Ο Βαγγέλης Ντούμας εντυπωσιάζει και δημιουργεί προσδοκίες για το μέλλον

Εφραίμ – Βαγγέλης Ντούμας είναι ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της ελληνικής κολύμβησης, ένα παιδί που γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 2008. Ανήκει στον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης Αλεξανδρούπολης και έχει ως προπονητή του τον Γιώργο Τυλιγαδά. Είναι μαθητής της Γ’ Γυμνασίου και ξεκίνησε το κολύμπι στην ηλικία των 6 ετών. Οι γονείς του τον έστειλαν να μάθει κολύμβηση για να μπορεί να επιπλέει και η αλήθεια είναι πως οι πρώτες ώρες του στο κολυμβητήριο ήταν… εφιαλτικές για τον ίδιο. «Ήθελα να σταματήσω. Δε μου άρεσε καθόλου το κολύμπι και ζήτησα να φύγω.

Σήμερα τον αγαπάω πολύ αυτόν τον χώρο και έχει γίνει το δεύτερο σπίτι μου». Ο Βαγγέλης που έχει το όνομα του παππού του τονίζει πως παρά το γεγονός ότι έχει δύο ονόματα σχεδόν κανείς δεν τον λέει Εφραίμ. «Η επιθυμία της μητέρας μου που θεωρεί προστάτη τον Άγιο Εφραίμ την οδήγησε στο να με βαφτίσει με αυτό το όνομα». Ο νεαρός αθλητής κολυμπάει πρόσθιο (50, 100 και 200 μέτρα), αν και από μικρός αναζητούσε το στυλ το οποίο του άρεσε. Οι επιδόσεις του αντίστοιχα είναι 29.09, 1:03.28 και 2:19.41.

Μεγαλύτερή του επιτυχία ως τώρα είναι το χρυσό μετάλλιο στα 200 πρόσθιο που πήρε πρόσφατα στο Βελιγράδι στην Πολυεθνή συνάντηση της Σερβίας. Στόχος του είναι η συμμετοχή του στις Εθνικές ομάδες και νιώθει υπερήφανος για εκείνους που τον στηρίζουν. Κατέχει Πανελλήνια ρεκόρ στην κατηγορία των παμπαίδων και των παίδων Β’. Όνειρό του είναι να πρωταγωνιστήσει και σε επίπεδο ανδρών και να πετύχει πανελλήνια ρεκόρ στον χώρο.

Διαβάστε ακόμη  Καιρός: Ζέστη και αφρικανική σκόνη «πνίγουν» τη χώρα – Πού θα σημειωθούν λασποβροχές

Έχει ως πρότυπο τον Βρετανό, Άνταμ Πίτι, ενώ στην Ελλάδα… οδηγείται από τον Γιώργο Ασπουγαλή που κατέχει και το πανελλήνιο ρεκόρ. Ο ίδιος εκφράζει μία αισιόδοξη τοποθέτηση για το μέλλον, αλλά εκτιμά ότι θα πρέπει να λυθούν βασικά θέματα που ταλανίζουν τον ίδιο, τα σωματεία και την ελληνική κολύμβηση. Αναφέρεται κυρίως στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα περιφερειακά σωματεία, τα σωματεία της επαρχίας και κυρίως αυτά που είναι στην ακριτική Ελλάδα.

«Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να χρηματοδοτηθούν οι αγώνες μας. Τα έξοδά μας είναι πάρα πολλά, δεν είμαστε όπως τα παιδιά του κέντρου που δεν έχουν τόσα έξοδα, όσα εμείς. Είμαστε παιδιά της ακριτικής Ελλάδας. Πρέπει να δοθεί βαρύτητα στις μικρές ηλικίες και ίσες ευκαιρίες για όλους!» τονίζει.

Στο σχολείο όλοι τον χειροκροτούν – δάσκαλοι και συμμαθητές – και τον στηρίζουν. Τον διακρίνει η αποφασιστικότητα, το πάθος, το πείσμα και ο εγωισμός – με την καλή έννοια – όπως τονίζει. Δεν τα παρατάει ποτέ και δηλώνει πως σταματάει μόνο όταν πετυχαίνει τον στόχο του.