Το alexpoli.gr θυμάται : Μεγάλα έργα που πολλοί υποσχέθηκαν αλλά ποτέ δεν έκαναν

Ήταν τρία έργα που διαφημίστηκαν πολύ και που χύθηκε πολύ μελάνι για αυτά. Έργα για τα οποία οι υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις έδιναν και έπαιρναν – άλλωστε την εποχή των ‘παχιών αγελάδων’ δεν  κόστιζαν απολύτως τίποτα – για να έρθει η σκληρή πραγματικότητα και να τις αποδομήσει. Ο λόγος για το ‘εργοστάσιο στρατιωτικών ενδυμάτων’ που θα γινόταν στο Τρίγωνο, για τη Λιμενική Ακαδημία της Αλεξανδρούπολης, που μόλις πρόσφατα μπήκε στον ‘πάγο’, αλλά και για την … πονεμένη ΔΕΒΖΟΣ.

Βεβαίως, μπορεί τα συγκεκριμένα έργα να μην έγιναν ποτέ και τα λόγια να δημιούργησαν φρούδες ελπίδες στον κόσμο που ήλπιζε σε ένα καλύτερο εισόδημα, ωστόσο πέτυχαν έναν άλλο σκοπό: χάρισαν ψήφους σε πολιτικούς και σε κόμματα από τους ψηφοφόρους που πίστεψαν σε αυτές τις εξαγγελίες.

Το εργοστάσιο

Μπορεί το εργοστάσιο να μην πήρε ποτέ ‘σάρκα και οστά’, ωστόσο η εταιρεία ιδρύθηκε κανονικά, το 1996 με την επωνυμία «Ενδύματα Τριγώνου ΑΕΒΕ» και έδρα το Σπήλαιο. Το αρχικό της μετοχικό κεφάλαιο ήταν 325 εκ δραχμές, με 50ετή διάρκεια και σκοπό, κυρίως, την ραφή στολών των ενόπλων δυνάμεων, ενώ θα έδινε δουλειά σε 120 άτομα. Η «Ενδύματα Τριγώνου ΑΕΒΕ», μετά από υπαγωγή της στον αναπτυξιακό νόμο έλαβε ως επιχορηγήσεις το ποσό των 959.378,19 ευρώ, ενώ συνολικά δαπανήθηκε από τo Δημόσιο το ποσό του 1.914.878,19 ευρώ για την επένδυση, οι εγκαταστάσεις της οποίας ολοκληρώθηκαν το 1997. Πληροφορίες για το ιστορικό της «επένδυσης» αυτής, αντλούμε από άρθρο του κ. Κατσαντούρα στην ιστοσελίδα του Maximum fm 93,6.

Η επένδυση, που αρχικά είχε ανακοινωθεί πως θα στηριζόταν από το υπουργείο Αμυνας, τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Εβρου, τους Δήμους και τις τότε Κοινότητες, «κόλλησε», όπως έλεγαν οι αρμόδιοι, λόγω της έλλειψης χρηματοδότησης. Ο τότε υπουργός Αμυνας Ακης Τσοχατζόπουλος είχε καταλογίσει ευθύνες στη Νομαρχιακή και την Τοπική Αυτοδιοίκηση του Εβρου, τονίζοντας πως το υπουργείο έχει δώσει τα χρήματα που του αναλογούσαν, σε αντίθεση με τις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις. Τελικώς, το 2010 η Νομαρχία προχώρησε στην ανάκληση της άδειας του εργοστασίου και το 2013 ελήφθη η απόφαση για την εκκαθάριση της εταιρείας. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι δαπανήθηκαν τόσα χρήματα, δεν έχει λογοδοτήσει κανείς και πουθενά…

Λιμενική Ακαδημία

Η ίδρυση Λιμενικής Ακαδημίας στην Αλεξανδρούπολη  τέθηκε από τον τότε Νομάρχη Γιώργο Ντόλιο, το καλοκαίρι του 2000,  προς τον τότε υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας Χρήστο Παπουτσή. Με παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, η υποδειχθείσα, από την αρχή, έκταση 148 στρεμμάτων βόρεια του οικισμού της Νέας Χιλής, παραχωρήθηκε κατά κυριότητα, με την Πράξη 15 της 3ης Απριλίου του 2002 του Υπουργικού Συμβουλίου, στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, για την ίδρυση της Ακαδημίας Λιμενικού Σώματος.

Λίγους μήνες αργότερα, την 28η Οκτωβρίου 2002 το έργο εξαγγέλθηκε και επίσημα  τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Γιώργο Ανωμερίτη, κατά την παρουσία του στον εορτασμό της εθνικής επετείου στην Αλεξανδρούπολη.

Διαβάστε ακόμη  100 δέντρα (ως τώρα) κομμένα για την…«Αστική αναζωογόνηση» της Αλεξανδρούπολης

Ακολούθησε μία πολύχρονη στασιμότητα, με πισωγυρίσματα, φημολογία για μεταφορά της Ακαδημίας σε άλλη πόλη,  και ‘μισόλογα’ στις ερωτήσεις που κατά καιρούς κατέθεταν οι βουλευτές του Έβρου προς τους εκάστοτε υπουργούς. Η μόνη σοβαρή αναθέρμανση του θέματος προέκυψε από τον τέως υπουργό Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλή, ο οποίος δήλωσε δύο φορές από την Αλεξανδρούπολης πως εφόσον αποφασιστεί να γίνει Λιμενική Ακαδημία στη χώρα, αυτή θα γίνει στην πόλη μας. Ωστόσο, το θέμα μπήκε και πάλι στον ‘πάγο’ από τον αναπληρωτή υπουργό Νεκτάριο Σαντορινιό, πριν λίγες εβδομάδες, όταν δήλωσε πως δεν είναι στις προθέσεις του  υπουργείου η ίδρυση Λιμενικής Ακαδημίας, στην παρούσα φάση.

ΔΕΒΖΟΣ

Η εφημερίδα «Καθημερινή» το 2003 έγραφε: «Στην τελική ευθεία για την υλοποίησή του εισέρχεται, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ένα σημαντικό project, έπειτα από παλινωδίες και αντιπαλότητες συναρμόδιων υπουργείων και υπουργών, που διήρκεσαν μία δεκαετία και πλέον. Ηδη, έχουν εξασφαλισθεί οι απαραίτητες εγκρίσεις και οι σχετικές αποφάσεις απ’ όλα σχεδόν τα αρμόδια κυβερνητικά όργανα για τη δημιουργία στο Ορμένιο του Εβρου, στα σύνορα με τη Βουλγαρία, Διασυνοριακής Ελεύθερης Βιομηχανικής Ζώνης Οικονομικών Συναλλαγών (ΔΕΒΖΟΣ), με στόχο να συμβάλει στην ανάσχεση των αρνητικών φαινομένων μετεγκατάστασης ελληνικών επιχειρήσεων κλωστοϋφαντουργίας-ένδυσης σε χώρες χαμηλού εργατικού κόστους και να αναστραφούν τα φαινόμενα οπισθοδρόμησης που παρατηρούνται στην περιοχή του Βόρειου Εβρου.

Ο υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Απ. Φωτιάδης υπέγραψε την προηγούμενη εβδομάδα μία σημαντική απόφαση, για την ίδρυση Ελευθέρας Ζώνης στο Ορμένιο, συνολικής έκτασης 600 στρ., σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, απόφαση ουσιαστικά που ανοίγει τον δρόμο για τη δημιουργία των απαραίτητων υποδομών, ώστε να είναι δυνατή η εγκατάσταση των ενδιαφερόμενων επιχειρήσεων…   Η Α.Ε. ΔΕΒΖΟΣ, στην οποία συμμετέχουν ως εταίροι, η νομαρχία Εβρου (80%), ο ΣΒΒΕ, τα Εργατικά Κέντρα Αλεξανδρούπολης και Βόρειου Εβρου, καθώς και ο Δήμος Τριγώνου, θα αναλάβει τη διαχείριση της Ζώνης, διαθέτοντας είτε με ενοίκιο είτε με πώληση κτιριακούς χώρους, οι οποίοι συνολικά θα περιλαμβάνουν περίπου 4.000 τ.μ. στεγασμένης επιφάνειας… Εκτιμάται ότι η ΔΕΒΖΟΣ θα αποτελέσει μοχλό και πιλότο βιομηχανικής, οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης μιας ιδιαίτερα ευαίσθητης και στρατηγικής σημασίας ακριτικής περιοχής, όπως είναι ο νομός Εβρου. Αλλωστε, είναι γνωστά τα προβλήματα από τη μεταφορά -κυρίως στη Βουλγαρία- ελληνικών επιχειρήσεων κλωστοϋφαντουργίας – ένδυσης, όσο και με την αποψίλωση του κοινωνικού ιστού του Βόρειου Εβρου. Ενδεικτικά, κατά τα τελευταία 15 χρόνια η Θράκη απώλεσε 20.000 θέσεις εργασίας εξαιτίας της μετεγκατάστασης επιχειρήσεων έτοιμου ενδύματος».

Τελικώς, καμία ΔΕΒΖΟΣ δεν λειτούργησε ποτέ, αφού οι μέτοχοι που αποτελούσαν την εταιρεία, με βασικότερο τη Νομαρχία Έβρου,  δεν μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την απαιτούμενη επένδυση για τις βασικές υποδομές. Βεβαίως, χρηματοδοτικά, το project , δεν υποστηρίχθηκε από το υπουργείο Οικονομικών. Σε κάποια φάση, μπήκε στο σχήμα ιδιώτης, αλλά ούτε εκείνος επένδυσε.