Το απόγευμα της Κυριακής 5 μ.μ στο κέντρο της Αλεξανδρούπολης πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση μνήμης και τιμής στα γεγονότα του πολυτεχνείου το 73.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν τα ταξικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και η Επιτροπή Ειρήνης Αλεξανδρούπολης.
Χαιρετισμό εκ μέρους της Επιτροπής Ειρήνης έκανε η Σταματελάτου Αλεξάνδρα και την κεντρική ομιλία ο Γιάννης Χιώνης απο την Γραμματεία ΠΑΜΕ Εβρου.
Μετά τις ομιλίες ακολούθησε πορεία στο κεντρικούς δρόμους της πόλης με κύριο σύνθημα ΟΧΙ στη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας για τις βάσεις. Όχι στην εγκατάσταση βάσης στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων και τήρηση ενός λεπτού σιγής προς τιμή των θυμάτων και των αγωνιστών του Πολυτεχνείου.
Σην κεντρική ομιλία ο Γιάννης Χιώνης απο την Γραμματεία ΠΑΜΕ Εβρου τόνισε:
46 χρόνια μετά, ακόμα και αν όλα τα όνειρά μας είχαν εκπληρωθεί θα άξιζε να γιορτάζεται η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Η εξέγερση ως αποκορύφωμα του σκληρού αντιδικτατορικού αγώνα. Ενός αγώνα που έδειξε πως όταν ο λαός θέλει όλα τα μπορεί. Ακόμα και όταν το πολιτικό σύστημα φαίνεται ανίκητο, ακόμα και όταν παίρνει τα πιο άγρια μέτρα εις βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας, η δύναμη, που πηγάζει από την αποφασιστικότατα του οργανωμένου λαού, όλα τα τσακίζει.
Η ικανότητα των ανθρώπων να αλλάζουν τη μοίρα τους, μοίρα που άλλοι πλέκουν για εμάς, έχει επιβεβαιωθεί ξανά και ξανά, και αποτελεί μόνιμο φόβο αυτών που επιθυμούν αυτή τη βαρβαρότητα, αυτών που πασχίζουν να υπερασπίζονται αυτό το σάπιο και ξεπερασμένο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα.
Πόσο μάλλον τώρα, που τα συνθήματα “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία”, “Έξω αι ΗΠΑ”, “Έξω το ΝΑΤΟ”, εξακολουθούν να παραμένουν αδικαίωτα και ζωντανά.
Η στρατιωτικοφασιστική δικτατορία που επιβλήθηκε στις 21 Απριλίου 1967 γεννήθηκε από την κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος και βρήκε έτοιμο το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο, με κύριο χαρακτηριστικό τον αντικομμουνισμό και τους μηχανισμούς καταστολής του μετεμφυλιακού κράτους. Είχε την ανοχή και στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, υπηρέτησε τους σχεδιασμούς τους, άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Φυλάκιζε, βασάνιζε, δολοφονούσε και έστελνε εξορία χιλιάδες λαϊκούς αγωνιστές. Αυτοί που το παίζαν υπερπατριώτες, όπως και τώρα , είναι αυτοί που έδωσαν τη μισή Κύπρο, που ήταν εντολοδόχοι των αμερικανών.
Σήμερα τα συνθήματα του Πολυτεχνείου βρίσκουν την έκφρασή τους στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών ανθρώπων και της νεολαίας, για σύγχρονα δικαιώματα στην εργασία, στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Εκπαίδευση, στον Πολιτισμό, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στη φτώχεια και την προσφυγιά.
Σήμερα που εκπαίδευση σημαίνει κόστος, παραπαιδεία, αναχρονισμοί,
Σήμερα που υγεία σημαίνει ελλείψεις που φτάνουν μέχρι και το θάνατο, ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, και έρευνα στην υπηρεσία των μεγάλων εταιρειών και όχι προσαρμοσμένη στις σημερινές ανάγκες.
Που την ελευθερία την βλέπουμε κάθε μέρα στους τόπους δουλειάς, στην τρομοκρατία από τα αφεντικά. Την ελευθερία την συναντάμε κάθε μέρα, στα βλέμματα των συναδέλφων μας που μας γνέφουν «μη μας μιλάτε τώρα γιατί μας κοιτάνε», στα απλήρωτα μεροκάματα και τις αδήλωτες υπερωρίες. Την ελευθερία την γνωρίζουν από πρώτο χέρι οι μετανάστες που ξεριζώνονται από τον τόπο τους, χωρίζουν παιδιά από τις μάνες τους, αντιμετωπίζουν συρματοπλέγματα και τοίχους, οργανωμένα κυκλώματα, αρχές και ρατσισμό.
Στην ελεύθερη κοινωνία που ζούμε, μόνο στη χώρα μας αυτή τη στιγμή αγνοούνται 1.178 από τα 4.700 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα.
Αντίθετες με το διαχρονικό μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος με τον Στρατηγικό Διάλογο μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ και την υπογραφή της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας για τις βάσεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ, πάνω στο έδαφος που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα, βάθυνε ακόμα πιο πολύ την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ σε βάρος άλλων λαών.
Ταυτόχρονα εξωραΐζουν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, κάνοντας λόγο για “κοινές αξίες”, προσβάλλοντας την ιστορική μνήμη, τις θυσίες και τους αγώνες του λαού μας.
Πρόκληση αποτελούν και οι δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας, που σε συνέδριο μέσα στη Σχολή Ευελπίδων, στο καλωσόρισμα του στο διοικητή των Χερσαίων Δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη δήλωσε ότι “πολεμήσαμε στο πλάι των ΗΠΑ, οι άνδρες μας μάτωσαν δίπλα στους Αμερικανούς στρατιώτες στους πολέμους στους οποίους συμμετείχαμε, και αυτό θα γίνει επίσης και στο μέλλον“. Δήλωσε δηλαδή ωμά και κυνικά την αποφασιστικότητα της κυβέρνησής του, όποτε χρειαστεί, για τα συμφέροντα των αμερικανονατοϊκών φονιάδων να στείλει τα νιάτα της πατρίδας μας στα σφαγεία που στήνουν στην περιοχή μας και όχι μόνο!
Μετατρέπουν τη χώρα σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση και ζητούν από το λαό να επιδείξει ενότητα και ομοψυχία στο όνομα των δήθεν “εθνικών συμφερόντων”. Αδιαφορώντας για τους κινδύνους που εγκυμονεί η εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, στοχεύουν στην αναβάθμιση και τη στήριξη των συμφερόντων του εγχώριου μεγάλου επιχειρηματικού κεφαλαίου.
Αποτελεί υποκρισία ο ισχυρισμός τους ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας. Στην πραγματικότητα είναι η δολοφονική μηχανή των ιμπεριαλιστών και όπου εμπλέκεται, σπέρνει τον θάνατο, την καταστροφή, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στην προσφυγιά και τον ξεριζωμό.
Από τη μια δολοφονούν τους λαούς της Συρίας, της Παλαιστίνης, του Αφγανιστάν, από την άλλη καλλιεργούν το ρατσισμό και την ξενοφοβία, απέναντι στους πρόσφυγες που οι ίδιοι ξερίζωσαν από τα σπίτια τους.
Σήμερα η καλύτερη τιμή στον αντιδικτατορικό αγώνα του λαού μας είναι να συμβάλουμε αποφασιστικά ώστε να γίνουν πράξη τα συνθήματα των αγωνιστών της αντιδικτατορικής πάλης και του Πολυτεχνείου του ’73, “ΕΞΩ ΑΙ ΗΠΑ”, “ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ”.
