Τον «φυσικό του θάνατο» φαίνεται πως περιμένει πια το ιστορικό κτίριο του Γαλλικού Σταθμού Αλεξανδρούπολης, αφού το Υπουργείο Πολιτισμού δεν έχει προκηρύξει ακόμη το έργο για την αποκατάσταση του, παρά το γεγονός ότι εδώ και πολύ καιρό είναι έτοιμη η πλήρης μελέτη!
Το μόνο για το οποίο έχει φροντίσει το Υπουργείο της αμετακίνητης, όσοι ανασχηματισμοί κι αν γίνουν, κυρίας Μενδώνη, είναι η τοποθέτηση σεκιουριτάδων στον χώρο…
Διαβάστε την ανάρτηση της ομάδας του FB Φίλοι του Γαλλικού Σταθμού Αλεξανδρούπολης που για μία ακόμη φορά προσπαθεί να συγκινήσει τους αρμόδιους για αυτό το μοναδικό κόσμημα του τόπου μας…
«Οι συνοδευτικές φωτογραφίες τραβήχτηκαν πριν πέντε (5) ακριβώς χρόνια! Έκτοτε, στο ιστορικό συγκρότημα του Γαλλικού Σταθμού της Αλεξανδρούπολης συνέβησαν τα εξής σημαντικά γεγονότα:
– Έπαψαν να υπάρχουν και να ταξιδεύουν πλέον τραίνα.
– Κάηκε ένα εξαιρετικό αρχιτεκτόνημα απέναντι από τον σταθμό διαλογής, το “κτίριο του Φονταιν” με άγνωστη ακόμη την τύχη του πορίσματος της Πυροσβεστικής.
– Επίσης σ΄ αυτή την πενταετία, εκπονήθηκε, διορθώθηκε και εγκρίθηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά και παρελήφθη από την αρμόδια Διεύθυνση του ΟΣΕ, η πλήρης μελέτη για την αποκατάσταση του εμβληματικού τοπόσημου, του Γαλλικού Σταθμού, περιλαμβανομένων και των τευχών δημοπράτησης!
Θα περίμενε κάποιος ότι μετά απ’ αυτά, θα είχε προκηρυχθεί ήδη το έργο της αποκατάστασης και αν μη τι άλλο θα είχε επιλεγεί ο ανάδοχος, αν όχι να έχει ήδη εγκατασταθεί το εργοτάξιο! Όχι βέβαια!
Το μόνο που έγινε ήταν η “εγκατάσταση” φύλακα ή περιοδεύοντα σεκιούριτι που απομακρύνει (όχι πάντοτε…) τους περιπατητές, που εντυπωσιασμένοι από το υπέροχο κτίσμα πλησιάζουν να το δουν από κοντά!
Ίσως επειδή θεωρούν οτι υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού από αιφνίδια πτώση υλικών από το βασανισμένο κέλυφός του!
Πέντε χρόνια μετά και με ολοκληρωμένη από έτους τη μελέτη αποκατάστασης, το κτίριο του Γαλλικού Σταθμού περιμένει ίσως τον “φυσικό” του θάνατο, είτε από την ανθρώπινη αδιαφορία, είτε από ανθρώπινο χέρι, είτε κι από τα δύο μαζί…
Στην Αλεξανδρούπολη, την πόλη, που γεννήθηκε από τον σιδηρόδρομο και έζησε ενάμιση αιώνα απ’ αυτόν, σήμερα δεν υπάρχει ούτε σιδηρόδρομος, ούτε τραίνα κι οι σταθμοί αφήνονται να καταρρέουν ή να καίγονται!
Κρίμα και ντροπή μαζί!
Κείμενο: Γιώργης Κολιόπουλος
