Τα βόρεια έθνη της Ευρώπης, στα σκοτεινά τους δάση, έθρεψαν τους θρύλους των σύγχρονων παραμυθιών. Τις περισσότερες φορές, στα παραμύθια, υπάρχει μία λογική, υπάρχει όμως και μία άγνοια. Επ’ ακριβώς άγνοια για το τι πραγματικά θέλουν να μας πουν οι κακοί λύκοι των άγριων δρυμών και οι κοκκινοσκουφίτσες των προσιτών δασών ως συνώνυμα της πολιτικής εξέλιξης του είδους που διατηρείται αιώνες τώρα ίδιο και απαράλλαχτο στην ψωροκώσταινα της πτωχής, αν κι εφόσον, μιας και η ψωροκώσταινα ἦτο πλουσία και ξέπεσε οικονομικά μετά την καταστροφή του 22. Εδώ όμως, θαρρείς και συμβαίνει το αντίθετο.
Τα παραμύθια λοιπόν, όπως και η πολιτική, είναι γνωστικά αντικείμενα (απαιτούν) και συνήθως συμβαδίζουν διότι, όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
Αφορούν λαούς, αυτοκρατορίες, μεγάλα κράτη και μικρά, αδιάφορες πόλεις ή με ενδιαφέρον όπως η δική μας, ακόμα ακόμα και μεμονωμένα φυσικά πρόσωπα που απασχολούν τον εαυτό τους στην ειδικευμένη εργασία επί χάρτου (χόμπι δήθεν) από τα περισσεύματα, τα αποστάγματα της πολιτικής δηλαδή, ως έννοια (του κάθε ευρώ) που δίδεται {ως} δώρο υπερ-τιμολογίου και μας πουλούν παραμύθια ελέω πίστης και αφοσίωσης στο γίγνεσθαι του κόμματος τους ή απέναντι των πολιτών του εκάστοτε Δήμου που τους εμπιστεύτηκαν.
Όλως των εξαιρέσεων, ένας φαύλος κύκλος, από καλοντυμένους καταχθόνιους κυρίους και λαμόγια εις βάρος μιας κοινωνίας που χειμάζει (κακοπαθαίνει) διότι αρνείται να αποδεχθεί πως έχει «μικρόν νου» κατά ένα μεγάλο ποσοστό και αρκούντως μη διδακτικό, στο ν’ ακούσει αυτά που πρέπει ενδεχομένως ν’ ακούσει, καθώς επαναλαμβάνεται με αυξητική τάση θα έλεγα η “προσήλωση” αυτή επί του αντικειμένου των ενδιαφερόμενων που άλλο δεν είναι…από τον αυτοσκοπό του προσωπικού συμφέροντος (αρκετών από αυτούς) διότι έμαθαν να λιμνάζουν στον χώρο της “πολιτικής” εδώ και πολλά χρόνια ως ατόφιοι επιβήτορες της.
Και όλα αυτά συμβαίνουν διότι δεν διδάσκουν οι κοινωνίες, ποτέ δεν δίδασκαν οι κοινωνίες και ούτε διδάσκονται. Δεν έμαθαν και κυρίως, δεν δύνανται. Διδάσκουν οι κομπίνες και τα λαμόγια, οι ερμαφρόδιτοι πολιτικοί απατεώνες, οι τσαρλατάνοι, οι ψευτοφανατικοί ιδεολόγοι του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, όπως και οι τσιλιαδόροι (γιουσουφάκια) των πολιτικών μαχαλάδων που ενίοτε ο άνεμος σκορπά τα υπερ-τιμολόγια τους, στους λασπωμένους ηθικά δρόμους.
Σωρηδόν απολιθώματα λοιπόν, ψευδο-πολιτικών ξιφομάχων και κομματικο- τακτοποιημένων – κουβαλητών των νέων ιδεών και των νέων προτάσεων εκ μέρους των πολιτών.
Κάποιοι μάλιστα ξύνονται στη γκλίτσα του τσοπάνη. Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί “πάρτης”. Για να δούμε..Τι θα δούμε..
Συνεχίζοντας..Με την δημοσιογραφία και την έρευνα.
Καλησπέρα κύριε Άκη.
«cinvitas foederat». Συμμαχικό κράτος ή κοινότητα με ιδιαίτερα προνόμια και σχέσεις με τη Ρώμη (αυτό θα πει).
Αμοιβαιότης πλήρης, από καιρό σε καιρό δηλαδή..
Ας συνεχίσουμε όμως…αυτό που αφήσαμε πριν το τελειώσουμε..
Οι μυθολογικές παραδόσεις λοιπόν δεν αποτελούν ιστορικό τεκμήριο, αλλά μία προσπάθεια των λαών να συνδέσουν την ύπαρξή τους με μυθικά πρόσωπα δημιουργώντας ένα γενεαλογικό δέντρο αξιών συνήθως.
Οι Λοκροί ας πούμε, παρήγαγαν τον Πάτροκλο και τον Αίαντα ως μυθικά πρόσωπα.
Έκαναν και κάτι άλλο όμως οι Λοκροί.
Το 300 π. Χ έκοψαν τα δικά τους “χάλκινα” νομίσματα. Υπ’ όψιν, ο Χαλκός είναι όλκιμος και ελατός. Εμφανίζουν πολλές παραμορφώσεις τα χάλκινα νομίσματα (με λίγα λόγια).
Καλησπέρα κύριε Ζαμπούκη. Ουδείς κέρδισε με κόλακες κι αν κέρδισε κάποτε, επέστρεψε τη νίκη υπό μορφή θριαμβικής εθελουσίας ήττας.
Αν πιστεύετε αλήθεια, ότι επιτελείτε έργο στον Δήμο Αλεξανδρούπολης με τους συνεργάτες σας, πλανάστε.
Η πόλη υπομένει τα χειρότερα Χριστούγεννα από πλευράς εορταστικού φωτισμού.
Επίσης, πρώτη φορά, τουλάχιστον πρώτη, βλέπουμε σ’ αυτή την πόλη κάτι που δεν υπάρχει (που δεν το βλέπουμε δηλαδή).
Η πόλη θυμίζει αξιαγάπητη, νεόκοπη και άπειρη γυναίκα, ντυμένη με το “ταγέρ” της, πηγαίνοντας σε έκθεση “τάπερ” που διοργάνωσε μία φίλη της.
Κυρία Ιντζεπελιδου καλησπέρα.
Δεν σας ξεχνώ…
Είστε μία σχολή από μόνη σας.
Εσείς διδάσκετε, εσείς ακούτε κι εσείς πάλι, δεν ακούτε αυτά που λέτε. Όλα αυτά από μόνη σας. Δίχως βοήθεια. Εδώ που τα λέμε, κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί στη θέση σας, με τρεις Αντιδημαρχίες. Δεν τολμούν. Δεν μπορούν να διοικήσουν τη μία, όχι τις τρεις. Έμεινε να πάρετε τη θέση του δημάρχου. Όπως πάει..
Απορία ψάλτου βηξ: αλήθεια λειτουργούν οι (3) Αντιδημαρχίες, όπως πρέπει ή θα έχουμε βροχές αύριο και μελτεμάκι ας πούμε μαθαύριο;;
Κύριε Πέτροβιτς καλησπέρα
Ερώτησις:
Αλήθεια, τι παθαίνετε κάθε τέσσερα χρόνια και από “αχάραγα” (πριν ξημερώσει) σηκώνεστε και παίρνετε τους δρόμους και πιστεύετε ότι είστε μία προσωπικότητα που οι Ρωμαίοι Πολίτες την έχουν ανάγκη όταν κυριολεκτικά δεν αφήσατε ποτέ ένα σπουδαίο αποτύπωμα στην πολιτική… αυτή με τον χαμηλό πήχη έστω, της απομακρυσμένης επαρχίας των φιλοδοξιών και των αστειοτήτων ορισμένες φορές. Φευ!
Σοβαρευτείτε πολιτικά. Μία συμβουλή στο τέλος. Δεν κάνετε ούτε για περιφερειάρχης, ούτε για δήμαρχος.
Αν κάνατε, αν μπορούσατε, θα σας το έλεγαν οι αντίπαλοι σας
Κύριε Τοψίδη καλησπέρα. Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι είπανε πολλά. Μη δίνετε και τόση σημασία σ’ αυτούς. Είπαν ξείπαν αυτοί. Όμως, είχαν πει και κάτι πολύ σπουδαίο για την πολιτική.
“Κατανοείς περισσότερα με το τέλος της.”
Κύριε Λαμπάκη καλησπέρα επίσης
“Μία διαδρομή γεμάτη από εμπόδια, εκπαιδεύει την επιβίωση.”
Ομως, την επιβίωση ακολουθεί “άπαξ” δια παντός
η ανανέωση του στρατεύματος (όχι οι ασπίδες αλλά τα πρόσωπα). Είναι το άλφα και το ωμέγα του αποτελέσματος την Κυριακή των εκλογών.
Δίχως ανανέωση θα έχουν τελειώσει όλα από το Σάββατο ακόμα.
Να σας δούμε λοιπόν. Ρόιδα! ή κλιμεντίνες!!
Κύριε Μέτιο καλησπέρα σας!!
Οι συνεχείς μεταβολές του πολιτικού πεδίου εν γένει και οι καθόλου καλές προϋποθέσεις του κυβερνώντος κόμματος, απαιτούν επιπλέον πρωτοβουλίες από την πλευρά σας.
Πρωτοβουλίες δεν βλέπουμε πάντως. Τουλάχιστον είστε σοβαρός και δεν δίνετε δικαιώματα επί προσωπικού, με χαζά πράγματα πέρα δώθε.
Πάντως, κακά τα μελλούμενα στη Νέα Δημοκρατία. Η οικογένεια επέστρεψε στο Μαξίμου κουβαλώντας μαζί και τον πολιτικό της (?) χαρακτήρα. Είναι ειδικοί (εξπέρ) να δημιουργούν εσωτερικά προβλήματα, όταν οι αντίπαλοι του (όλοι μαζί) δεν μπορούν!
professional.
Ας επανέλθουμε όμως..«τοίς κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
Υπόθεση Καϊλή. Νέο τραύμα στην πολιτική ζωή και, όπως και να το κάνουμε, νέο τραύμα στο πολύπαθο ΠΑΣΟΚ. Και άντε τώρα να εξηγήσεις στον κάθε περικυκλωμένο Κυριάκο Μητσοτάκη…ποιος, ποια, τι, που και πότε. (πλέον) που μυαλό για χρίσμα κύριε Καραβασίλη. Εκτός των άλλων, πόσο ποσοστό να απέμεινε (ολίγη ζάχαρη) στο πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα.
Όλοι προς ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνουν αλλά δεν πειράζει. Ούτως ή άλλως εσείς, σχέση με την πολιτική δεν έχετε. Κάτι λίγα μόνο. Γειά χαρά, καλημέρα φίλε και τέτοια.
Πάντως οι αναβολές σας, έχουν μείνει ως ιστορικά κειμήλια.
Υπόθεση χωράφια, κτήματα και λοιπά αποθέματα συμφέρουσας γης
Μαθαίνουμε ότι γίνεται μύλος με κάποιους δημοτικούς συμβούλους που ψήφισαν τα ίδια τους τα συμφέροντα για την επιπλέον επέκταση της “επέκτασης”.
Είναι το πρόσφατο θέμα με την επιπλέον επέκταση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, πέραν αυτής που πρότειναν οι επιστήμονες, που έχει προκαλέσει σάλο στην πόλη.
Αυτοί που ψάχνουν σε βάθος το θέμα, βρήκαν ήδη κάποιον ή κάποιους δημοτικούς συμβούλους (?) να κατέχουν χωράφια μέσα στην επιπλέον έκταση, την οποία διακαώς επέμενε να περάσει από το Δημοτικό Συμβούλιο και τα οποία χωράφια κάποια στιγμή θα γίνουν οικόπεδα.
Θα υπάρξουν νέα σύντομα..
Έτερον εκάτερον
Πλησιάζει λοιπόν η ώρα των εκλογών σε μερικούς μήνες και οι διάφοροι μνηστήρες, ξεδιπλώνουν τα ταλέντα τους ή ανακαλύπτουν κάποια κρυμμένα (ίσως) μέσα τους που τα ανακάλυψε ένας φίλος ή κάποιος εύκαιρος την ώρα του καφέ της Κυριακής.
Αυτή η μάστιγα της πρόσθεσης των ικανοτήτων τους, μόνο κουράγιο μας δίνει να συνεχίσουμε να υπάρχουμε..
Αλήθεια, τι απέγιναν οι δημοφιλείς (εκείνοι) τα δύο πρώτα χρόνια που ξιφουλκούσαν επί παντός δια της μεθόδου, ο καλύτερος Δήμαρχος;;
Πέραν του οδηγού του!!
