Γράφει ο Γιώργος Ρουμελιώτης
Στον δρόμο προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Αλεξανδρούπολη πέντε δημοτικές παρατάξεις και όλες βρίσκονται σε αναζήτηση υποψηφίων δημοτικών συμβούλων. Σε έναν δήμο των εβδομήντα χιλιάδων κατοίκων, η ζήτηση σε υποψήφιους ξεπερνά την προσφορά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν εύκολα να βρεθούν χίλιοι άνθρωποι, που να μπορούν και να θέλουν να προσφέρουν στον τόπο τους.
Κατά μία άλλη συνθήκη εδώ στον δήμο μας, ο προοδευτικός κόσμος αδυνατεί να σχηματίσει μια δημοτική παράταξη, ώστε να μπορεί να ακουστεί η φωνή του στο δημοτικό συμβούλιο. Αδυνατεί να σχηματίσει ακόμη και ένα σοβαρό κινηματικό μπλοκ διαμαρτυρίας, ώστε να μπορεί να ακουστεί η φωνή του στον δρόμο.
Όπως σε όλη την Ελλάδα, έτσι και στην πόλη μας, τα τελευταία χρόνια η αριστερά δεν ηττήθηκε μόνο πολιτικά. Το σημαντικότερο είναι ότι ηττήθηκε και κοινωνικά, με όλον αυτόν τον κόσμο να αισθάνεται απογοητευμένος και να προσπαθεί να διαχειριστεί αυτήν την ήττα, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Η μικρή αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές δεν αποτυπώνουν τίποτε άλλο παρά την αγωνία αυτού του κόσμου να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του στο συγκεκριμένο πολιτικό φάσμα.
Μια τρίτη συνθήκη στον δήμο μας είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να στηρίξει μια παράταξη που απέχει πολύ από τον προοδευτικό χώρο (αν και την προηγούμενη φορά στηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ), διακινδυνεύοντας την ιδεολογική του ταυτότητα αλλά και την αυτοδιοικητική του αξιοπιστία, καθώς υφίσταται ήδη τη φθορά μιας δημοτικής αρχής που δεν του ανήκει.
Την ίδια στιγμή το ΠΑΣΟΚ επιλέγει να στηρίξει μια άλλη κεντροδεξιά παράταξη αναλαμβάνοντας και πάλι ένα ρίσκο που την προηγούμενη φορά δεν του βγήκε.
Στον χώρο της παραδοσιακής αριστεράς η κομματική στεγανοποίηση της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι -παραδοσιακά – μια ακόμη υπαρκτή συνθήκη για τον δήμο μας.
Από την άλλη μεριά, είναι αισθητή η αναδιάταξη στις τέσσερις κεντροδεξιές παρατάξεις, με μετακινήσεις υποψηφίων και άνοιγμα σε υποψηφιότητες από όλους τους χώρους.
Απέναντι σε όλες αυτές τις συνθήκες, οι προοδευτικοί συμπολίτες μας που αισθάνονται την ανάγκη και έχουν τη διάθεση να προσφέρουν στον τόπο τους μέσα από τον θεσμό της αυτοδιοίκησης, έχουν κυρίως τρεις επιλογές: ή θα ενταχθούν σε μια από τις τέσσερις αυτές παρατάξεις με σχετικά κεντροδεξιά χαρακτηριστικά, ή θα ενταχθούν στη Λαϊκή Συσπείρωση του ΚΚΕ με απόλυτα κομματικά χαρακτηριστικά ή θα μείνουν στο σπίτι τους.
Άποψή μου είναι ότι δεν πρέπει κανείς και καμία να απέχει από αυτές τις εκλογές, ιδιαίτερα τώρα που η κοινωνία μας είναι βαθιά συντηρητικοποιημένη και επικίνδυνα αποπολιτικοποιημένη. Ο καθένας και η καθεμιά θα πρέπει να επιλέξει την παράταξη που τον εκφράζει και την εκφράζει περισσότερο και να προσπαθήσει μέσα από αυτή να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού διαλόγου, που θα ανοίξει με θάρρος όλα τα θέματα του τόπου μας και θα τα αντιμετωπίσει διαλεκτικά και αποτελεσματικά. Που δεν θα προσπαθήσει να επιβάλει τη δική του άποψη αλλά θα επιχειρήσει να συνθέσει τις διαφορετικές απόψεις, σε πολιτικές και σε έργα επωφελή για τον τόπο μας. Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Οι αυτοδιοικητικές παρατάξεις οφείλουν και πρέπει να είναι πολυσυλλεκτικές και όχι κομματικές.
Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να συγκροτήσουν αυτόνομες δημοτικές παρατάξεις ίσως τελικά αποτελεί μια ιδιαίτερη ευκαιρία για τα μέλη τους αλλά και για τον δήμο μας, να εμπλακούν σε έναν διαφορετικό πολιτικό διάλογο, όχι “απέναντι” αλλά “μαζί” με όλη την τοπική κοινωνία. Σε έναν τέτοιο πολιτικό διάλογο έχουν την ευκαιρία να εμπλακούν και όσοι προοδευτικοί πολίτες αποφάσισαν να αφήσουν την ιδεολογική ασφάλεια που τους παρέχει το κόμμα τους και ως – και τυπικά πλέον – ανεξάρτητοι πολίτες να αγωνιστούν ‘’εκτός έδρας’’, με διαφορετικές ομάδες, σε ‘’δύσκολα’’ και πρωτόγνωρα γήπεδα.
Αναμφίβολα είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, που δεν είναι εύκολα κατανοητό, ιδιαίτερα αν το βλέπει κανείς επιφανειακά. Άλλοι το λένε πολιτική “κωλοτούμπα” και άλλοι ιδεολογική ασυνέπεια. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα από τα δύο. Αν εστιάσει κανείς στις ιδιαίτερες συνθήκες του δήμου μας μπορεί να δει ότι δεν πρόκειται για ιδεολογική παρέκκλιση αλλά για έναν διαφορετικό τρόπο επαναπροσέγγισης της κοινωνίας. Όταν δοκιμάζεις κάτι και δεν σου βγαίνει οφείλεις να το ξαναπάρεις από την αρχή. Δεν αλλάζεις στόχο, αλλάζεις τρόπο. Διαφορετικά το μόνο που πετυχαίνεις είναι να επαναλαμβάνεις το ίδιο λάθος και να εγκλωβίζεσαι όλο και βαθύτερα μέσα σ’ αυτό.
Όταν δεν μπορεί να εφαρμοστεί το “ισχύς εν τη ενώσει” τότε αξίζει να δοκιμάσουμε το “ωρίμανση δια της διασποράς”. Όσο μεγαλύτερη είναι η ιδεολογική διασπορά στην τοπική κοινωνία, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πολιτική ζύμωση. Αμβλύνονται οι αντιθέσεις, αλλάζει η ψυχολογία του κόσμου και καλλιεργείται μια νέα αυτοδιοικητική κουλτούρα στη συνείδηση των πολιτών.
Αντί να περιμένουμε ‘’να ωριμάσουν οι συνθήκες’’ώστε να είναι ευκολότερη και περισσότερο ‘’αποδεκτή’’η συμμετοχή μας σ’ αυτές είναι προτιμότερο να μπούμε μέσα στις συνθήκες και να τις ωριμάσουμε εμείς, να τις επηρεάσουμε όπως και όσο μπορούμε καλύτερα, με τον λόγο και το έργο μας.
Σε μια τέτοια ανάγκη ανταποκρίθηκα κι εγώ προσωπικά – λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραπάνω συνθήκες – και αποφάσισα να θέσω την υποψηφιότητά μου στην κρίση των συνδημοτών μου, με την παράταξη ‘’Πόλη και Πολίτες’’ του Βαγγέλη Λαμπάκη. Γιατί είναι μια παράταξη που είναι ανοιχτή σε νέες ιδέες, με άνοιγμα σε όλο το δημοκρατικό πολιτικό φάσμα και εστιάζει στις ανάγκες των πολιτών και όχι στην ιδεολογική ικανοποίηση των μελών της. Γιατί αποτελείται από πολλά έμπειρα και αξιόλογα στελέχη, με τα οποία θα μπορούσαμε να συνθέσουμε μια πολύ δυνατή ομάδα, που θα εργαστεί υπεύθυνα και αποτελεσματικά για το καλό του δήμου μας, αν και εφόσον συμφωνήσετε κι εσείς με την ψήφο σας.
Εύχομαι σε όλους τους συνυποψήφιους και σε όλες τις συνυποψήφιές μου σε κάθε μία από τις πέντε δημοτικές παρατάξεις, έναν όμορφο προεκλογικό αγώνακαι να εκλεγούν οι καλύτεροι και οι καλύτερες. Γιατί αξιόλογες υποψηφιότητες υπάρχουν σε κάθε παράταξη. Ανεξάρτητα από την προσωπική μας επιτυχία ή την επιτυχία της παράταξής μας, εύχομαι από τις εκλογές αυτές να προκύψει ένα ανανεωμένο Δημοτικό Συμβούλιο, του οποίου η σύνθεση και η λειτουργία θα μας τιμά και θα μας αξίζει. Γιατί ο στόχος όλων μας πρέπει να είναι ένας: να φτιάξουμε μια κοινωνία όπου θα ζούμε όλοι και όλες καλύτερα.
