Στο παρακάτω άρθρο το νόησις που βρίσκεται Στην Αλεξανδρούπολη και στο Διδυμότειχο, τηλ 6940229304 ,παραθέτει χρήσιμες συμβουλές.
Θα φάω και δεύτερο παγωτό ! Θα μείνουμε κι άλλο στο πάρκο! Δε θα κοιμηθώ ακόμη! Θα κάνω ότι θέλω εγώ! Όταν τέτοιες καταστάσεις αποτελούν κομμάτι της οικογενειακής σας καθημερινότητας ,τότε η ανάγκη επιβολής ορίων είναι επιτακτική!
Από τα δυσκολότερα πράγματα , που έχουν να διαχειριστούν οι γονείς είναι η επιβολή ορίων και αυτό διότι πολλοί εσφαλμένα τα ταυτίζουν με τον αυταρχισμό και την καταπίεση. Όρια και κανόνες υπάρχουν παντού…. στην οδήγηση , στα παιχνίδια, στον εργασιακό χώρο, στο σχολείο…
Τα όρια, βοηθούν το παιδί να αναλαμβάνει τις ευθύνες του , να επικοινωνεί με το περιβάλλον του, να νιώθει ασφάλεια και να καλλιεργεί την αυτορρύθμιση του. Η απουσία τους αποστερεί από τα παιδιά βασικές κοινωνικές δεξιότητες και τα μετατρέπει σε ανασφαλή όντα που βαδίζουν χαμένα και ανίκανα να κρίνουν πότε και που πρέπει να εφαρμόζουν τις αντίστοιχες συμπεριφορές.
Θέτοντας όρια και κανόνες στα παιδιά είναι σαν να τους λέμε «θέλω να ανακαλύψεις τον κόσμο και θέλω να αλληλεπιδράς με αυτόν με ασφάλεια, ανεξαρτησία , υπευθυνότητα και κριτικό πνεύμα.»
Για να επιβληθούν τα όρια με επιτυχία θα πρέπει ο κάθε γονιός να λαμβάνει υπ’ όψιν τα ακόλουθα:
– Όσο νωρίτερα μπουν τα όρια τόσο το καλύτερο . Ένα άτομο από την ηλικία των 2,5 ετών είναι ικανό να ακολουθεί κανόνες , οι οποίοι θα πρέπει είναι εναρμονισμένοι με την αναπτυξιακή ηλικία και το χαρακτήρα του παιδιού.
-Πριν θέσετε κανόνες ξεκαθαρίστε ποιες συμπεριφορές και συνήθειες είναι απαραίτητές για την οικογενειακή σας γαλήνη.
-Μητέρα και πατέρας να έχετε κοινή στάση και να μη αμφισβητεί ο ένας το άλλο μπροστά στα παιδιά.
-Να είστε σταθεροί στους κανόνες και να μην τους αλλάζετε όταν σας βολεύει.
-Να είστε ακλόνητοι στις συνέπειες όταν οι κανόνες παραβιάζονται.
-Οι «τιμωρίες» να είναι τόσο σκληρές όσο μπορείτε να αντέξετε. Μην απειλείτε το παιδί σας με ποινές που δεν μπορείτε να επιβάλλετε.
-Εάν η τιμωρία είναι πολύ σκληρή παύει να έχει αποτελέσματα . Άλλωστε, δείχνει στο άτομο τι πρέπει να μη κάνει και όχι τι πρέπει να κάνει. Οι αυστηρές ποινές κάνουν τα παιδιά επιθετικά, να ψεύδονται και να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεών τους.
-Να είστε επεξηγηματικοί . Να αποσαφηνίζετε για ποιο λόγο το κάθε όριο μπαίνει και ποια θα είναι η συνέπεια ,αν το υπερβεί κανείς.
-Μην απαιτείτε από το παιδί σας να ακολουθεί κανόνες, που πρώτα εσείς δεν τηρείτε. Να θυμάστε είστε το πρότυπο του .
-Μην επικρίνετε αυτό, αλλά την συμπεριφορά του. Αντικαταστήστε τη φράση «είσαι κακό παιδί» με την « είσαι τόσο καλό παιδί και αυτή η συμπεριφορά δε σου ταιριάζει».
– Στους διαπληκτισμούς σας, να είστε ψύχραιμοι. Ο τόνος της φωνής σας να είναι ήπιος , να εκπέμπει σιγουριά, σεβασμό και στοργή . Ακόμη και αν « σας έχει βγάλει από τα ρούχα» να του μιλάτε ακριβώς όπως θα θέλατε να μιλούν και σε σας.
-Να ενισχύετε θετικά την κάθε επιθυμητή συμπεριφορά του. Ένα κομπλιμέντο ή μια λιχουδίτσα μετά από κάθε θετική συμπεριφορά μπορεί να κάνει θαύματα.
-Να επαινείτε τα κατορθώματα του , από τα πιο μικρά εώς και τα πολύ μεγάλα.
– Συμπεριφορές που θέλετε να αποβάλλει , αγνοείστε τες. Με αυτόν τον τρόπο θα τις αποδυναμώσετε και σε βάθος χρόνου θα εξαλειφτούν.
-Οπλιστείτε με δύναμη , κουράγιο , κατανόηση και απολαύσετε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι που λέγεται ανατροφή των παιδιών!!!
Τσορμπατζούδη Αναστασία απόφοιτος ψυχολογίας, Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών & ενηλίκων
