Παρά τα μεγάλα λόγια και τα επικοινωνιακά τρικ, για την Αλεξανδρούπολη, που δήθεν αποτελεί «παράδεισο» προσβασιμότητας, η πραγματικότητα, όπως τη βιώνουν οι συνάνθρωποι μας με αναπηρία, είναι σκληρή και προκαλεί πέρα από αγανάκτηση και θλίψη.
Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Γνωμη, ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Συλλόγου ΑμεΑ Έβρου Κώστας Ευθυμιάδης κατακεραυνώνει τη δημοτική αρχή λέγοντας: «Μην επηρεάζεστε από αυτά που λένε οι τοπικές αρχές και ο Δήμος. Στα λόγια και στα χαρτιά πολλά γίνονται, στην πραγματικότητα, όμως, είμαστε πολύ πίσω.
Είμαστε από τις λίγες πρωτεύουσες νομών στην Ελλάδα στις οποίες δεν υπάρχουν πλακίδια όδευσης τυφλών. Έβαλαν στην ανάπλαση της παραλίας, από την στροφή του Εγνατία ως την ‘Αργώ’ και σταμάτησαν εκεί, λες και εκεί σταματάει η πόλη. Ένα άτομο με τυφλότητα για να κινηθεί με ασφάλεια στην Αλεξανδρούπολη θα πρέπει πάντα να έχει μαζί του συνοδό. Προσωπικά, δεν ήμουν πάντα τυφλός και θυμάμαι την πόλη, μπορώ να κινηθώ ως ένα βαθμό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, όπως όλοι, δεν σκοντάφτω πάνω σε δέντρα, σε καρέκλες, σε μηχανάκια. Είναι πολύ δύσκολη η προσβασιμότητα, και ξαναλέω: Μην επηρεάζεστε απ’ όσα λένε, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, είμαστε πολύ πίσω».
Διότι, το να βάλεις 3 ηχητικά φανάρια παραπάνω, να καθαρίσεις από ογκώδη αντικείμενα και εμπόδια τους πεζόδρομους (για λίγες μέρες) δεν αρκεί, ιδιαίτερα όταν στο κέντρο επικρατεί χάος με τα τραπεζοκαθίσματα, τα μηχανάκια και τα ποδήλατα πάνω στα πεζοδρόμια, τα αυτοκίνητα μπροστά στις ράμπες κτλ Και για όλα αυτά ευθύνη έχει και η Τροχαία που στις περισσότερες περιπτώσεις επιδεικνύει εξοργιστική ανοχή…
