Παράνομα λογισμικά παρακολούθησης συνήθως συναντά κάποιος στον αβυσσαλέο κόσμο ορισμένων μοχθηρών ιδιωτών με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και συμφέροντα και όχι στο ασφαλές κράτος.
Το κράτος είναι συνήθως ο εγγυητής των αξιών του λαού. Εμπνέει για να εποπτεύσει. Αν δεν εμπνέει δεν εποπτεύει. Δεν δύναται πως το λένε. Τα κυρίαρχα δικαιώματα των πολιτών είναι η αρχή και το τέλος της Δημοκρατίας.
Δεν μπορεί όλη αυτή η Βαβέλ των παρακολουθήσεων να μην παράγει (απλά) ερωτήματα, έως πολύ σύνθετα. Ποιος παρακολουθεί ποιον και ποιος απολογείται σε ποιον. Κατοικούμε σε μια Βαβυλωνία χώρα και επέστρεψε το παρελθόν των δεκαετιών του 50 και του 60;; Τότε που οι Αμερικανοί απεσταλμένοι στη χώρα μας, είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά μένοντας έκπληκτοι από το μέγεθος των ανομιών και της διαφθοράς εκείνων των δεκαετιών σε όλα τα επίπεδα;
Ιδού το πρόβλημα. Εμφανίστηκε λοιπόν το παρελθόν και εκφράζεται με την διατύπωση του ιερού εκείνου τρίπτυχου: Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια; Αν και τώρα, πλέον, η οικογένεια έχει καταλήξει στο καλάθι ενός νοικοκυριού που ουδόλως ενδιαφέρει την σημερινή εξουσία. Η πατρίς δε, αποτελείται από ένα κράμα πρωινής τηλεόρασης με αναλύσεις, τοποθετήσεις και υποσχέσεις, ενόσω η θρησκεία δηλώνει απούσα με τη σιωπή και την αδιαφορία των καθημερινών συμβάντων της πολιτείας. Μιας πολιτείας που έχει ανάγκη, εξάπαντος το θαύμα του Θεού.
