Τριάντα τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον εφιάλτη του Τσερνόμπιλ, τη μεγαλύτερη πυρηνική καταστροφή που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα.
Στις 26 Απριλίου του 1986, το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ έλαβε χώρα στον αντιδραστήρα Νο. 4 του ομώνυμου Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας της Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος σήμερα βρίσκεται σε εδάφη της Ουκρανίας.
Το συμβάν, που ήταν της τάξης του μέγιστου προβλεπόμενου ατυχήματος στην Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Γεγονότων, σκότωσε επιτόπου δυο από τους εργάτες του σταθμού. Μέσα σε τέσσερις μήνες, από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας, 28 πυροσβέστες που έσπευσαν στο σημείο για να βοηθήσουν βρήκαν τραγικό θάνατο. Ακόμα 19 επιπλέον θάνατοι καταγράφηκαν ως το 2004.
Η πραγματικά φρικιαστική καταστροφή όμως αφορά στις δραματικές συνέπειες στην υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια. Οι ποσοστιαίες αυξήσεις των καρκίνων ήταν άνω του 15% στους πληθυσμούς που εκτέθηκαν, με χιλιάδες θανάτους από καρκίνο και λευχαιμία να συνδέονται με το ατύχημα.
Οι ακριβείς λόγοι που οδήγησαν σ’ αυτή την τραγωδία παραμένουν άγνωστοι. Διαφαίνεται, όμως, ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε μία σειρά αλυσιδωτών παραγόντων, όπως τα ανεπαρκή συστήματα ασφαλείας και προστασίας του αντιδραστήρα, καθώς και οι λανθασμένοι χειρισμοί των ελλιπώς καταρτισμένων εργαζομένων.
Από το Καρπενήσι έως την Καρδίτσα, την Κατερίνη, το Κιλκίς και από τη Θεσσαλονίκη έως τη Χαλκιδική και τη Φλώρινα οι συγκεντρώσεις του – ραδιενεργού καισίου φτάνουν ακόμα τα 65 Κιλομπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο εδάφους, όταν το όριο επικινδυνότητας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν ξεπερνά τα 5
Κιλομπεκερέλ.
Βεβαίως, ακόμα και σε τέτοια επίπεδα, οι τιμές αυτές δεν συγκρίνονται με τις αντίστοιχες που καταγράφηκαν τα προηγούμενα χρόνια στη Βόρεια Ρωσία και τη Βόρεια Ευρώπη. Το 1986, λίγες ημέρες ύστερα από το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ, οι επιστήμονες είχαν μετρήσει και στη χώρα μας υψηλές συγκεντρώσεις αντιμονίου, ζιρκονίου, δημητρίου και μαγγανίου – πρόκειται για πολύ επικίνδυνα στοιχεία. Ωστόσο, στις μετρήσεις που έγιναν το ’96, η Ελλάδα βρέθηκε σχεδόν «καθαρή» σε όλα – με την εξαίρεση του καισίου…
Οι μεγαλύτερες ποσότητες καισίου εντοπίζονται στη Δυτική Μακεδονία και τη Βόρεια Θεσσαλία ενώ «λευκές» είναι οι Κυκλάδες, η Κρήτη, η Αττική και το μεγαλύτερο τμήμα της Πελοποννήσου. Υψηλές συγκεντρώσεις ραδιενεργών στοιχείων εντοπίστηκαν και στη θάλασσα. Οι πλέον πρόσφατες μετρήσεις έδειξαν ότι στα
νερά των Δαρδανελλίων η συγκέντρωση καισίου είναι 6 φορές υψηλότερη από αυτήν του Αιγαίου, η οποία με τη σειρά της είναι 7 φορές υψηλότερη από αυτή του Ιονίου Πελάγους.
Το ραδιενεργό καίσιο – από το οποίο μολύνθηκε κυρίως η ελληνική επικράτεια, αμέσως μετά το δυστύχημα του Τσερνόμπιλ – έχει διάρκεια ζωής τα 35 έτη έως και 80 έτη σύμφωνα με άλλους επιστήμονες…
33 χρόνια μετά… και ο χρόνος μετράει αντίστροφα με την ελπίδα σε 2 χρόνια το επικίνδυνο αυτό στοιχείο να πέσει στα επιτρεπτά όρια στη χώρα μας…
Video από την ΕΡΤ (1986) φανερώνει την ανησυχία αλλά και τις μεγάλες αυξήσεις ραδιενέργειας στη χώρα μας
Κανείς δεν γνωρίζει τις ακριβείς συνέπειες….
Επίσημα στοιχεία για την αύξηση καρκίνου στην Ευρώπη, ως συνέπεια του ατυχήματος στο Τσέρνομπιλ…δεν υπάρχουν. Υπάρχει όμως η κοινή επιστημονική παραδοχή ότι τα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου τις τελευταίες δεκαετίες στην Ευρώπη έχουν αυξηθεί… Σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο (για την ακρίβεια 1,41 εκατ.) θάνατοι εξαιτίας καρκίνων αναμένεται να καταγραφούν εντός του 2019 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά τις εκτιμήσεις ερευνητών….
Δείτε πως το ραδιενεργό νέφος έφτασε πάνω από τη Θράκη και την υπόλοιπη χώρα
Οι περιοχές που το Καίσιο χτύπησε “κόκκινο”
