Από ανθρώπους με μηνιαίο εισόδημα που δεν ξεπερνάει τα 200 ευρώ, ακόμα και από άτομα χωρίς κανένα έσοδο, ζητούνται να βρουν μέσα σε λίγες μέρες 15.000-20.000 ευρώ, προκειμένου να αποφύγουν την έξωση.
Βυθισμένες στην απόγνωση είναι δεκάδες χιλιάδες οικογένειες παλιννοστούντων σε ολόκληρη τη χώρα, αφού βρίσκονται ένα βήμα, προτού χάσουν τη μοναδική και φτωχική κατοικία τους και βρεθούν στο δρόμο με τα λιγοστά υπάρχοντά τους. Άτομα ηλικιωμένα, άρρωστα και με ειδικές ανάγκες, οικογενειάρχες που ολημερίς ψάχνουν να βρουν ένα μεροκάματο για να ταΐσουν τα παιδιά τους, παίρνουν σωρηδόν ειδοποιητήρια ότι πρέπει να αποπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια, τα οποία τους δόθηκαν πριν χρόνια με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, αλλιώς θα χάσουν τα σπίτια τους.
Από ανθρώπους με μηνιαίο εισόδημα που δεν ξεπερνάει τα 200 ευρώ, ακόμα και από άτομα χωρίς κανένα έσοδο, τα οποία επιβιώνουν με την υποστήριξη συγγενών και φίλων, ζητούνται να βρουν μέσα σε λίγες μέρες 15.000-20.000 ευρώ, προκειμένου να αποφύγουν την έξωση.
Πριν από περίπου τρεις δεκαετίες η αγάπη για τη μητέρα – πατρίδα, την Ελλάδα, την οποία λάτρεψαν από παιδιά ακούγοντας ιστορίες από μεγαλύτερους, έκανε χιλιάδες Ποντίους από την πρώην Σοβιετική Ένωση να αφήσουν χωρίς δεύτερη σκέψη τα σπίτια τους, τις δουλειές τους και τις αναμνήσεις τους στους τόπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στην Ελλάδα. Ρίχτηκαν με όρεξη στη δουλειά και έμαθαν να παλεύουν καθημερινά με αξιοπρέπεια τις δυσκολίες. Η οικονομική κρίση, όμως, τους λύγισε. Η ανεργία και το πενιχρό έως ανύπαρκτο εισόδημά τους δεν τους επέτρεψε να φανούν συνεπείς στην υποχρέωσή τους να αποπληρώσουν το στεγαστικό δάνειο. Τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με το χειρότερο πρόσωπο της αναλγησίας της ελληνικής Πολιτείας, η οποία ουσιαστικά τους ώθησε να πάρουν τα δάνεια.
Με την ίδια περηφάνια που έμαθαν να παλεύουν, αντιμετωπίζουν και αυτήν τη δυσκολία. Δε ζητούν να τους χαριστεί τίποτα. Αναγνωρίζουν το χρέος τους και το μόνο που ζητούν από την Πολιτεία, είναι να γίνει μία ρύθμιση σε λογικά επίπεδα, ώστε να μπορούν να το αποπληρώσουν.
Ανθρώπινα δράματα
Πίσω από κάθε ποσό οφειλής κρύβονται ανθρώπινα δράματα, οικογένειες με μέλη με σοβαρά προβλήματα υγείας, οι οποίες με πολύ μεγάλη δυσκολία εξοικονομούν τα προς το ζειν.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της 72χρονης σήμερα Εμορφίλης Μαυροπούλου, η οποία ζει μαζί με την εκ γενετής ανάπηρη 52χρονη κόρη της, Μαρίνα, σε ένα φτωχικό σπίτι στα Γιαννιτσά. Πήρε το 2006 το ειδικό στεγαστικό δάνειο για παλιννοστούντες, το οποίο ήταν ύψους 39.000 ευρώ. Όσο δούλευε εποχιακή υπάλληλος σε εργοστάσιο της περιοχής, κατάφερνε να αποπληρώνει τις δόσεις. Κάποια στιγμή οικονομικά σήκωσε τα χέρια ψηλά. Αναγκάστηκε να σταματήσει τη δουλειά, αφού δεν είχε κανένα να φροντίζει την ανάπηρη κόρη της, ενώ πριν τρία χρόνια έφυγε από τη ζωή και ο 51 ετών μεγάλος της γιος. Πλέον αναγκάζεται να ζει με το επίδομα αναπηρίας που παίρνει για την κόρη της, το οποίο φτάνει στα 700 ευρώ μηνιαίως. Ωστόσο, χρειάζεται πολλά χρήματα το μήνα για τα φάρμακα του παιδιού της, με αποτέλεσμα η επιβίωση να αποτελεί έναν καθημερινό γολγοθά.
«Πώς να μπορέσω να πληρώσω τα 15.000 ευρώ που μου ζητούν να δώσω μέσα σε λίγες μέρες; Εγώ δεν έχω ούτε για το δικηγόρο χρήματα. Το χειμώνα τα χρήματα δε φτάνουν ούτε για τη θέρμανση κάποιες φορές. Αναγκάστηκα να βάλω στο σπίτι και ασανσέρ, ώστε να μπορεί να βγαίνει έξω με το καροτσάκι η Μαρίνα. Και η συντήρησή του ασανσέρ απαιτεί χρήματα, τα οποία με πολύ ζόρι προσπαθώ να εξοικονομήσω. Δε λέω να μην πληρώσω. Ρύθμιση ζητάω, για να τα καταφέρω. Με μεγάλη δυσκολία θα καταφέρω να εξοικονομήσω 50-100 ευρώ το μήνα και να τα δίνω ως δόση. Μου λένε ότι θα βγούμε στο δρόμο, αν δεν πληρώσω και πραγματικά δεν έχουμε να πάμε πουθενά.Πού να πάω με την ανάπηρη κόρη μου;», λέει με απόγνωση στο ethnos.gr η κ. Μαυροπούλου.
Στο βυθισμένο στις σκέψεις βλέμμα της κόρης της Μαρίνας αντικατοπτρίζεται η απόγνωση που βιώνει η συγκεκριμένη οικογένεια. Καθισμένη, με το κεφάλι κατεβασμένο, δίπλα στη μητέρα της, οι λέξεις δε βγαίνουν από το στόμα της. Μοναδική της παρηγοριά το σκυλάκι της, ο Τσάρλι, ο οποίος με τα παιχνίδια του της κρατάει συντροφιά.
«Θα με λυτρώσει μόνο ο θάνατος»
Λυγισμένη από τα βάσανα, τη φτώχεια και την αρρώστια της η 83χρονη Κυριακή Πολιτίδου από την Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης, νιώθει ως χαριστική βολή το ειδοποιητήριο που της εστάλη και με το οποίο της ζητείται να αποπληρώσει 40.000 ευρώ. Πήρε ως στεγαστικό δάνειο 70.000 ευρώ, εκ των οποίων τα 30.000 κατάφερε να αποπληρώσει, όσο ήταν νέα και άντεχε. Πλέον η προχωρημένη ηλικία και ο καρκίνος στο στομάχι την έκαναν να αδυνατεί να αποπληρώσει τις δόσεις. Από μέρα σε μέρα κινδυνεύει να χάσει το μόλις 52 τετραγωνικών μέτρων διαμέρισμά της, στο οποίο ζει με την κόρη της και τα δύο εγγόνια της. Η κόρη καταφέρνει να βρει κάπου – κάπου κανένα μεροκάματο, καθαρίζοντας σκάλες. Ωστόσο, το ένα εγγόνι είναι άνεργο και το άλλο άρρωστο.
«Μόνο ο θάνατος θα με λυτρώσει, από όλα όσα περνάω. Δεν έχω να φάω και μου ζητούν να πληρώσω για το δάνειο. Πάσχω από καρκίνο στο στομάχι και πριν από λίγο καιρό έκανα εγχείριση. Μόνο τα φάρμακα που παίρνω, κοστίζουν 200-300 ευρώ το μήνα. Πώς θα πληρώσω το δάνειο, όταν ζω με τη βοήθεια φίλων; Ακόμα και η πρόνοια μου έκοψε το λιγοστό επίδομα που έπαιρνα. Όσο ήμουν νέα και υγιής, καθάριζα σκάλες. Σε αυτήν την ηλικία και άρρωστη πού να βρω χρήματα;», τονίζει η κ. Πολιτίδου.
Μόλις… 35 ευρώ είναι το μηνιαίο εισόδημα, το οποίο παίρνει ως επίδομα από την Πολιτεία, η 69χρονη Αβρόρα Γαβριηλίδου από τους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Για να ζήσει, τη βοηθούν τα παιδιά της, τα οποία με το ζόρι βρίσκουν μεροκάματο. Τώρα της ήρθε ειδοποιητήριο να πληρώσει 20.000 ευρώ για το στεγαστικό δάνειο που οφείλει. Το δάνειο που πήρε, ήταν ύψους 60.000 ευρώ, όμως, μέχρι το 2012, όσο ζούσε ο σύζυγός της, κατάφερε να αποπληρώσει τις 40.000 ευρώ.
Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και η 65χρονη Ελένη Θεοδωρίδου. Ένα διαμέρισμα μόλις 45 τετραγωνικών μέτρων στην περιοχή της Ξηροκρήνης Θεσσαλονίκης κατάφερε να αγοράσει με το στεγαστικό δάνειο που πήρε με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου. Μέχρι το 2010 έδινε κανονικά τις δόσεις. Εκείνη τη χρονιά η ανεργία και η οικονομική κρίση τους τσάκισε… «Έρχονται συνεχώς επιστολές για το δάνειο. Έχω μία ανάπηρη κόρη 43 χρονών. Πού θα την πάω, αν μας πετάξουν στο δρόμο; Μας έχει πνίξει η απελπισία», λέει στο ethnos.gr η κ. Θεοδωρίδου.
«Χάθηκε η ελπίδα»
Για ανθρώπους που έχασαν και την τελευταία ελπίδα τους, αφού αισθάνονται προδομένοι από την ελληνική Πολιτεία, κάνει λόγο στο ethnos.gr η Ταμίλα Ελευθεριάδου, πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ποντίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση «Δύναμη Ενότητας». «Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν με λαχτάρα στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι φιλούσαν το χώμα, μόλις μπήκαν σε ελληνικό έδαφος και τώρα αισθάνονται προδομένοι. Η ελληνική Πολιτεία τους γύρισε την πλάτη. Τους ζητούνται να δώσουν τεράστια χρηματικά ποσά, τη στιγμή που με το ζόρι καταφέρνουν να αγοράσουν το καθημερινό φαγητό. Χιλιάδες Πόντιοι από την πρώην Σοβιετική Ένωση έχουν χάσει τις ελπίδες τους. Τους έχει κυριεύσει η απελπισία. Παρ’ όλα αυτά δε λένε να τους χαριστεί κάτι. Θέλουν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους και ζητάνε μία λογική ρύθμιση από την Πολιτεία, ώστε να μπορέσουν να είναι συνεπείς», τονίζει η κ. Ελευθεριάδου.
