«Αλίτα: Ο Άγγελος της Μάχης»: Σιδερένια άκρα, σάρκινη καρδιά

Το «Αλίτα: Ο Άγγελος της Μάχης» αποτελεί ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα, μαγειρεμένο στη κουζίνα του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ (Sin City) και του θρυλικού Τζέιμς Κάμερον (Avatar, ο Τιτανικός). Βασισμένο σε ένα μάνγκα (ιαπωνικό κόμικ) της δεκαετίας του 1990, το έργο εκμεταλλεύεται στο μέγιστο τις τεχνολογικές δυνατότητες που προσφέρει ο μοντέρνος τρόπος παραγωγής ταινιών, ενεργοποιώντας τις αισθήσεις των ακροατών και προσφέροντάς τους μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία. Αν τα γιγάντια μάτια (σε στυλ Μάργκαρετ Κιν) της Αλίτα σας αποξενώσουν αρχικά, γρήγορα θα αντιληφθείτε ότι η αισθητική αυτή (που παραπέμπει και στο στυλ σχεδίου μάνγκα) δίνει μια ξεχωριστή ταυτότητα σε ένα κουρδισμένο κορίτσι που αναζητά το λόγο που κουρδίζεται διαφορετικά από τους υπόλοιπους.

Η Πλοκή

Όταν η Αλίτα ξυπνά χωρίς να θυμάται ποια είναι σε έναν μελλοντικό κόσμο που δεν αναγνωρίζει, την περιμαζεύει ο Αΐντο, ένας ευγενικός επιστήμονας που αντιλαμβάνεται ότι κάπου μέσα σε αυτό το ανθρωποειδές κρύβεται η καρδιά και η ψυχή μιας νεαρής γυναίκας με ξεχωριστό παρελθόν. Καθώς η Αλίτα μαθαίνει να περιπλανιέται στη νέα της ζωή και στους επικίνδυνους δρόμους της Άιρον Σίτι, ο Αΐντο προσπαθεί να την προφυλάξει από το αινιγματικό παρελθόν της, τη στιγμή που ο «περπατημένος» νέος της φίλος Χιούγκο είναι διατεθειμένος να τη βοηθήσει να ξυπνήσει τις μνήμες της. Μόνο όταν οι φονικές και διεφθαρμένες δυνάμεις της πόλης καταδιώκουν την Αλίτα, εκείνη ανακαλύπτει ένα στοιχείο για το παρελθόν της, έχει μοναδικές πολεμικές ικανότητες και αυτοί που είναι στην εξουσία θα κάνουν τα πάντα για τις υποτάξουν. Αν καταφέρει να τους ξεφύγει, ίσως να είναι το κλειδί για τη σωτηρία των φίλων της, της οικογένειάς της και του κόσμου που έμαθε να αγαπά.

Το Πόρισμα

Μπορεί το έργο του Ροντρίγκεζ να μοιάζει στην επιφάνεια ως ακόμη μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που πατά σε πατρόν ήδη επιτυχημένων πολιτισμικών προϊόντων (σε μια ακόμη προσπάθεια του Χόλιγουντ να μην «κουραστεί» με νέα σενάρια), αποτελεί ωστόσο ένα ολόδικό του έργο. Μπορεί η κυρίως πλοκή να είναι λίγο-πολύ τετριμμένη – το αιώνιο δίλημμα που έθεσαν συγγραφείς όπως ο Ισαάκ Ασίμοφ και Άρθουρ Κλάρκ για το αν η κατασκευασμένη συνείδηση θεωρείται ανθρώπινη (και άρα πραγματική) – το συνολικό πακετάρισμα όμως του πολιτισμικού προϊόντος είναι πέρα για πέρα φαντασμαγορικό.

Κάθε πλάνο της μελλοντικής σιδερένιας μετρόπολης είναι ένας καμβάς που ρουφά το κοινό, κάθε σκηνή δράσης ένα οργανωμένο πανδαιμόνιο χρωμάτων, κάθε μηχανικός γδούπος της Αλίτα μια ακόμα απόδειξη ότι δεν είναι η σάρκα και το αίμα που κάνουν κάποιον άνθρωπο.

Είδος: Περιπέτεια Επιστημονικής Φαντασίας
Διάρκεια: 122′
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ
Πρωταγωνιστούν: Ρόζα Σάλαζαρ, Κριστόφ Βαλτς, Τζένιφερ Κόνελι, Μαχερσάλα Αλί, Εντ Σκρέιν, Τζάκι Ερλ Χέιλι, Κίαν Τζόνσον