Η «Καλομοίρα», το θρυλικό πλοίο, το «μπρίκι», της οικογένειας του καπτάν Χατζή Αντώνη και της Δόμνας Βισβίζη, σχεδόν 200 χρόνια μετά τη ναυπήγησή του, είναι έτοιμο για νέες περιπέτειες, στις θάλασσες της μνήμης και της ιστορίας. Το πλοίο-σύμβολο, που συμμετείχε σε μερικές από τις πιο ξακουστές ναυμαχίες της επανάστασης του 1821, ζωντάνεψε και πάλι, μέσα από ένα υπέροχο, πιστό αντίγραφο, το οποίο κατασκευάστηκε από τον μικροναυπηγό και επί 36 χρόνια πλοίαρχο του εμπορικού ναυτικού, με καταγωγή από την Αίνο, Σταύρο Μπαμπάλα.
Το 100% χειροποίητο αντίγραφο της «Καλομοίρας» αποτελεί εδώ και λίγες μέρες έκθεμα του Ιστορικού Μουσείου της Αλεξανδρούπολης, ενώ έχει ήδη ζητηθεί από τον δημιουργό του να μεταφερθεί για να παρουσιαστεί και στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδας. Όπως λέει ο ίδιος στη «ΓΝΩΜΗ», «χρειάστηκα μόνο ξύλο, καρφιά, ύφασμα, πολλή αγάπη και μεράκι».
Η κατασκευή του αντιγράφου, στο οποίο παρατηρεί κανείς αξιοζήλευτες λεπτομέρειες, κράτησε περίπου 3 χρόνια. Ωστόσο, είχε προηγηθεί μία μακροχρόνια και δύσκολη έρευνα, με επίκεντρο την Οδησσό – όπου κατασκευάστηκε το πλοίο το 1817- το ναυτικό μουσείο της πόλης, αλλά και τα αρχεία των παλιών ναυπηγείων της. Η ανάγκη του δημιουργού για την κατασκευή ενός πιστού αντιγράφου του πλοίου, προϋπόθετε ότι θα έπρεπε να βρεθούν όλα τα σχέδια κατασκευής του, τα συνοδευτικά έγγραφα και τα αναλυτικά στοιχεία, κάτι που μετά από αρκετό κόπο και χρόνο, κατέστη εφικτό. Μετά από την επίπονη επεξεργασία όλου αυτού του υλικού που είχε συγκεντρωθεί, απλώθηκε μπροστά στον δημιουργό το μεγαλείο της «Καλομοίρας» και ξεκίνησε η κατασκευή του αντιγράφου. Όπως λέει ο κ. Μπαμπάλας, θεώρησε υποχρέωσή του το ξύλο που θα χρησιμοποιήσει να προέρχεται από το δάσος της Αίνου, όπερ και εγένετο. Μετά από πολλά μερόνυχτα σκληρής δουλειάς, η «Καλομοίρα» ζωντάνεψε και πάλι. Το εντυπωσιακό αποτέλεσμα «δικαιώνει» την εσωτερική ανάγκη για διατήρηση της μνήμης και διαφύλαξη των δυνατών δεσμών με τον εκάστοτε τόπο καταγωγής, που λίγο-πολύ αισθανόμαστε όλοι.
Η ταυτότητα της «Καλομοίρας»
Η «Καλομοίρα» ναυπηγήθηκε στην Οδησσό της Ρωσίας το 1817 από Ρώσους μαστόρους και με ξυλεία πεύκα από την Αίνο. Ήταν για τη κατηγορία του από τα μεγαλύτερα της εποχής και είχε την πολυτέλεια να έχει ένα ευρύχωρο σαλόνι, πράγμα σπάνιο για τα πλοία της εποχής. Ο λόγος βέβαια ήταν ότι ο καπτάν Αντώνης Βισβίζης είχε την μεγάλη του οικογένεια μαζί στα ταξίδια του. Το σαλόνι αυτό ήταν η αιτία που συνεδρίαζε ο «Άρειος Πάγος» (η τότε κυβέρνηση) πάνω στο μπρίκι «Καλομοίρα». Το πλοίο κατασκευάσθηκε την εποχή που ο καπτάν Χατζή Αντώνης Βιζβίζης μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και δεν αποκλείεται να κατασκευάστηκε ειδικά για τη συμμετοχή στην επανάσταση. Ο ίδιος ο Χατζή Αντώνης, σάλπαρε με την «Καλομοίρα» αφήνοντας πίσω, μια για πάντα, την πλούσια ζωή στην Αίνο. Μαζί και η σύζυγός του Δόμνα και τα πέντε παιδιά τους.
Το καράβι, κλασικό μπρίκι, με 14 κανόνια, είχε μήκος 31,10 μέτρα, πλάτος καταστρώματος 7,62 μ. ολικό πλάτος στα κοίλα 7,80 μ. βάθος αμπαριών 3,40μ. μέγιστο βύθισμα 4,12μ. και χωρητικότητα 259 τόνους! Επίσης, είχε δυναμικότητα 140 ναυτών.
Η «Καλομοίρα» και η «Δόμνα» πλοία και τα δύο του καπτάν Αντώνη Βισβίζη, σαλπάραν από την Αίνο τέλος Μαρτίου του 1821 να λάβουν μέρος στον αγώνα υπό την σημαία των Ψαριανών. Οι αγώνες του μπρικιού «Καλομοίρα» είναι γνωστοί και αναφέρονται από αρκετούς ιστορικούς. Εκεί πάνω ξεψύχησε ο Εμμανουήλ Παππάς, ο κύριος εμψυχωτής του αγώνα στην Μακεδονία, μετά την επιβίβαση του από την Μονή Εσφυγμένου του Αγίου Όρους.
Τον Ιούλιο του 1822 πάνω στο πλοίο, ξεψύχησε ο Χατζή Αντώνης Βισβίζης, χτυπημένος από ελληνικό βόλι. Τότε ανέλαβε την πλοιαρχία η Δόμνα Βισβίζη, ξοδεύοντας όλα τα χρήματα της οικογένειας για τον αγώνα, ενώ το 1824 παραχωρεί την «Καλομοίρα» στην ελληνική κυβέρνηση. Λίγο καιρό αργότερα, το πλοίο βυθίζεται, αφού έχει δώσει άλλη μία ηρωική μάχη κατά των Τούρκων.
Newsroom Alexpoli.gr / Πηγή: Εφημερίδα ΓΝΩΜΗ
