα αλλάξει κυριολεκτικά τον ρου της γεωστρατηγικής παρουσίας της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή. Και είναι έτοιμο να λειτουργήσει. Άμεσα, και όχι σε πέντε, δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Ο λόγος αφορά τον FSRU Αλεξανδρούπολης.
Τι μαθαίνω; Ότι ο σταθμός μπαίνει σε κανονική φάση λειτουργίας από τα τέλη του μηνός! Κι ότι, αν όλα πάνε καλά, η εμπορική λειτουργία του θα ξεκινήσει -κι αυτή- πριν από το Πάσχα. Όπερ σημαίνει ότι το project είναι έτοιμο από κάθε πλευρά.
Και την ίδια ώρα, το ενδιαφέρον για συμμετοχή στο μετοχικό του κεφάλαιο συνεχώς αυξάνει. Τώρα θέλουν να μπουν και οι Ρουμάνοι, αγοράζοντας ένα 10% του μετοχικού κεφαλαίου. Γεγονός που επαυξάνει τη γεωστρατηγική σημασία του.
Η Ελλάδα, μέσω αυτού του σταθμού, που βρίσκεται στα ανοιχτά της Αλεξανδρούπολης, θα ελέγχει ενεργειακά μια περιοχή που θα ξεκινά από τη Θράκη και θα φτάνει ως τις παρυφές της Ουκρανίας! Άμεσα.
Με τις ευλογίες των ΗΠΑ, που θεωρούν τον συγκεκριμένο FSRU ως το καλύτερο όχημα για την ενεργειακή απεξάρτηση της περιοχής από τη Ρωσία. Γι’ αυτό σας λέω: είναι τεράστια εξέλιξη, που συντελείται τώρα και όχι σε λίγα ή περισσότερα χρόνια. Προς όφελος της χώρας μας.
Αν μάλιστα φτιαχτεί και ο δεύτερος FSRU λίγο δυτικότερα, ανοικτά της Καβάλας, τότε η ιστορία θα πάρει άλλες, ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Για τον FSRU Thrace, όμως, θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.
Εδώ σημειώστε ότι για το λιμάνι της Καβάλας φέρονται να ενδιαφέρονται τα μέγιστα και οι Ινδοί…
Κυκλώστε στο ημερολόγιό σας το διήμερο 17 και 18 Απριλίου. Κι αυτό γιατί για τότε είναι προγραμματισμένη η επόμενη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Η οποία μας ενδιαφέρει τα μέγιστα, για έναν επιπλέον λόγο: εκεί θα συμφωνηθεί το λεκτικό των συμπερασμάτων για τις σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας.
Εμείς, ως Ελλάδα, τι θέλουμε; Μια Τουρκία σε ευρωπαϊκή τροχιά, ώστε να είναι μια Τουρκία -όσο το δυνατόν- πιο συνεργάσιμη. Μπορεί να γίνει αυτό; Ναι, είναι η απάντηση που μας δίνεται αρμοδίως. Μέσω (και) της παροχής οικονομικής βοήθειας.
Η οικονομία της γείτονος βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Συνεπώς, έχει ανάγκη από «ενέσεις». Αρκεί η ΕΕ να μην υποκύψει στους γενικότερους εκβιασμούς της Άγκυρας. Γιατί το λέω αυτό;
Επειδή ακούω ότι η Λευκωσία φοβάται μήπως το Βερολίνο, πάνω στην προσπάθεια να κρατήσει τους Τούρκους «ζεστούς», παρεκτραπεί. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, επιχειρήσει να δώσει «κάτι παραπάνω» στους Τούρκους σε ό,τι αφορά το Κυπριακό.
Υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο; Από τη Λευκωσία λένε (για την ακρίβεια, φωνάζουν) πως «ναι»!
Πηγή: powergame.gr
