Η ανησυχία των ελληνικών Αρχών για κρούσματα κορωνοϊού, στα σημεία όπου είχαν κατασκηνώσει πρόσφυγες και μετανάστες απέναντι από τις Καστανιές στον Έβρο, υπήρχε από τις πρώτες ημέρες του «ανοίγματος των συνόρων» από τον Ερντογάν.
Οι ελληνικές Αρχές είχαν πληροφόρηση για κρούσματα στη γειτονική χώρα σε μία περίοδο που η τουρκική κυβέρνηση τα απέκρυπτε. Δεν υπήρχαν, ωστόσο, πληροφορίες για κρούσματα ανάμεσα στους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονταν στην ελληνοτουρκική μεθόριο.
Η πρώτη ένδειξη ότι «κάτι δεν πάει καλά» ήρθε μία εβδομάδα μετά, όταν Τούρκοι αστυνομικοί εμφανίστηκαν από την απέναντι πλευρά του ποταμού με ειδικές προστατευτικές στολές. Οι άσπρες στολές εμφανίστηκαν σε μία περίοδο που η τουρκική κυβέρνηση φερόταν να «αγνοεί» τον παράγοντα κινδύνου που ακούει στο όνομα κορωνοϊός.
Οι Τούρκοι αστυνομικοί, ωστόσο, έπαιρναν τα μέτρα τους κατά τη διάρκεια περισυλλογής πτώματος μετανάστη στις όχθες του ποταμού. Οι Έλληνες αστυνομικοί παρακολουθούσαν από την απέναντι πλευρά.
Η δεύτερη ένδειξη ότι οι τουρκικές Αρχές φοβόντουσαν την εξάπλωση του ιού στον καταυλισμό στον Έβρο, ενδεχομένως λόγω εμφάνισης κρουσμάτων, ήταν ότι οι Τούρκοι αστυνομικοί έκαψαν τα πάντα την τελευταία ημέρα παρουσίας των μεταναστών στα σύνορα. Σύμφωνα με πηγές από τις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες, έβαλαν φωτιά στον καταυλισμό και αμέσως μετά μετακίνησαν (σε κάποιες περιπτώσεις με τη βία) τους μετανάστες με λεωφορεία. Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι η πυρκαγιά μπορεί να συνδέεται με την εμφάνιση κρουσμάτων στον καταυλισμό.
Η τρίτη ένδειξη αφορά στον τρόπο με τον οποίο έφυγαν οι μετανάστες από την ελληνοτουρκικό μεθόριο.
Οι Τούρκοι τους έβαζαν αυστηρά ανά 20 άτομα στα λεωφορεία, σε αντίθεση με αυτό που συνέβαινε κατά τον ερχομό τους, όταν στοιβάζονταν 50 άτομα σε κάθε λεωφορείο.
Σημειώνεται, πάντως, ότι η τουρκική πλευρά φαίνεται ότι καθυστέρησε και στα σύνορα, όπως και στην υπόλοιπη χώρα, να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης σε σχέση με την πανδημία. Ενδεικτικό είναι ότι οι Τούρκοι στρατοχωροφύλακες, που ήταν στην απέναντι πλευρά του Έβρου, δεν έπαιρναν για πολύ καιρό κανένα μέτρο αυτοπροστασίας, παρότι έρχονταν σε επαφή καθημερινά με πρόσφυγες και μετανάστες, πολλοί εκ των οποίων έφτασαν στην Τουρκία από χώρες με αυξημένα κρούσματα, όπως για παράδειγμα το Ιράν.
