ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α
Στη πολιτική «ό,τι δεν γίνεται στο γεύμα, μπορεί να γίνει στο δείπνο».
Είναι στη σφαίρα της απαρηγόρητης σκέψης και πέραν κάθε φαντασίας, όπως και μοναδική περίπτωση στην πολιτική σταδιοδρομία του τόπου {- ο τόπος σταδιοδρομεί κι αυτός -} να ζήσουμε ευτυχώς και να δούμε, τρεις Αντιδημαρχίες τύπου market garden σε μία (-1-) δημοτική σύμβουλο ως επικεφαλής αυτών, δίχως προϋπηρεσία σε θέσεις διοίκησης στο Δήμο Αλεξανδρούπολης κατά το ιστορικό παρελθόν.
Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι, ιδού το πολιτικό γίγνεσθαι του σχεδιαστικού μέλλοντος της τοπικής αυτοδιοίκησης, πρώτου βαθμού.
Τρεις Αντιδημαρχίες σε πακέτο ενός, καλυμμένες από το δίκαιο της ψυχαγωγίας, πέρα από την επιστήμη της νομικής..( ελάτε και να παίξουμε δηλαδή…σύμφωνα με τη λαϊκή κοσμική αντίληψη ).
Ο κόσμος/ πλέον, ο καημένος εκ παραδόσεως κοσμάκης, χαμηλώνει τον πήχη του και υποκλίνεται της μεγάλης πύλης με τα οριστικά και τα αόριστα άρθρα έμπροσθεν των ουσιαστικών, όπως τα φωτιστικά σώματα έξωθεν των οικιών που σε προϊδεάζουν και σου λένε υποθετικά, περίπου: Το νου σου .. σκύλο δεν έχουμε, έχουμε όμως άπλετο φως, να σας υπενθυμίσουμε να κρατήσετε τις αποστάσεις που πρέπει από τα εντός κείμενα που εφαπτομενικά συνδεδεμένα κείτονται της αίθουσας του θρόνου.
Κυρία Ιντζεπελίδου Ελένη λυπούμαι που ένα τόσο μεγάλο βάρος (εσείς το αγνοείτε βέβαια) δεν του δίνετε να καταλάβει τι ακριβώς θέλει και που..σκοπεύει να πάει. Το βάρος εννοώ.
Τρεις Αντιδημαρχίες – τρομερό ρεκόρ – πανελλήνιο ίσως, βαλκανικό – υπό καθεστώς μη αντικατάστασης διοίκησης από την κυρία Ελένη Ιντζεπελίδου. Μας συγχωρείτε πολύ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β
Συνεχίζουμε με EuroBasket..έξω από τη ρακέτα ,πίσω από τη μπασκέτα, απέναντι της κερκίδας και ανάμεσα του ξενικού πλήθους, πλέον των εντόπιων Μιλανέζων.. να ‘σου και ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Γιάννης Ζαμπούκης να κάθεται αμέριμνος σε μια καρέκλα αντίστοιχη του εξαίρετου κι ανάδελφου βομβαρδισμένου θεάτρου στο πάρκο παρμενίωνα και με τα συνεχιζόμενα επίσης ακλόνητα προβλήματα του Δήμου λυμένα – έτσι πιστεύει – επί συνόλου. Λυμένα και δεμένα προβλήματα. Αντάμα.
Κυκλοφοριακό χάος στη πόλη, με το πολιτικό κλάμα του Γιάννη Ζαμπούκη και τις φωνές του προς την εταιρία του φυσικού αερίου, πιο πολύ να αναδεικνύουν το πρόβλημα παρά να το λύνουν.
Μιλάνο! πως λέμε, δημοτικό διαμέρισμα τάδε! κάπως έτσι.
Σίγουρα πιστεύει, ότι οι δημότες, άλλη όρεξη δεν είχαν από το να κάθονται τώρα και να διερωτώνται που πήγε ο Δήμαρχος. Εδώ, σωστά σκέφτεται. Επί ποδός.. ουδείς !
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ
Λίγο πιο κάτω (εντός πόλεως, αλλιώς, σιγά μη βγει εκτός για συστάσεις) θα συναντήσουμε τον κύριο Καραβασίλη με τις ατελείωτες πολιτικές χειραψίες σε εορτές, γενέθλια, επικήδειους και διάφορους οικείους πολιτικούς επισκέπτες διαφόρων ηλικιών στο Motel. Γειά σας, εγώ είμαι, για τρίτη φορά, υποψήφιος θεωρητικά, αν δεν κάνω λάθος, τρίτη! Ειδάλλως, αφαιρέστε μία. Να συστηθούμε.
Θυμίζει περισσότερο τη γαλλική προ δημοκρατίας République Française και τους μεγάλους αγώνες της. Την επανάσταση του Ιουλίου ας πούμε – Ιουλιανή επανάσταση – Ιούλης 1830 – όταν ο βασιλιάς Κάρολος Ι’ επιχείρησε να αναστηλώσει μαζί με την κυβέρνηση του τη χαμένη αίγλη της αριστοκρατίας και της φεουδαρχίας. Δεν τα κατάφερε. Όχι ότι είναι φεουδάρχης ο άνθρωπος, ούτε αριστοκράτης – μεγαλοαστός ο κύριος Καραβασιλης, όπως ο Κάρολος. Είν’ κουραστικό όμως το όλο θέμα και θέαμα συγχρόνως, περνά περνά η μέλισσα και περνά και ξανα περνά και να ‘χαμε να λέγαμε.
Πιστεύω ότι η φθορά της αναποφασιστηκότητας του είναι πλέον αξεπέραστη και κατά κάποιο τρόπο έχει καλύψει όλη τη θεωρητική πολιτική του διαδρομή με τον τυπογραφικό συλλαβισμό “εάν”.
Προφανώς, όπως και τις προηγούμενες φορές, μαζεύονται κάποιοι ελάχιστοι κάτω από τη σημαία της μυστικοπαθούς παράταξης ( δεν υπάρχει) και το λογότυπο της ( ούτε αυτό υπήρξε ποτέ ) δίχως συγκεκριμένο σκοπό και το ρίχνουν στα τσιπουράκια και την καλή παρέα. Δια της μεθόδου της καλής παρέας όπως και της καλής διάθεσης, δεν υπήρξε ποτέ πολιτικό κίνημα, κόμμα ή δημοτική παράταξη αν δεν κάνω και πάλι λάθος.
Η πολιτική είναι κάτι άλλο από αυτό που βλέπει, ακούει και πιστεύει ο ίδιος . Αν βλέπει και αν ακούει βέβαια. Δεν κάνουμε πλάκα με τους πολίτες και την πολιτική. Είναι πάντως δικαίωμα του να αποφασίσει, ότι τελικώς δεν θα αποφασίσει αν θέλει ή εάν δεν θα θέλει να είναι υποψήφιος.
Κουραστικό και πολιτικά ανέλπιστο για τους πολίτες. Σε καλό μας, αυτό το χόμπι.
Προφανώς και είναι ίσως ο πιο υπερτιμημένος μη συμμετέχων στη πολιτική ζωή του Δήμου δίχως πολιτική παρουσία κατά το παρελθόν που χρειάζεται να προσγειωθεί γρήγορα γιατί υπαρχει ο κινδυνος να γοητεύεται μόνον και στο τέλος να μην εμφανίζεται ως επικεφαλής παράταξης. Υπάρχουν δηλαδή και αυτοί που προφασιζόμενοι τη σύνταξη τους, τη δουλειά τους, το αμπέλι τους και ο,τι άλλο βάνει ο απλός νους του ανθρώπου , δεν εμφανίζονται ποτέ.
Όπως και οι υπερβολές, τύπου Μάνατζερ ..win win manager.. τουρισμός για όλους.. και διάφορα τέτοια <<εκ του περισσού>> που δεν συγκινούν πια κανέναν.
Εργάζεστε στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό να πείτε. Τέλος. Αφήστε τα
παλιομοδίτικα επί εποχής της μεταπολίτευσης και ασχοληθείτε με όλα τα υπόλοιπα που θέλουν ή μάλλον ήθελαν από καιρό, πολιτικές γνώσεις και συμμετοχές σε πολιτικούς αγώνες με διενέξεις, προστριβές και σκληρές αντιπαραθέσεις . Κι εσείς κύριε Καραβασίλη δεν συμμετείχατε ποτέ σε τέτοιες αθλοπαιδιές. Αν δεν κάνω λάθος και πάλι. Ορίστε μας.
