Σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα ενόψει ευρωεκλογών, η Ελλάδα δεν είναι πρωταγωνιστής στην ακρίβεια, όπως την παρουσιάζει η αντιπολίτευση. Το εισόδημα, άλλωστε, των Ελλήνων έχει αυξηθεί τόσο, ώστε να τους κάνει ικανούς να ανταπεξέλθουν στην όποια αύξηση των τιμών. Που είναι, σύμφωνα με την κυβερνητική προπαγάνδα, εισαγόμενη
Το κακό για τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του είναι ότι τη μεγάλη ακρίβεια δεν την αισθάνονται μόνον οι Έλληνες καταναλωτές ως τέτοια.
Την αντιλαμβάνονται και τα επίσημα διεθνή οικονομικά στοιχεία. Στα οποία η χώρα μας εμφανίζεται να είναι πρωταγωνιστής της ακρίβειας, της φτώχειας και των χαμηλών μισθών.
Όπως αναφέρεται σε άρθρο του καθηγητή Μυλόπουλου στο tvxs.gr, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις 10 ακριβότερες, ως προς τις τιμές των τροφίμων, χώρες του κόσμου. Αμέσως μετά την Αργεντινή, τη Ζιμπάμπουε, την Αίγυπτο, τον Λίβανο, το Βιετνάμ, την Παλαιστίνη, το Μαλάουι, την Αϊτή και τη Γουινέα.
Σύμφωνα με τα αναλυτικά στοιχεία για τον εναρμονισμένο δείκτη τιμών καταναλωτή που δημοσιοποίησε η Eurostat, η Ελλάδα είχε τον Μάρτιο τον δεύτερο υψηλότερο πληθωρισμό στα τρόφιμα μεταξύ των χωρών – μελών της Ευρωζώνης. Με τη χώρα μας να έχει καλύτερη επίδοση μόνο από τη Μάλτα.
Με τον πληθωρισμό των τροφίμων να διαμορφώνεται για τη χώρα μας στο 5,4%, όταν στην Ευρωζώνη οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν σε ένα χρόνο μόλις κατά 1,7%.
Και με τους Έλληνες να πληρώνουν την τρίτη ακριβότερη βενζίνη στην Ευρώπη, με 1,965 ευρώ/λίτρο. Με μόνες ακριβότερες χώρες από εμάς τις πλούσιες, όσον αφορά στην αγοραστική δύναμη των μισθών, Δανία και Ολλανδία.
Αλλά και το επιχείρημα του πρωθυπουργού ότι η αύξηση των μισθών στην Ελλάδα είναι αρκετή ώστε να απορροφήσει την ακρίβεια πέφτει στο κενό.
Και πάλι τα διεθνή στοιχεία και οι διεθνείς δείκτες για την αγοραστική δύναμη διαψεύδουν το κυβερνητικό επιχείρημα.
Καθώς, σύμφωνα με τον δείκτη του Κατά Κεφαλήν ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, (PPS), της Eurostat, η Ελλάδα κατατάσσεται προτελευταία στην Ευρώπη, μια ανάσα πριν την τελευταία Βουλγαρία.
Με την αγοραστική δύναμη του Έλληνα να είναι 33% μικρότερη από εκείνη του μέσου ευρωπαίου πολίτη.
Η αύξηση των μισθών, άλλωστε, την οποία επικαλείται ο πρωθυπουργός, 6 ολόκληρα χρόνια μετά την έξοδο από τα μνημόνια, δεν καλύπτει ακόμη σήμερα ούτε την απώλεια την οποία υποστήκαμε στα χρόνια των μνημονίων.
Αφού οι μισθοί στην Ελλάδα παραμένουν ακόμη χαμηλότεροι κατά 25% των μισθών που λαμβάναμε προ κρίσης.
Το κυβερνητικό αφήγημα για ανάπτυξη στη χώρα μας αποδομείται πλήρως, αν ληφθεί υπόψη η κατάταξη της Eurostat για τις ευρωπαϊκές χώρες ως προς τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα είναι ουραγός, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση από το τέλος, αμέσως μετά τις τελευταίες Ρουμανία και Βουλγαρία. Με το 27% του ελληνικού πληθυσμού να απειλείται από την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Τούτων δοθέντων, με την Ελλάδα πρωταγωνίστρια της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού, της ακρίβειας, των χαμηλών μισθών και της χαμηλής αγοραστικής δύναμης στην Ευρώπη, μάλλον είναι ιδέα μόνο του πρωθυπουργού ότι πάει καλά η ελληνική οικονομία.
