Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ Στέλιος Κυμπουρόπουλος, μιλάει στο www.alexpoli.gr και στην Κατερίνα Καλεντερίδου στην πρώτη του συνέντευξη σε ενημερωτική ιστοσελίδα του Έβρου.
Καλημέρα σας κ. Κυμπουρόπουλε από Αλεξανδρούπολη! Είμαστε ευτυχείς καθώς είμαστε το πρώτο μέσο της περιοχής μας που σας φιλοξενεί !
Καλημέρα σας κυρία Καλεντερίδου. Είναι και δική μου χαρά! Ειδικά σήμερα καθώς η Αλεξανδρούπολη και όλη η Θράκη γιορτάζει την ιστορική επέτειο απελευθέρωσης της 14ης Μαΐου 1920. Ο πανέμορφος Έβρος είναι η αρχή της Ελλάδας μας και της Ευρώπης που θέλω να υπηρετήσω. Ένα σταυροδρόμι 2 ηπείρων με τεράστια αναπτυξιακή δυναμική.
Η γεωγραφική θέση είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής αν αξιοποιηθούν ορθά όλα τα εργαλεία. Ας δούμε για παράδειγμα τις συνδυασμένες μεταφορές που προσφέρουν το Λιμάνι, η Εγνατία Οδός, ο Σιδηρόδρομος και το Αεροδρόμιο. Συμπληρώνουν την εικόνα ο πολιτισμός, η γεωργία, σπάνιοι βιότοποι όπως της Δαδιάς και του Δέλτα του Έβρου. Η Σαμοθράκη και η Βυζαντινή Ιστορία του Διδυμοτείχου και των Φερών επίσης ξεχωρίζουν.
Να σας ενημερώσω ακόμα, πως καθημερινά θαυμάζω τις ομορφιές και την πλούσια ιστορία σας μέσα από τη σελίδα «Γειτονιές και Αναμνήσεις της Αλεξανδρούπολης», το ιστορικό αρχείο και τις καταγραφές του Ηλία Τζιώρα. Εκεί έμαθα και για την 14η Μαΐου 1920. Ο συμπατριώτης σας αναπληρωτής Γραμματέας Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας, είναι καλός φίλος μου.
Πόσο δυνατά θα πρέπει να… φωνάξει ένας άνθρωπος ο οποίος διαφέρει για να τον ακούσουν; Πώς είναι η ζωή στην Ελλάδα για τους ανθρώπους με αναπτυξιακή διαταραχή, με μια ψυχική νόσο ή κινητική αναπηρία;
To θέμα είναι όχι πόσο δυνατά πρέπει να φωνάξει αλλά πόσο η ίδια η κοινωνία αντιλαμβάνεται την υποχρέωση της να λειτουργεί στο πλαίσιο της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Οι ταμπέλες ήταν πάντα το μεγάλο πρόβλημα μας στην Ελλάδα. Ταμπέλες παντού: ανάπηρος, μητέρα χωρίς σύζυγο, ομοφυλόφιλος, αποφυλακισμένος κ.α. Σημασία όμως τι έχει τελικά; πως καθεμία από όλες αυτές τις ταμπέλες που βάζουμε αντιστοιχεί σε ανθρώπους. Ανθρώπους με ψυχή, συναισθήματα, οικογένειες και όνειρα.
Ναι, είναι δύσκολη η ζωή στην Ελλάδα αυτή. Όμως είναι και μεγάλη η πίστη και η δύναμη της θέλησης μέσα μας. Και με αυτήν την δύναμη, τουλάχιστον οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα ή βαριές αναπηρίες, όπως εγώ, δίνουμε μάχες και κερδίζουμε! Παραολυμπιονίκες, επιστήμονες, οικογενειάρχες. Μπορούμε να γίνουμε μικροί ήρωες της καθημερινότητας, όπως κάθε άλλος άνθρωπος.
Είναι θέμα παιδείας, άγνοιας ίσως, ή αδυναμία της Πολιτείας να εφαρμόσει όσα προβλέπονται από το Σύνταγμα και τους νόμους για όλους τους πολίτες της;
Είναι καθαρά θέμα παιδείας. Γιατί, μπορεί να έχουμε πολύ καλά εκπαιδευμένο προσωπικό στην Ελλάδα, με πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά… Έχουμε όμως έλλειψη παιδείας. Στην δική μου συνείδηση είναι άλλο η Εκπαίδευση και άλλο η Παιδεία. Και τελικά, μάλλον έτσι είναι πρακτικά. Γιατί, αν βγάλουμε έξω την υποχρέωση της ίδιας της πολιτείας και αν δούμε την υποχρέωση μας ως άτομα. Ακόμα δεν υπάρχει κάποιος που θα παρκάρει σε ράμπα αναπήρου; Αυτό είναι θέμα παιδείας. Η επιλογή η δική του στερεί σε εμένα το δικαίωμα της πρόσβασης στον κόσμο που ανήκουμε και οι δύο.
Η Πολιτεία από την άλλη, υστερεί. Αργεί να υιοθετήσει τις πρακτικές της Ευρώπης στο ζήτημα της πρόσβασης. Δημιουργεί πολεοδομικά και ρυμοτομικά μη προσβάσιμες πόλεις αλλά και δημόσιες υπηρεσίες. Σήμερα, χρειάζεται μια νέα θεώρηση στο ζήτημα. Από το κομμάτι της διευκόλυνσης της πρόσβασης μέχρι το ζήτημα της υποστήριξης της ανεξάρτητης διαβίωσης. Ξέρετε, πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι το αμαξίδιο για εμάς είναι το μέσο μας για να κινούμαστε, να ζούμε, να δημιουργούμε και να είμαστε ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας.
Ένας κούκος φέρνει την άνοιξη; Εσείς γίνατε σημαιοφόρος στη Γ’ γυμνασίου προκαλώντας… αίσθηση αφού η νομοθεσία δεν το επέτρεπε.
Καταφέραμε λοιπόν και ακυρώσαμε μια αγκύλωση που υπήρχε και αποτελούσε ένα κακό νομοθέτημα. Κι αυτό απέδειξε τι; Ότι όλα γίνονται! Αρκεί, να το επιδιώξουμε. Βέβαια, αυτό δεν συγκρίνεται με άλλα ζητήματα αλλά είναι ένα δείγμα.
Και ένα δείγμα του πως σκοπεύω να δουλέψω, να αγωνιστώ και να δώσω τις μάχες μου μέσα στην Ευρωβουλή αν με επιλέξουν οι πολίτες.
Σε αυτά τα ζητήματα, να ξέρετε ότι η φωνή μου είναι φωνή λέοντα!
Γιατί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και γιατί υποψήφιος ευρωβουλευτής;
Όλα ξεκινούν με την προσπάθεια που κάνουμε μαζί με φίλους και συνεργάτες για την προώθηση της ιδέας της «ανεξάρτητης διαβίωσης» για τους ανθρώπους με αναπηρία. Ήρθαμε σε επαφή με όλα σχεδόν κόμματα. Όλοι ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν! Ωστόσο, στη ΝΔ συνάντησα την πιο ολοκληρωμένη γνώση για τα ζητήματα των ανθρώπων με αναπηρία. Γνώριζα πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προσωπική άποψη λόγω της μητέρας του, της Μαρίκας Μητσοτάκη, όμως οφείλω να ομολογήσω πως βρήκα συγκεκριμένες θέσεις και ολοκληρωμένη γνώση τόσο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην πρόσβαση όσο και στις καλές πρακτικές του υπόλοιπου κόσμου. Από την άλλη, υπάρχει ένα συνολικό σχέδιο για την ανάταξη της χώρας, σύγχρονο, ρεαλιστικό, κοστολογημένο. Ουσιαστικές προτάσεις για την Δημόσια Υγεία, όπου και λειτουργώ ως ψυχίατρος, και κυρίως μου έκανε εντύπωση η ανθρωποκεντρική πρόταση της ΝΔ, στο ζήτημα της ψυχικής υγείας.
Γι αυτά λοιπόν, είπα, «Στέλιο, εδώ είμαστε». Και το πιστεύω. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι άνθρωπος με ειλικρινή πίστη στην κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια του ατόμου. Τώρα βάλαμε «φτερά» στα πόδια» που λέμε! Τρέχουμε και προσπαθούμε να πείσουμε!
Οι Έλληνες ψηφίζουμε με ευρωπαϊκά κριτήρια; Παίζει ρόλο μήπως και αυτή η δυναμική άνοδος του ευρωσκεπτικισμού;
Ξέρετε, οι Έλληνες, χρησιμοποιούμαι την ψήφο μας πιο πολύ τιμωρητικά παρά θετικά. Αυτό είναι πρόβλημα. Δηλαδή, ψηφίζουμε κάποιον για να τιμωρήσουμε κάποιον άλλον. Δεν πρέπει να είναι έτσι. Η ψήφος είναι “όπλο” στα χέρια των πολιτών. Το μεγαλύτερο όπλο της Δημοκρατίας στα χέρια της κοινωνίας.
Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει άνοδος του ευρωσκπτικισμού σε όλη την Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, της Ακροδεξιάς. Γιατί; Γιατί υπάρχουν βασικά ζητήματα που πατάει ο λαϊκσιμός πάνω σε αυτά. Το προσφυγικό, η οικονομική κρίση, οι ανισότητες μεταξύ βορρά – νότου στην Ευρώπη. Σημασία έχει να απαντήσουμε σε αυτό το πρόβλημα δυναμικά και για εμένα η απάντηση είναι μία: Περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη συμμετοχή. Πρέπει να βάλουμε ξανά την Ευρωπαϊκή Ένωση, την λειτουργία της στο κομμάτι άνθρωπος.
Αυτό θέλω να κάνω. Κι αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που είμαι σήμερα υποψήφιος.
Σας τρομάζει η άνοδος ακραίων φωνών στην Ευρώπη; Ο ανερχόμενος συντηρητισμός και τα εθνικιστικά στοιχεία που αναδύονται απειλούν το όραμα της ενωμένης Ευρώπης;
Με τρομάζει. Με προβληματίζει περισσότερο θα έλεγα. Γιατί, δείχνει πως ο λαϊκισμός και πως η εκμετάλλευση της αδυναμίας των κοινωνιών μπορεί να επιφέρει στην συνέχεια την καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ιδέας. Πρέπει να σταθούμε με προβληματισμό πάνω σε αυτό. Δεν γίνεται σε μια Ένωση ανοικτή, συμμετοχική, ανεκτική να υπάρχουν φωνές που θέλουν να μας κλείσουν, να μας περιορίσουν, να μας απομονώσουν. Δεν είναι αυτή η Ευρώπη του Ντε Γκολ, του Σουμάν, του Αντενάουερ, του Κωνσταντίνου Καραμανλή…
Έχει μέλλον η Ευρώπη όπως αυτή διαμορφώνεται μετά και το Brexit; Και ποια Ευρώπη; Μια Ευρώπη που κυβερνάται από τη Γερμανία και τη Γαλλία, με αποδυναμωμένη την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κοινά θεσμικά όργανα, αποτελεί βιώσιμο σχήμα μακροπρόθεσμα;
Η Ευρώπη πρέπει να γυρίσει ξανά στις ρίζες της. Να βάλει τον άνθρωπο στο επίκεντρο της πολιτικής της. Για εμένα είναι πολύ βασικό και δεν θα κουραστώ να το λέω καθόλου πως η απάντηση στα προβλήματα του οικοδομήματος της Ένωσης μας, είναι μία. Περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη συμμετοχή των πολιτών. Περισσότερη και ο πιο ισχυρή παρέμβαση σε ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, αντιμετώπισης των ανισοτήτων και των κοινωνικών αποκλεισμών.
Ευρώπη είναι οι Βρυξέλλες, είναι η Αθήνα αλλά Ευρώπη είναι και το τελευταίο και πιο μικρό χωριό της Σάμου ή της Ικαρίας. Κι ακόμα κι αυτό πρέπει να αισθάνεται και βλέπει πρακτικά το χέρι της βοήθειας της Ευρώπης στην καθημερινότητα του.
