Τισιφόνη: Η επιστροφή από τον λήθαργο!

Η καλή ζωή , η ραθυμία και νωχελικότητα από ο,τι φαίνεται διάβρωσαν και τις ερινύες με αποτέλεσμα και η δίκη μας Τισιφόνη να είχε πέσει σ´εναν πνευματικό λήθαργο. Κάτι το θέρος όμως , κάτι η βούληση των θεών και η απροθυμία των ανθρώπων την ανάγκασαν να επιστρέψει και στη καθ´ημας ταπεινότητα. Υπόσχομαι λοιπόν εάν και δεν ξέρω εάν θα υπάρξω επίορκη πως επέστρεψα μια και καλή από τον λήθαργο μου !!!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν.

Παρά την απουσία λοιπόν , το γνωστό μοτίβο στην τοπική αυτοδιοίκηση συνεχίζεται. Ένα λιμάνι που μας έχει φάει την ψυχή, ένας αερολιμενάρχης με ανακοινώσεις επί σειρά ετών, ήρθε το αεροπλάνο έφυγε το αεροπλάνο, αύξηση στις προσγειώσεις, πτώση στα εισιτήρια, σύνδεση με το Παρίσι και όρεξη να έχεις να τον ακούς.

Από την άλλη, ένας αντιπεριφερειαρχης, ο κος Πέτροβιτς, αν ‘θα πάρει’ το χρίσμα από τη Νέα Δημοκρατία, αν δεν θα το πάρει, αν θα είναι υποψήφιος δήμαρχος ή δεν θα είναι και τελικά ποτέ δεν θα είναι, γιατί και η θεά τύχη έχει τα όρια της.

Στην περίπτωση του, η μέθοδος να μην φταίει πουθενά, είναι μια πολιτική επιτυχία δική του ( η μόνη ) άνευ προηγουμένου.

Φημίζεται για την έλλειψη θάρρους και όχι άδικα. Κι από μόνο του αυτό, το θάρρος, εκπροσωπεί συνήθως και όλο το υπόλοιπο μιας πολιτικής αυτοδημιούργητης πολιτικής καριέρας.

Σε όλα αυτά, κάστρον παλαιόθεν, δύο τρεις υποθετικοί υποψήφιοι για τον Δήμο Αλεξανδρούπολης που δεν θα τους αναφέρουμε και ούτε θα τους κρίνουμε γιατί δεν γνωρίζουμε τίποτε και ούτε θα γίνουμε εμείς η αφορμή, από αυτήν εδώ τη στήλη να διαφημίσουμε κάποιους που ακόμα δεν γνωρίζουν ποιοι είναι, αν είναι και προς τα που πηγαίνουν. Δεν έχουμε καμιά πρόθεση να μπλεχτούμε σε ευφάνταστα σενάρια, ευρεσιτεχνίες, αυτοσχέδιες πολιτικές προσεγγίσεις, προφητείες και άμπρα κατάμπρα.

Διαβάστε ακόμη  Το τελευταίο κείμενο του Μ. Χαραλαμπίδη για την Θράκη

Παρακαλούμε πολύ, πριν κλείσουμε, μην ξεχάσουμε τον Δήμαρχο της Αλεξανδρούπολης, όπως και τον Βαγγέλη Λαμπάκη ως ισχυρή αντιπολίτευση και τις πολύ μικρές παρατάξεις στο δημοτικό συμβούλιο. Το μεγάλο στοίχημα Λαμπάκη που τον περιμένει στη γωνία είναι να αποδείξει ότι η μεταστροφή του δεν ήταν Οβιδιακή.

Βέβαια μ´εναν δήμαρχο πολύ λιγότερο της θέσης του κυριολεκτικά και με έναν σκληρό επιθετικογενή αντίπαλο απέναντι του, τον Βαγγέλη Λαμπάκη τότε όλα είναι πιθανά στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές.

Αυτά βλέπουμε, αυτά ακούμε και αυτά καταθέτουμε. Τα υπόλοιπα, των καφετεριών και των συνάξεων τα λόγια, κρίμα και δυστυχώς δεν μας αφορούν.

Σε ότι αφορά τις μικρές διάσπαρτες παρατάξεις, η πολιτική σκέψη λέει ότι η διάρκεια του βίου τους, είναι ανάλογη της προσωπικότητας τους.

Και μια συμβουλή. Ποτέ δεν δείχνουμε ότι δεν έχουμε παράταξη. Όπως και ότι έχουμε παράταξη καθ’ υπερβολήν.

Θέλει μια ισορροπία, κυρίως προσπάθεια και επιμονή ανεξάντλητη επάνω στην έννοια της πολιτικής και μόνον.

Αυτά τα λίγα για αρχή και τα ξαναλέμε.