«Η θέση της κ. Καϊλή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, είναι ότι τα χρήματα που βρέθηκαν στο σπίτι της, τα έφερε ο σύντροφός της και δεν είχε καμία ιδέα, για την ύπαρξη 600.000 ευρώ, μέσα στο σπίτι της. Λογικό!! Τι πιο σύνηθες, θα πει κανείς….Όταν δε, έγινε γνωστή η ύπαρξη αυτού του ευτελούς χρηματικού ποσού, χωρίς να ξέρει την προέλευσή του – της είπε Ευάκι μου ανήκουν σε κάποιον άλλον, αλλά δεν μπορώ όμως να σου πω το όνομά του», δήλωσε ο κ. Δημητρακόπουλος.
Και κάπως έτσι, το χρήμα, από το πιο επιθυμητό αντικείμενο στον κόσμο, μετατράπηκε στο πιο μισητό. Και την στιγμή που το είχαν, όσο πιο κοντά τους γίνεται, ήταν συγχρόνως και αυτοί που θα ήθελαν να βρίσκονται, όσο πιο μακριά του γίνεται. Και έτσι το χρήμα από ένα αντικείμενο που όλοι το διεκδικούν, μεταμορφώθηκε αυτοστιγμή σε ένα αντικείμενο, που όλοι το απαρνούνται.
«Θα μ’ αρνηθείς πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις».
Πόσο εύκολα λοιπόν εξανεμίζεται ο έρωτας;;
Πόσο γρήγορα χάνεται η αγάπη
για λίγες σακούλες μετρητά και
ένα Κατάρ;;
Τελικά αυτό το όνομα, θα μας ταλαιπωρεί αιώνες. Ωστόσο, δεν εξαπατήθη εν προκειμένω ο Αδάμ από την Εύα, αλλά το Ευάκι, από τον Αδάμ…
Ας κάνουμε ότι τους πιστεύουμε….
Μικρή σημασία φαίνεται να χει ωστόσο, καθώς οι Βελγικές αρχές δεν φαίνεται να είναι και τόσο ευκολόπιστες, όσο οι Ελληνικές. Και αρχίσανε τα τραγουδάκια τους….
“Ντουγλερί και γλεριλέα κύριε, κύριε εισαγγελέα, ρίξτους στον γεντικουλέα, ντουγλερί και γλεριλέα….”
Εν πάσει περιπτώσει, καλό το παραμυθάκι τους, θα πούμε εμείς….αλλά δεν έχει δράκο!! Συγγνώμη φίδι θέλαμε να πούμε….
Και χωρίς φίδι, που να τρέχεις να βρεις εξιλαστήριο θύμα να του φορτώσεις τις αμαρτίες σου;;
