Το ΔΠΘ συνάπτει συμβάσεις με ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της περιοχής μας, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες στέγασης των φοιτητών του.
Οι συμβάσεις αυτές έχουν διάρκεια διετή με δυνατότητα παράτασης ενός έτους. Οι τρέχουσες συμβάσεις με τα ξενοδοχεία λήγουν στις 30/06/2020.
Με αφορμή την καταστροφική για τις οικονομίες υγειονομική κρίση του κορωνοϊού που χτύπησε και τη χώρα μας τον περασμένο Μάρτιο, η διοίκηση του ΔΠΘ απέστειλε επιστολές προς τους ξενοδόχους με τις οποίες τους ενημερώνει ότι διακόπτει μονομερώς τις συμβάσεις τους και ότι δεν προτίθεται να τους καταβάλει τα οφειλόμενα ποσά που αντιστοιχούν στον υπόλοιπο συμβατικό χρόνο, δηλαδή τις οφειλές για τους μήνες Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο.
Τα ξενοδοχεία του Έβρου με απόφαση της κυβέρνησης, έχουν εξαιρεθεί από το μέτρο της υποχρεωτικής αναστολής λειτουργίας, ως ξενοδοχεία ειδικού σκοπού, προκειμένου να φιλοξενήσουν νοσηλευτικό προσωπικό, αστυνομικούς και φοιτητές. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν να υπαχθούν στο καθεστώς των ευεργετημάτων που προβλέπουν οι σχετικές ΠΝΠ για τις επιχειρήσεις αυτές. Έρχεται λοιπόν τώρα και η απόφαση μονομερούς διακοπής των συμβάσεών τους εκ μέρους του ΔΠΘ, ως κερασάκι στην τούρτα, να επιφέρει ανήκεστο βλάβη στις επιχειρήσεις αυτές και να ολοκληρώσει την καταστροφή.Προκειται για 7 μικρές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της περιοχής μας, οικογενειακές, οι οποίες είχαν προϋπολογίσει το έσοδο από αυτές τις συμβάσεις που είναι καθοριστικό για τη βιωσιμότητά τους.
Το ΔΠΘ βέβαια, ενημέρωσε τους φοιτητές ότι διέκοψε τις συμβάσεις με τα ξενοδοχεία, πλην όμως οι ίδιοι επειδή βρίσκονταν στους τόπους καταγωγής των, δεν κατάφεραν να επιστρέψουν λόγω των περιοριστικών μέτρων για την εξάπλωση του κορωνοϊού, για να αδειάσουν τα δωμάτια από τα πράγματά τους, τα οποία μέχρι και σήμερα βρίσκονται εκεί. Είναι αυτονόητο ότι ένα δωμάτιο ξενοδοχείου θεωρείται ελεύθερο όταν ο μισθωτής του αποχωρήσει παίρνοντας μαζί του και τα προσωπικά του είδη. Και δεν αποτελεί λύση να μπουν οι ξενοδόχοι στα δωμάτια, να πακετάρουν τα πράγματα των παιδιών και να τα αδειάσουν, για λόγους που όλοι αντιλαμβάνονται.
Έτσι λοιπόν σήμερα, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται όμηροι μιας κατάστασης η οποία έχει διαμορφωθεί χωρίς δική τους υπαιτιότητα και είναι οι μόνοι που ζημιώνονται, καθώς αφενός μεν δεν μπορούν να υπαχθούν στο καθεστώς των κρατικών ενισχύσεων που προβλέπονται για τις επιχειρήσεις που βρίσκονται σε υποχρεωτική αναστολή λειτουργίας, αφετέρου δε δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν τα δωμάτιά τους, όντας σε λειτουργία.
Βρίσκονται σε απόγνωση και εκπέμπουν κραυγή αγωνίας, ώστε το ΔΠΘ να ανταποκριθεί στις συμβατικές του υποχρεώσεις και να τους καταβάλει τα οφειλόμενα. πέραν του νομικού ζητήματος, φυςικα ότι το θέμα είναι πρωτίστως ηθικό. Δεν μπορεί, το ΔΠΘ που θέλει να προσδιορίζεται ως τοπικός πυλώνας ανάπτυξης, στην προκειμένη περίπτωση να συμπεριφέρεται αντιαναπτυξιακά και αλαζονικά θα έλεγα, αρνούμενο να ανταποκριθεί στο δίκαιο αίτημα των ξενοδόχων.
