Αν και δεν χαρακτηρίζεται ως η #1 φοιτητούπολη στην Ελλάδα, η Αλεξανδρούπολη παρόλα αυτά διαθέτει μια δραστήρια φοιτητική ζωή, με πολλούς νέους να έρχονται από άλλες (και συχνά μακρινές) περιοχές της χώρας. Τι έχουν λοιπόν να πουν για την πρωτεύουσα του Έβρου;
«Πολύ κρύο»
«Είναι καλύτερα απ’ ότι περίμενα, αν και έχει τρομερό κρύο (ρε συ)» δήλωσε στο Alexpoli.gr ο Φώτης Σ. από τη Θεσσαλονίκη, τελειόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΔΠΘ. Για τον ίδιο, άλλωστε, το κρύο είναι σημαντικός παράγοντας για τη νυχτερινή ζωή μιας πόλης, καθώς το σφοδρό ψύχος σημαίνει ότι δεν μπορείς να κάτσεις σε κάποιο πάρκο και να πιεις μια μπίρα.
«Έτσι καταλήγουμε όλοι στριμωγμένοι στα ίδια μαγαζιά για καφέ και ποτό – το οποίο είναι ωραίο, δε λέω, απλώς θα ήταν καλό αν υπήρχε μεγαλύτερη ποικιλία στην επιλογή ψυχαγωγίας (ρε συ)» συνεχίζει, χαρακτηρίζοντας την Αλεξανδρούπολη ως κατάλληλη για ένα χαλαρό τριήμερο το καλοκαίρι.
«Γραφικά καφενεία, μπουκωμένα βιβλιοπωλεία»
Σε πιο θερμό κλίμα κυμαίνεται η απάντηση της Μαρίας Κ. από την Κοζάνη, τριτοετούς φοιτήτριας στο Τμήμα Επιστημών Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία του ΔΠΘ. «Εμένα προσωπικά μου φαίνεται πανέμορφη (…) έχετε τη θάλασσα τόσο κοντά, τα γραφικά καφενεία σας, τα μπουκωμένα βιβλιοπωλεία και τις μικροσκοπικές καφετέριες με (μάξιμουμ) δύο καρέκλες και ένα τραπεζάκι» χαμογελά, δηλώνοντας ωστόσο ότι θα προτιμούσε περισσότερη περιποίηση στα πάρκα και γενικότερα το πράσινο της πόλης. Για την ίδια, εξάλλου, μια περιποιημένη πόλη εξωτερικά υποδηλώνει και εσωτερική καλλιέργεια των κατοίκων. «Για αυτό σκοπεύω να πάω στη Γερμανία μόλις αποφοιτήσω» καταλήγει.
«Πολλά φαγάδικα»
Για τον Μανώλη Π. από τη Λεπτοκαρυά (στους πρόποδες του Ολύμπου), πρωτοετή φοιτητή του Τμήματος Ιατρικής του ΔΠΘ, η Αλεξανδρούπολη είναι μια ακριτική πόλη με υπερβολικά πολλά φαγάδικα. «Το μόνο που γνώριζα πριν για την πόλη ήταν ο φάρος και το γεγονός ότι ήταν στα σύνορα με την Τουρκία – πλέον ξέρω ότι έχετε και εξαιρετικό φαγητό» επισημαίνει ο Μανώλης, θίγοντας το «φλέγον» και εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα του «σουβλάκι και όχι καλαμάκι». Συνεχίζει μιλώντας για την σχετικά ήπια νυχτερινή ζωή και την έλλειψη από μέρη εναλλακτικής ψυχαγωγίας (όπως λχ internet cafe ή κινηματογράφοι).
