Με φόντο τον Έβρο συντελέστηκε τον Ιούνιο του 1965 μία απίστευτη προβοκάτσια, μία σκευωρία, μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του ελληνικού κράτους, πίσω από την οποία βρισκόταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Για να γίνει κατανοητό το σκεπτικό της ενέργειας, όπως αναφέρει η Μηχανή του Χρόνου, χρειάζεται να αναφερθεί πως έναν χρόνο πριν είχαν φουντώσει οι φήμες για κομμουνιστική συνωμοσία μέσα στο στράτευμα, με τη διόγκωση της υπόθεσης «ΑΣΠΙΔΑ».
Μια ομάδα δημοκρατικών αξιωματικών, οι οποίοι σύμφωνα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν «απογοητευμένοι από τους συμβιβασμούς που έκανε η κυβέρνησή μας (Ένωση Κέντρου)» και από τη φανερή απροθυμία ή αδυναμία της να απαλλάξει το στράτευμα από τη μάστιγα του ΙΔΕΑ, ίδρυσαν επαγγελματικό σύνδεσμο με βασικό σκοπό να προστατεύσουν τις καριέρες τους.
Η άθλια σκευωρία εκδηλώθηκε στον ακριτικό Έβρο, όταν ο αντισυνταγματάρχης Παπαδόπουλος, διοικητής τότε της 117 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού στην Ορεστιάδα με την από 8 Ιουνίου του 1065 αναφορά προς το 2ο Επιτελικό Γραφείο του Σώματος Στρατού και προς το 2ο ΕΓ του ΓΕΣ, ανακάλυπτε «κομμουνιστική δολιοφθορά και διείσδυση εις ενόπλους δυνάμεις».
Συγκεκριμένα ο Παπαδόπουλος ισχυριζόταν ότι είχε εντοπίσει δολιοφθορά σε οχήματα της μονάδας του. Υποστήριζε μάλιστα ότι οι δράστες απέβλεπαν ακόμα και στη δολοφονία του. Αφορμή για να στηθεί η προβοκάτσια ήταν ένα πραγματικό γεγονός. Σε μια μετακίνηση φάλαγγας 24 περίπου στρατιωτικών οχημάτων τύπου «Τζέιμς» από την 117 ΜΠΠ προς το Κιλκίς, τα 19 απ’ αυτά ακινητοποιήθηκαν στον δρόμο από βλάβες, οι οποίες οφείλονταν κυρίως σε κακή συντήρηση.
Όπως ήταν φυσικό, ύστερα από μια τέτοια απογοητευτική εικόνα επιχειρησιακής κατάστασης των οχημάτων, διατάχθηκε έρευνα απ’ όλα τα προϊστάμενα κλιμάκια. Επιπλέον, ο διοικητής της ΧΙΙ Μεραρχίας, υποστράτηγος Μανέτας, απέστειλε αυστηρή επίπληξη στο διοικητή της μοίρας, Παπαδόπουλο. Ο Παπαδόπουλος όμως, όχι μόνο δεν πτοήθηκε, αλλά αντιμετώπισε αυτή την κατάσταση σαν μια ευκαιρία που δεν θα άφηνε να περάσει ανεκμετάλλευτη.Έτσι, σύμφωνα με τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πέτρο Γαρουφαλιά, «έσπευσε να δώσει εις το επεισόδιον θεαματικάς διαστάσεις και δημοσιογραφικήν προβολήν».
Απολογούμενος λοιπόν ο διοικητής της 117 ΜΠΠ, ανέφερε μεν ως δικαιολογία την εντατική χρησιμοποίηση των φορτηγών σε έργα του οδικού δικτύου της περιοχής Έβρου, αλλά υπαινίχθηκε και ενδεχόμενη ύπαρξη «δολιοφθοράς» την οποία θα διερευνούσε. Η υπόθεση δεν άργησε να πάρει τεράστιες διαστάσεις, καθώς οι δεξιές εφημερίδες της εποχής έκαναν λόγο για «κομμουνιστική συνωμοσία» αναπαράγοντας σενάρια για ρίψη ζάχαρης στα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων.
Τι κι αν ο αξιωματικός της στρατιωτικής δικαιοσύνης Αθανασούλιας που άρχισε τη διενέργεια διοικητικής εξέτασης και ο αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Γκόπης που τη συνέχισε, τόνιζαν στα πορίσματά τους ότι το σαμποτάζ ήταν ανύπαρκτο και ότι επρόκειτο για σκηνοθεσία με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων. Η προπαγάνδα δεν έδινε σημασία σε τέτοιες «λεπτομέρειες». Ο δε Γκόπης πλήρωσε τη δικαστική του ευσυνειδησία, καθώς αμέσως μετά το πραξικόπημα ήταν από τους πρώτους αξιωματικούς που εκδιώχθηκαν από το καθεστώς της χούντας.
