Η πρωθυπουργική υπόσχεση πως η Ν.Δ. θα προχωρούσε στην πλήρη αδειοδότηση όλων των επί μέρους έργων της Eldorado Gold στη Χαλκιδική, αλλά ότι θα άνοιγε εκ νέου και το θέμα της επένδυσης στη Θράκη, από το βήμα της περσινής ΔΕΘ, μένει -ευτυχώς- ανεκπλήρωτη.
Και πρέπει να αναρωτηθούμε, τι συνέβη και σίγασαν οιπροεκλογικές κραυγές του υπουργού ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη και του υπουργού περιβάλλοντος Κωστή Χατζηδάκη, για την «εγκληματική καθυστέρηση», για τα «αδικαιολόγητα εμπόδια» που έβαζε η προηγούμενη κυβέρνηση, για τη δήθεν «υποχρέωσή μας για αποζημιώσεις 750 εκατομμυρίων ευρώ που θα έπρεπε να καταβάλουμε αν τα απαιτήσει η εταιρεία λόγω των καθυστερήσεων στις αδειοδοτήσεις».
Όπως αναφέρει ο Σαράντης Δημητριάδης από το «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων», το έργο του μεταλλείου στις Σκουριές (το μεγάλο asset της εταιρείας στην Ελλάδα) είναι σε στασιμότητα, σε κατάσταση συντήρησης.
Το μόνο έργο της εταιρείας σε πλήρη λειτουργία στην Ελλάδα είναι το μεταλλείο της Ολυμπιάδας, αλλά και εκεί τα τεχνικά προβλήματα είναι πολλά και σημαντικά, κυρίως λόγω της δυσκολίας παραγωγής συμπυκνωμάτων με βιομηχανικά αποδεκτές τιμές περιεκτικότητας σε ανεπιθύμητες αρσενικούχες προσμίξεις.
Ούτε λόγος βέβαια να γίνεται για εγκατάσταση μεταλλουργικής μονάδας στο Στρατώνι, ενώ ησυχία επικρατεί και για τις Σάπες και το Πέραμα, παρά το γεγονός ότι υπογείως διακινούνται διάφορα ανησυχητικά σενάρια στην τοπική κοινωνία.
Ποιο είναι λοιπόν το μέγα εμπόδιο και οι δεσμεύσεις έμειναν στα λόγια; Σύμφωνα με το «Παρατηρητήριο», εκείνο που αποτελεί μέγα εμπόδιο για την υπογραφή της νέας σύμβασης και της συνεπαγόμενης νέας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ή επέκτασης της ήδη ισχύουσας, δεν είναι τα περιβαλλοντικά θέματα. Αυτά κάπως θα μπορούσαν να κουκουλωθούν, με έναν μάλιστα ίσως ισχυρισμό για πρόβλεψη βελτιωμένων μεθόδων προστασίας του περιβάλλοντος. Εκείνο που πραγματικά φρενάρει μέχρι πλήρους στασιμότητας την υπογραφή νέας σύμβασης είναι οι απαιτήσεις από μέρους της εταιρείας για “εξασφαλίσεις” της επένδυσής της. Εξασφαλίσεις που όπως φαίνεται προβάλλονται τόσο εκβιαστικά και είναι τόσο υπέρ της εταιρείας και εναντίον του Δημοσίου συμφέροντος, τόσο αποικιακού τύπου δηλαδή, που ακόμα και οι κ. Χατζηδάκης και Γεωργιάδης (ακόμα και με την κάλυψη που τους παρέχουν οι ρυθμίσεις των ήδη πλέον ψηφισμένων και προκλητικά φιλοεπενδυτικών δικών τους περιβαλλοντικού και αναπτυξιακού νόμου) αδυνατούν, δεν έχουν το κουράγιο, ντρέπονται να τις αποδεχτούν.
Κάπου εκεί είναι σήμερα η υπόθεση της “εμβληματικής” επένδυσης της Eldorado Gold. Και αναμένουμε να δούμε τι θα γίνει παραπέρα.
