Για τον Κωνσταντίνο Ελευθεριάδη το σχολείο ήταν πάντα ένα απωθημένο. Το 1965-66 ήταν δύσκολα χρόνια για ένα παιδί, όπως μας εξομολογήθηκε. Ο ίδιος, μετά τον θάνατο του πατέρα του σε ηλικία 13 χρόνων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί στο Θρυλόριο, αρχικά στην κτηνοτροφία και στη συνέχεια στην οικοδομή, μέχρι τα 28 του χρόνια
Στη συνέχεια, παρακολούθησε μαθήματα μαγειρικής για 6 μήνες σε ένα ξενοδοχείο στην Αλεξανδρούπολη, με την κύρια εργασία του να γίνεται η μαγειρική, την οποία υπηρέτησε για 30 χρόνια μέχρι την συνταξιοδότησή του στο Γενικό Νοσοκομείο Κομοτηνής «Σισμανόγλειο».
«Έμαθα το καφενείο, καιρός να μάθω και το σχολείο»
Σήμερα στα 70 του χρόνια πήρε την απόφαση να επιστρέψει στα θρανία, μετά την προτροπή των δύο παιδιών του. Η μία κόρη του είναι εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής και η άλλη είναι φαρμακοποιός και στο πρόσωπό τους βρήκε την υποστήριξη που χρειαζόταν για να αφήσει τις δεύτερες σκέψεις και να εγγραφεί στο σχολείο. «Δεν ήξερα ότι υπήρχε αυτό το σχολείο αλλά όταν το έμαθα το είδα σαν ευκαιρία να πάρω το απολυτήριο ακόμα και στα 70!», ανέφερε. «Έμαθα το καφενείο, καιρός να μάθω και το σχολείο», είπε χαμογελώντας.
Ο ίδιος δήλωσε ικανοποιημένος με το οικογενειακό κλίμα του σχολείου και τους συμμαθητές του. «Μαθαίνω πράγματα που ήθελα να μάθω και δεν μπόρεσα», είπε συγκινημένος, αποτυπώνοντας σε μία φράση την λαχτάρα που έχουν όλοι οι εκπαιδευόμενοι για γνώση.
Ο κος Ελευθεριάδης αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για το θάρρος και την αγάπη του για την μάθηση. Ένας άνθρωπος που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο σε μικρή ηλικία. Παρ’ όλες τις δυσκολίες, όμως, έκανε οικογένεια, σπούδασε τα παιδιά του και στα 70 έβαλε στόχο να πάρει το απολυτήριο γυμνασίου.
Πηγή: xronos.gr
