Ποιος μπορεί να τους εμπιστευτεί στη διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει να παρουσιάσει τόσα σκάνδαλα όσα όλες μαζί οι κυβερνήσεις μεταπολιτευτικά. Έχουν πέσει με βουλιμία, αχόρταγα πάνω στο δημόσιο χρήμα – φυσικά με την ένοχη σιωπή των περισσότερων ΜΜΕ. Αυτοί οι αντικρατιστές, που θέλουν λιγότερο κράτος και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, διεκδικούν περισσότερο κράτος για τους ίδιους και τις παρέες τους.

Δεν είναι μόνο το ατελείωτο πάρτι με τις απευθείας αναθέσεις. Και λέμε πάρτι, γιατί ξαφνικά σταμάτησε απότομα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κατέθεσε μήνυση στον Άρειο Πάγο, ενώ το κοντέρ είχε γράψει ήδη σχεδόν 2 εκατ. ευρώ φέσι στο Δημόσιο. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γενική γραμματέας αντεγκληματικής πολιτικής, η οποία έχει μοιράσει αθροιστικά περίπου 1,5 εκ ευρώ σε απευθείας αναθέσεις και μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά σε μια νύχτα πάτησε απότομα φρένο.

Αλλά εντάξει, αν ήταν η κα Νικολάου μεμονωμένο παράδειγμα θα υπήρχε κάποια ελπίδα. 

Για ποια ελπίδα να μιλήσουμε όμως όταν αυτοί που θα σώσουν τη χώρα και την οικονομία, φεσώνουν κάθε χρόνο πάνω από 35 εκατ. ευρώ τις τράπεζες, σε μία ιδιότυπη μορφή «εξυγίανσης», όπως δεσμευόταν προεκλογικά ο κ. Μητσοτάκης;

Η ακόμα χειρότερα, για ποια ελπίδα να μιλήσουμε όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αποκαλύπτεται πως δηλώνει ψευδές πόθεν έσχες από το 2016, δηλαδή από την ημέρα που ανέλαβε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας; Το περίφημο σπίτι του Βολταίρου στο Παρίσι αλλάζει τύποις χέρια, μετακινείται από εταιρεία σε εταιρεία συμφερόντων της οικογένειας Μητσοτάκη και καταλήγει σε εταιρία, η οποία δεν δηλώνεται καν!

Ο κ. Μητσοτάκης δεν απαντά. Ίσως δεν νοιώθει την ανάγκη και την πίεση να απαντήσει, αφού κανένα Μέσο δεν έχει ασχοληθεί με την αποκάλυψη. Σε κάθε άλλη ευρωπαϊκή, φιλελεύθερη χώρα, ο κ. Μητσοτάκης αν δεν είχε παραιτηθεί, θα βρισκόταν στο καναβάτσο και θα εξαναγκαζόταν σε απαντήσεις. 

Στην Ελλάδα της ΝΔ, απλά πουλάνε τρέλα και συνεχίζουν ακάθεκτοι. 

Η χυδαία προσπάθεια συγκάλυψης και η ένοχη σιωπή παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές χώρες, όπου αυτοκρατορικές ή βασιλικές οικογένειες θεωρούν ιδιοκτησία τους ένα ολόκληρο κράτος και υπηκόους τους έναν ολόκληρο λαό. Και σε κάθε ευκαιρία, μεριμνούν για την αφαίμαξή τους, ώστε να εξασφαλίσουν ακόμα δέκα γενιές της οικογενείας. Για να είναι ακόμα πιο ένθερμοι κήρυκες του φιλελευθερισμού οι απόγονοί τους.

Αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά για τη διαχείριση των δισεκατομμυρίων του Ταμείου Ανάκαμψης.

Τους εμπιστεύεστε;

Διαβάστε ακόμη  Η παρωδία των απογευματινών χειρουργείων