Στην Αλεξανδρούπολη υπάρχει μια γωνιά με ανθρώπους που έχουν 3 διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους υπόλοιπους κάτοικους. Θρησκεία, γλώσσα, φυλή. Η Μουσουλμανική μειονότητα.
Κάπου εκεί γεννήθηκε μια αγάπη.
Ανάμεσα στη μειονότητα και στην υπόλοιπη κοινωνία αναρωτιέμαι εάν αυτή η αγάπη μειονεκτεί σε κάτι, σε σχέση με άλλες αγάπες.
Η Ρούλα είχε ένα παιδί από τον πρώτο της γάμο ήδη, όταν γνώρισε τον τελευταίο έρωτα της ζωής της τον Σαρίφ. Ο νεότερος από εκείνη άνδρας παράτησε την οικογένεια του στο “μαχαλά” για να μείνει μαζί της. Όταν ήρθαν τα δύσκολα οικονομικά χρόνια το ζευγάρι πήγε να μείνει στην γειτονιά η αλλιώς μαχαλά στην οδό Άβαντος, στο σπίτι της μητέρας του Σαρίφ.
Μετά, όταν βρήκαν και οι δυο δουλειά, έμειναν μέσα στην πόλη. Δυο ακόμα παιδιά ήρθαν στην ζωή από τη Ρούλα. Τα παιδιά του Σαρίφ. Η οικογένεια της Ρούλας δέχτηκε τον Σαρίφ και τους αγόρασαν ένα σπίτι.
Τα παιδία έχουν το θρήσκευμα της Ρούλας αλλά είναι παιδιά και εγγόνια, Μουσουλμάνων και Χριστιανών Ορθοδόξων. Ζουν αγαπημένοι σε έναν κόσμο που τα 3 χαρακτηριστικά δεν στάθηκαν εμπόδιο διαχωρισμού.
Η αγάπη και ο σεβασμός δεν καταλαβαίνουν από μειονότητες ή κοινότητες… δοκιμάζονται μόνο στην πραγματική ζωή με αποδείξεις…
“Εγώ η άλλη”
