Περίπου 440.000 στρέμματα ηλίανθου καλλιεργήθηκαν πέρσι στον Έβρο, αριθμός που όχι μόνο δίνει την πρωτιά στο νομό, αλλά αποτελεί και το 50% της πανελλαδικής παραγωγής, που συνολικά ανήλθε σε 850.000 στρέμματα, σημειώνοντας ρεκόρ πενταετίας, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Όπως ανέφερε στον ΑγροΤύπο ο γεωπόνος του ΕΛΓΟ Δήμητρα κ. Άνθιμος Αναστασιάδης, οι προοπτικές καλλιέργειας και φέτος παρουσιάζονται σταθερές ή και με αυξητικές τάσεις, κάτι που παρατηρείται και από τους αριθμούς των τελευταίων ετών.
Οι κυριότερες περιοχές όπου καλλιεργείται ο ηλίανθος είναι η περιοχή του βορείου Έβρου και ακολουθούν οι περιοχές των Σερρών, της Ξάνθης, της Δράμας και της Θεσσαλονίκης. Βασικό κριτήριο για να προτιμήσουν την συγκεκριμένη καλλιέργεια αποτελούν οι σταθερές τιμές συμβολαιακής γεωργίας και η φερεγγυότητα στις πληρωμές από τις εταιρείες μεταποίησης, καθώς και το χαμηλότερο κόστος παραγωγής σε σχέση με άλλες καλλιέργειες, όπως μας ανέφεραν παραγωγοί από τον Έβρο και την Δράμα.
Η καλλιέργεια του ηλίανθου είναι λιγότερο απαιτητική στα ποτίσματα έναντι άλλων καλλιεργειών, για παράδειγμα όταν στο καλαμπόκι χρειάζονται 11-12 ποτίσματα, στον ηλίανθο ανάλογα με την περιοχή θα χρειαστούν από 1 μέχρι 4 ποτίσματα. Επίσης σε ορισμένες περιοχές η καλλιέργεια γίνεται και ξηρικώς και αν η χρονιά είναι καλή και βροχερή θα δώσει καλή απόδοση. Επίσης η καλλιέργεια ηλίανθου έχει λιγότερα έξοδα και αυτό είναι που τραβάει τον παραγωγό, σε σχέση για παράδειγμα με το καλαμπόκι, οι τιμές του οποίου έχουν ούτως ή άλλως πιεστεί. Ο ηλίανθος αποτελεί τα τελευταία χρόνια μια ακόμα καλλιέργεια που εμπλούτισε τον κύκλο της αμειψισποράς, μπήκε μια ακόμα καλλιέργεια, μια σοβαρή εναλλακτική που δίνει λύσεις στα χέρια του παραγωγού. Συνήθως εναλλάσσεται με καλαμπόκι και χειμερινά σιτηρά.
Λύση για εισόδημα, τα προβλήματα παραμένουν
«Αυτή είναι περίοδος όπου οι χονδρέμποροι κάνουν τις συμβάσεις με τις εταιρείες» αναφέρει στον ΑγροΤύπο ο παραγωγός από την Ορεστιάδα κ. Γιώργος Καζακούδης. «Εμείς συγκεντρώνουμε την παραγωγή (τον Αύγουστο γίνεται η συγκομιδή) στην ΕΑΣ Ορεστιάδας και από εκεί πηγαίνει στις διάφορες εταιρείες μεταποίησης. Ο αγρότης θέλει να έχει το μέγιστο δυνατό κέρδος από κάθε του παραγωγή. Επειδή όμως δεν μπορείς να έχεις κάθε χρόνο την ίδια παραγωγή κάθε χρόνο, πρώτον γιατί δεν είναι καλό για το περιβάλλον και δεύτερον δεν σου αποδίδει οπότε αναγκάζεσαι και εναλάσσεις τις παραγωγές, είναι η λεγόμενη αμειψισπορά. Όσο περισσότερες παραγωγές υπάρχουν τόσο καλύτερα είναι για τον αγρότη. Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια αρχίσαν οι παραγωγές και φεύγουν μία – μία, γιατί είναι ασύμφορο π.χ να παράγεις πλέον ζαχαρότευτλο, δεν συμφέρει να παράγεις βαμβάκι. Παλιότερα έβλεπες τους κάμπους της Λάρισας και της Ορεστιάδας που είχαν ποτιστικές υποδομές, πλέον ο αγρότης στρέφεται στον ηλίανθο γιατί έχει λιγότερα έξοδα. Σε σχέση π.χ με το καλαμπόκι που θέλει 7-8 ποτίσματα με δύο ποτίσματα με τον ηλίανθο είσαι εντάξει. Πιο παλιά η τιμή του ηλιάνθου είχε φτάσει τα 45 λεπτά, τα τελευταία χρόνια ξέρεις ότι θα πάρεις 35 λεπτά το κιλό αλλά τουλάχιστον υπάρχει φερεγγυότητα στις πληρωμές, μέσα σε ένα μήνα πληρώνομαι είναι αυτό που λέμε «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά. Υπήρχαν και περιπτώσεις βέβαια ότι κάποιοι συνάδελφοι είχαν αντιμετωπίσει ζητήματα με την πληρωμή στο παρελθόν», συμπλήρωσε ο κ. Καζακούδης.
