Η ιστορία γράφεται, λένε, από τους νικητές και από αυτό τον εν πολλοίς, ορθό ισχυρισμό δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και το έπος του 1940. Άλλωστε είναι γνωστή η παράλογη «απόφαση» καθιέρωσης της αρχής του πολέμου ως εθνική γιορτή, αντί του λογικού, που είναι η απελευθέρωση της Αθήνας και εν συνεχεία όλης της χώρας, από τον ναζιστικό ζυγό της Γερμανίας στις 12 Οκτωβρίου του 1944.
Και πώς θα μπορούσε να καθιερωθεί αυτή η μέρα αφού οι δρόμοι της πρωτεύουσας είχαν κατακλυστεί από τους πραγματικούς (πρωτ)αγωνιστές, τους αντιστασιακούς του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και τον απλό λαό των Αθηνών που πανηγύριζε την απελευθέρωση;
Μόνο τυχαία δεν ήταν η επιλογή, λοιπόν, της 28ης Οκτωβρίου ως εθνικής γιορτής αφού άνοιγε τον δρόμο στην… αποθέωση ενός «όχι» που δεν ειπώθηκε ποτέ από τον φίλοχιτλερικό δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά στον Ιταλό πρέσβυ (σε όλες τις πηγές αναφέρεται πως στο ιταλικό τελεσίγραφο ο δικτάτορας απάντησε διερωτώμενος: «δηλαδή έχουμε πόλεμο;»).
Ο εορτασμός της έναρξης του πολέμου, δίνει το δικαίωμα να ξεπλυθούν πρόσωπα που είχαν διφορούμενο και αμφισβητούμενο ρόλο στην αντίσταση με κάθε μέσο του ελληνικού λαού στον εισβολέα του άξονα, που σκοπό είχε να καταστρέψει και να υποδουλώσει την πατρίδα μας.
Και κάπως έτσι, παρατηρήσαμε σε διάφορα τοπικά sites να αναδημοσιεύουν ανιστόρητα κείμενα που χαρακτηρίζουν ως ήρωες ανθρώπους σαν τον δικτάτορα και τους φίλους του βασιλιάδες και στρατηγούς, που ελάχιστα προσέφεραν, αλλά υμνούνται από τους «νικητές».
Ήρωες, όμως, του μεγαλειώδους αγώνα του ελληνικού λαού που αντιστάθηκε στα μέτωπα του πολέμου αφήνοντας εκεί τα κόκκαλά τους ή κουβαλώντας στην επιστροφή τους ακρωτηριασμούς, ασθένειες-που δεν άργησαν να τους οδηγήσουν σύντομα στον θάνατο-, ψυχικά τραύματα και ατελείωτη ταλαιπωρία, ήταν οι παππούδες μας, οι συγγενείς μας, οι συγχωριανοί μας, οι γνωστοί μας που τους γνωρίσαμε ή ακούσαμε γι’ αυτούς και τον αγώνα τους από τους δικούς τους ανθρώπους, οι οποίοι καρτερικά τους περίμεναν να επιστρέψουν.
Επομένως και αυτή η προσπάθεια ξεπλύματος και ηρωοποίησης ανθρώπων «επιφανών» κατά τους υποστηρικτές τους, τουλάχιστον αμφιλεγόμενων, κατά την (πραγματική) ιστορία, θα πέσει στο κενό. Ζήτω οι πραγματικοί ήρωες 1940!
